177
μυστικῶς συναφθήσονται τῷ Θεῷ καί γνησίως καί τῆς αὐτοῦ ὑπάρξουσι μετουσίας ἀχώριστοι˙ οἱ δ᾿ ἀπελθόντες τοῦ φωτός αὐτοῦ κεχωρισμένοι πῶς τότε ἑνωθήσονται ἤ κατά ποῖον τρόπον, μαθεῖν παρ᾿ ὑμῶν βούλομαι, εἴτε ὑμᾶς διδάξαι˙ Θεός γέγονεν ἄνθρωπος, ἡνώθη τε ἀνθρώποις, μετέσχεν ἀνθρωπότητος καί μετέδωκε πᾶσι τοῖς εἰς αὐτόν πιστεύουσι καί τήν πίστιν ἐξ ἔργων δεικνύουσι θεότητος αὐτοῦ τῇ μετουσίᾳ. Τούτους οὖν εἶπε σῴζεσθαι μόνους τούς μετασχόντας ἐκείνου τῆς θεότητος, καθώς αὐτός μετέσχε τῆς ἡμετέρας φύσεως, ὁ ποιητής τῶν πάντων, Παῦλος ὡς μαρτύρεται Χριστοῦ τήν ἐκκλησίαν ἕν γενήσεσθαι σῶμά γε δεσποτικόν καί θεῖον, ἄσπιλον, ἄμωμον ὁμοῦ, ῥυτίδος πάσης δίχα˙ (315) οἵτινες ἄν εἶεν οἱ πιστοί, κεφαλή ὁ Χριστός δέ. Εἰ τοῦτο τοίνυν ἔσεται οὕτως, ὥσπερ καί ἔστι, τίς ἄρα τότε τολμήσει ῥυπαρός αὐτοῦ προσψαῦσαι ἤ τίς προσκολληθήσεται ἀνάξιος τυγχάνων; Εἰ γάρ καί νῦν ἐκβάλλονται τῆς ἐκκλησίας ἔξω καί μετασχεῖν κωλύονται ἁμαρτωλοί εἰς ἅπαν, μᾶλλον δέ καί τῆς τῶν θείων θέας ἀποστεροῦνται οἱ μή πέλοντες ἅγιοι, πῶς οἴμοι τότε ἄρα τῷ παναμώμῳ σώματι τοῦ Θεοῦ ἑνωθῶσι καί μέλη γένωνται Χριστοῦ ἐσπιλωμένοι ὄντες; Οὐκ ἔστι τοῦτο, ἀδελφοί, οὐ γενήσεται ὅλως! Οἱ δέ τοῦ θείου σώματος ἤγουν τῆς ἀκκλησίας καί τοῦ χοροῦ τῶν ἐκλεκτῶν χωριζόμενοι, λέγε, ποῦ ἄρα ἀπελεύσονται, εἰς ποίαν βασιλείαν, εἰς ποῖον τόπον, φράσον μοι, ἐλπίζουσι σκηνῶσαι; Πάντως γάρ καί παράδεισος, ὁ Ἀβραάμ τε κόλπος καί πᾶς τόπος ἀνέσεως τῶν σῳζομένων ἔστιν˙ οἱ δέ σῳζόμενοί εἰσιν ἅγιοι πάντως πάντες, ὡς πᾶσα θεία μαρτυρεῖ γραφή καί ἐκδιδάσκει. Πολλαί γάρ καί μοναί εἰσιν, ἀλλ᾿ ἐντός τοῦ νυμφῶνος˙ καθάπερ γάρ εἷς οὐρανός καί ἐν αὐτῷ ἀστέρες ἀλλήλων διαφέροντες ἐν τιμῇ τε καί δόξῃ, οὕτω καί εἷς νυμφών ἐστι καί μία βασιλεία, ἀλλά γάρ καί παράδεισος καί πόλις ἡ ἁγία καί πᾶς τόπος ἀνέσεως ὁ Θεός ἐστι μόνος. Ὡς γάρ οὐκ ἔχει ἄνεσιν ἄνθρωπος ἐν τῷ βίῳ, ὁ μή μένων ἐν τῷ Θεῷ καί Θεός ἐν αὐτῷ δέ, οὕτω καί μετά θάνατον ἐκτός ἐκείνου μόνου, οἴμαι, οὐκ ἔσται ἄνεσις, οὐ τόπος ἄνευ λύπης, οὐ στεναγμοῦ, οὐ θλίψεως ὅλως ἀπηλλαγμένος. Σπουδάσωμεν οὖν, ἀδελφοί, σπουδάσωμεν πρό τέλους (316) προσκολληθῆναι τῷ Θεῷ, τῷ ποιητῇ τῶν πάντων, τῷ κατελθόντι δι᾿ ἡμᾶς ἐπί γῆς τούς ἀθλίους, τῷ κλίναντι τούς οὐρανούς καί λαθόντι ἀγγέλους