1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

 241

 242

 243

 244

 245

 246

 247

 248

 249

 250

 251

167

ἵν᾿ εὑρεθῶ ἐνώπιον ἀκατάκριτος, Σῶτερ, τοῦ βήματός σου τοῦ φρικτοῦ ἐν ἡμέρᾳ τῆς δίκης. Ἄκουσον τί ποιήσειε πᾶς ὁ μέλλων σωθῆναι, μᾶλλον δέ πρῶτος πάντων σύ ὁ καί παρακαλῶν με. Σήμερον, δόξον, τέθνηκας, σήμερον ἀπετάξω, σήμερον κόσμον ἅπαντα νόμισον καταλεῖψαι! Σήμρον φίλους, συγγενεῖς, δόξαν ματαίαν πᾶσαν ἀφείς ὁμοῦ ἀπάρνησαι καί μέριμναν τῶν κάτω καί ἐπί ὤμων τόν σταυρόν ἆρον, σφοδρῶς τε σφίγξον καί μέχρι τέλους βάστασον τῶν πειρασμῶν τούς πόνους, ὀδύνας τε τῶν θλίψεων καί λυπηρῶν τούς ἥλους περιχαρῶς κατάδεξαι, ὥσπερ στέφανον δόξης, τῶν ὕβρεων ταῖς λόγχαις δέ βαλλόμενος καθ᾿ ὥραν καί λιθαζόμενος σφοδρῶς ἁπάσαις ἀτιμίαις δάκρυα ἀντί αἵματος προχέων ἔσῃ μάρτυς, καί ἐμπαιγμούς καί ῥαπισμούς φέρων παντευχαρίστως τῆς ἐμῆς ἔσῃ κοινωνός θεότητος καί δόξης. Ἐάν δέ πάντων ἔσχατον σεαυτόν ἀποδείξῃς καί δοῦλον καί διάκονον, πρῶτον ἐκείνων πάντων ὕστερον ἀποδείξω σε, καθάπερ ὑπεσχόμην. (298) Εἰ ἀγαπήσεις τούς ἐχθρούς καί πάντας τούς μισοῦντας, τῶν ἐπηρεαζόντων τε ἐκ ψυχῆς ὑπερεύξῃ καί ἀγαθοποιήσειας τούτους κατά τό δυνατόν σοι, ὅμοιος ὄν τως γέγονας τοῦ ὑψίστου πατρός σου καί τήν καρδίαν καθαράν κτησάμενος ἐκ τούτων ἐν ταύτῃ ὄψει τόν Θεόν, ὅν οὐδείς ποτε εἶδεν. Εἰ δέ καί διωχθῆναί σε ὑπέρ δικαιοσύνης γένηται, τότε σκίρτησον, ὅτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σή γέγονε, καί ποῖον τούτου μεῖζον; Ταῦτα καί τούτων πλείονα, ἅπερ ἐνετειλάμην, πρᾶξον καί ἄλλους δίδαξον, καί σύ καί πάντες ἄλλοι οἱ εἰς ἐμέ πιστεύοντες, εἰ βούλοισθε σωθῆναι καί σύν ἐμοί αὐλίζεσθαι εἰς αἰῶνας αἰώνων. Εἰ δέ γε ἀπαναίνεσθε καί δυσανασχετεῖτε, αἰσχύνην τε λογίζεσθε ταῦτα καί ἀτιμίαν παθεῖν καί θεῖναι τάς ψυχάς ὑπέρ τῶν ἐντολῶν μου, τί καί αἰτεῖσθε τοῦ μαθεῖν πῶς δεῖ ὑμᾶς σωθῆναι ἐν ποίαις τε ταῖς πράξεσιν ἐμοί οἰκειωθῆναι; Τί δέ με καί Θεόν ὑμῶν ὀνομάζετε ὅλως, τί καί πιστεύειν οἴεσθε εἰς ἐμέ ἀσυνέτως; Ἐγώ γάρ ταῦτα δι᾿ ὑμᾶς ἔπαθον ἑκουσίως˙ ἐσταυρώθην, ἀπέθανον θάνατον τῶν κακούργων, καί δόξα κόσμου γέγονε, ζωή τε καί λαμπρότης, καί νεκρῶν ἐξανάστασις καί καύχημα ἁπάντων τῶν πιστευσάντων εἰς ἐμέ τά εἰς ἐμέ ὀνείδη, καί ὁ ἀσχήμων θάνατος ἔνδυμα ἀφθαρσίας καί ἀληθοῦς θεώσεως πᾶσι πιστοῖς ὑπῆρξε. ∆ιό καί οἱ μιμούμενοι τά ἐμά σεπτά πάθη συμμέτοχοι ὑπάρξουσι καί τῆς θεότητός μου