182 VARMIEN.

occurrit, effronti nulla fides, et alligans turpitudinem suam numquam auditur. Testis enim iuxta canones ut sibi fidem valeat vindicare debet esse fama et conversatione praeclarus, Cap. Insuper de ea qui matr. accus, pot. Ast talis non videtur esse Elisabeth, quae ante matrimonium praeclara fama non enituit, ceu ipsamet fassa est.

Neque uti probatio valida haberi posset Elisabeth iura- mentum: id enim non sufficit nisi per idoneos testes fuerit comprobatum: cap. 3 De eo qui cognovit. Immo Theologi in subiecta materia adeo plenam et evidentissimam exigunt probationem, ut affirmare non dubitent quod, si mater etiam in articulo mortis constituta cum iuramento declaret, filium suum extra nuptias genitum esse, ei fides non est adhibenda. Neque huiusmodi iuramentum a S. C. attentum fuit in Se- ywgallien. 17 Augusti 1805, in Fer entinen. 5 Iulii 1856 et in Pisauren. 22 Maii 1875.

Denique praetereundum non est, totum hoc negotium Elisabeth circa illud versari, in antipathiam nempe qua ipsa laborat erga Augustam, et proinde praetulisse huic seniorem sororem. Id enim affirmarunt plures testes iuramento subiecti, qui audivisse testantur Elisabeth « non esse contrariam, si filius suus seniorem filiam Catharinam Iosephi in matrimo- nium duceret. >

Quae vero in huiusmodi causis fuerit Sacrae Congrega- tionis praxis, deprehendi potest in Ravennaten. Matrimo- nii 13 Septembris 1721; Zamboni verbo matrimonium §. 9; et in Pientina Matrimonii 20 Martii 1732. « Iuxta an- num 1732 sponsalia inter Franciscum Giannini et Lucretiam Cantelli contracta fuerunt. Paulo post Virginia ipsius Lu- cretiae mater, quae prius fuit uxor Bartolomaei Cantelli, et post eius mortem nupsit Angelo Carontio, apud acta episco- palis Curiae, iureiurando interposito, denunciavit, se filium illum procreasse non ex Bartolomaeo priori marito, sed ex inhonesto coitu cum Ioanne Carontio , avúnculo memorati Francisci Giannini, curr/quo Lucretia sponsalia contraxit, proindeque matrimonium inter se ineundo obstare canoni-