165. De sancto Claudio.
Ad Nocturnum.

I. Christum laudemus dominantem astris,
Novae qui laudis radiis illustrat
Nomen antiquum praesulis beati
Regna petentis.
2. Noctis demersit Hesperum rigentem
Rubens aurora Claudii natali,
Qui vitae ductu temerata patrum
Jura piavit.

3. Fulget prophetae genitus camoena,
Cujus ad chordas modulante plectro
Restitit torrens, siluere venti
Haud redituri.
4. Liquit perito regimen magistro
Forti jam sole medioque vere.
Tantos emensus pelagi labores
Non vagus errat.

5. Nobiles ramos nemoris sacrati
Satis audaci tetigit carina,
Extera fune religavit ora
Fonte secunda.

6. Occidit regnis procul a paternis
Tectus insigni tumulo priorum,
Vadit, qua pignus populo relicto
Dulce reportet.

7. Fluxit praepotens Claudia propago,
Subjectus orbis ditioni cujus
Paruit, prolis postera cadentis
Gloria surgit.

8. Jesu, quem votis redimita colit
Turba, grandaevi puerique grates
Cui jam persolvunt, precibus precamur.
Parce ruinis.