MEDIOLANEN. 161

versantur, quae maxima ex parte pendet a libera institu- tione et est contingens. Quo factum est, ut, cum nimis ampla in dies succreverit decretorum moles nec ea semper sibi forte cohaererent, non exigua eorum pars nunc visa sint delenda, parata nova editione, quae plurima vetera de- creta oblivioni tradet et abolebit. Audio quidem, decreta, quae Consultor citavit, evasisse aliorum cladem ; at fieri potest, ut aliquando et ipsa intereant : non puto autem ad- modum expedire, ut ad normam huiusmodi mutabilium de- cretorum quaestio moralis solvatur.

Verum ne deesse videar reverentiae, quam iure exigit S. Rituum Congr., perpendam breviter decreta producta in medium.

Prius ex his non videtur ad rem facere neque ipse qui attulit, ei multum fidit. Discrimen est sane inter eum ca- sum et nostrum. In nostro enim lex quidem Ecclesiae prae- cipit sacerdoti recitationem officii, sed liberam relinquit ap- plicationem, in illo autem Caeremonialis Episcop. ne dum praescribit Episcopo celebrationem, Anniversariorum, sed etiam eorum applicationem, quam praeterea requirunt rursus Anniversaria vi alterius institutionis celebranda. Nihil porro refert, quod Episcopus vel absque stipendio assistat, cum teneatur semper applicare.

Difficultas est ex alio decreto in Taggen. ; nam rubrica obligans ad recitationem Officii defunctorum et celebrationem Missae prima die mensis aliisve diebus, liberam Missae relin- quit applicationem (De Herdt Praxis Capitularis c. 37, II). Verum quae est ratio decreti ? Lex respicit chorum, spectat ad cultum publicum et sollemnem : puto satis fuisse huic de- creto hanc rationem, ne scilicet cultus publicus minueretur, ne fidelibus causa afferetur suspicandi, voluntates defuncto- rum non impleri, et huiusmodi.

Itaque nondum constat de intentione Ecclesiae, quae ve- lit, duplici illi obligationi, de qua quaestio nobis est, du- plici actu fieri satis.

Quapropter, quod spectat ad simplices sacerdotes, pedi- Aota, Tom. XXXI. fase. CCCLXII1. 11