1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

 241

 242

 243

 244

 245

 246

 247

 248

 249

 250

 251

180

ἤ πῶς ἀκολουθήσουσι φωνῇ σου θῆρες ὄντες; Ἔξελθε, φύγε καί γενοῦ ἐκ μέσου τῶν τοιούτων, καί σεαυτόν εἰ σώσειας, σεαυτόν δ᾿ ἀπολέσεις, τί σοι τοῦ κόσμου ὄφελος τοῦ διά σοῦ σωθέντος; Οὐ βούλομαι ποιμαίνειν σε τινά τῶν μή θελόντων. Ὅρα, ὅτι ἐφύλαξα τοῦτο κἀγώ ἐν κόσμῳ˙ (320) τῶν βουλομένων γάρ ἐγώ καί ποιμήν καί δεσπότης, τῶν δ᾿ ἄλλων κτίστης μέν εἰμι καί Θεός κατά φύσιν, οὐ μήν δέ πέλω βασιλεύς, οὐκ ἀρχηγός εἰς ἅπαν τῶν μή ἀράντων τόν σταυρόν κἀμοί ἀκολουθούντων˙ τοῦ ἐναντίου γάρ εἰσι τέκνα, δοῦλοι καί σκεύη. Βλέπε καί θρήνει δι᾿ αὐτούς, εἰ δυνατόν, καθ᾿ ὥραν. Ἐκ σκότους γάρ καλούμενοι πρός ἀνέσπερον φέγγος, ἐκ τοῦ θανάτου πρός ζωήν, εἰς οὐρανούς ἐξ ᾅδου, ἐκ τῶν προσκαίρων καί φθαρτῶν πρός αἰώνιον δόξαν, ὀργίζονται καί μαίνονται κατά τῶν διδασκάλων καί κατ᾿ αὐτῶν συρράπτουσιν ἐπιβουλάς παντοίας καί προαιροῦνται τοῦ θανεῖν ἤ σκότους ἀποστῆναι καί τῶν τοῦ σκότους πράξεων, κἀμοί ἀκολουθῆσαι. Τούτους, εἰπέ, πῶς ποιμανεῖς, πῶς τούτων προηγήσῃ, πῶς ὁδηγήσεις, λέγε μοι, πρός πῦρ αὐτομολοῦντας, προστιθεμένους τῷ ἐχθρῷ καί σύν αὐτῷ προθύμως τά ἐναντία τῶν ἐμῶν προσταγμάτων ποιοῦντας; Πῶς ποιμανεῖς ὡς πρόβατα, πὼς εἰσάξεις, εἰπέ μοι, τῶν ἐντολῶν μου πρός νομάς, πρός ὕδωρ θελημάτων ἐμῶν ἐξάξεις δέ αὐτούς, πρός νοητά τε ὄρη θεωριῶν τῶν μυστικῶν, δόξης μου τῆς ἀρρήτου, δι᾿ ἧς οἱ ταύτην βλέποντες καταφρονοῦσι δόξης τῆς κάτω καί τῶν αἰσθητῶν πάντων ἀμνημονοῦσι καί ὡς σκιάν καί ὡς καπνόν ταῦτα πάντα ἡγοῦνται; Εἰπέ, πῶς τόν ἀντίδικον συνήγορόν σου κτήσῃ, πῶς τόν πολέμιον ἐχθρόν φίλον σου πείσεις εἶναι; Εὐκόλως γάρ οἱ φίλοι μέν ἐχθροί γίνονται μᾶλλον μικράν εὑρόντες πρόφασιν, οἱ ἐχθροί δέ δυσκόλως γενέσθαι φίλοι δύνανται κἄν εὐεργετηθῶσι, κἄν δωρεῶν μετάσχωσιν ὑψηλῶν καί μεγάλων˙ (321) ἐγκεκριμμένον ἔχουσι τόν ἰόν ἐν καρδίᾳ, ὅνπερ καιροῦ δραξάμενοι ἐξεμοῦσιν ἀθρόως καί εὐεργέτας τούς αὐτῶν ἀνηλεῶς, ἀπλάγχνως ἀποκτεῖναι οὐ φρίττουσιν, ὤ μανίας ἐσχάτης! Οὗτοι τοῦ Κάϊν μιμηταί, οὗτοι τοῦ Λάμεχ χείρους, οὗτοι Σαούλ, ὁμότροποι, μιμηταί τῶν Ἑβραίων καί τοῦ Ἰούδα ζηλωταί, ἀγχόνης κληρονόμοι. Τούτων ἡγεῖσθαι εἰ ζητεῖς, βλέπε ποῦ καταντήσεις. Οὐ γάρ ἐπιστραφήσονται, ἔνθα ἄν σύ θελήσῃς, ἀλλ᾿ ἐν ὁδῷ σε τῇ αὐτῶν ἀναγκάσουσι βαίνειν καί πρῶτον εἰς ἀπώλειαν ἐμπεσεῖν πρό ἐκείνων καί κατωτέρω κατελθεῖν εἰς πυθμένα τοῦ ᾅδου ὡς ἐπακολουθοῦντάς σοι ἔχων πάντως κἀκείνους.