182 S. MINIATIS

Sed Cappellani obiiciunt, nunquam munere Diaconi et Sub- diaconi functos esse ab anno 1827. Cui exceptioni praescri- ptionis reponunt Canonici, hoc invicte a Cappellanis proban- dum esse; et praeterea notant, Canonicos ex iure communi facultatem habere leges ferendi seu condendi statuta super rebus et negotiis ad Ecclesiam spectantibus, absque partici- patione beneficiatorum. Et si quovis tempore ipsi novas praescriptiones edere possunt circa servitium Ecclesiae, a fortiori in pristinum vigorem restituere poterunt leges, per aliquod tempus neglectas.

Arbitrantur autem Canonici in themate pro inducenda obligatione haud necessariam fuisse Episcopi approbationem; siquidem cum agitur de minoribus rebus non requiritur Episcopi ratihabitio. Agi vero de re non gravi ex eo de- ducunt, quia Cappellani tenentur hisce functionibus adesse ; unde parum interest inter simplicem adsistentiam in choro et adsistentiam hebdomadario Canonico praestitam ad altare in officio Diaconi et Subdiaconi.

Canonici suam intentionem hisce Doctorum placitis inni- tuntur, ita arguentes : « E certo infatti che de iure com- muni il Capitolo ha potestà - ferendi leges seu condendi statuta super rebus et negotiis ad Ecclesiam spectantibus et pro illius tranquillo regimine etc. - come decise la Sa- cra Ruota sotto il dì 3 Décembre 1635 (P. VII, Bec. 76, rec); ed è certo non meno che il Capitolo ciò può fare - absque participatione beneficiatorum, qui tamquam ministri Ecclesiae tenebuntur illis (statutis) parere, - come decise pure la stessa S. Ruota (Dec. 67, coram Merlino). L'uf- ficio infatti dei Beneficiati o Cappellani - officium est mere servitorum, - come si esprime lo Scarfantonio (Bouix, de Capit. P. IV, c. 7, § 2). Onde il Pignatelli (Tom. VI, con. 49, n. 2), scrive: - Neque dubium est quin penes Capitulum resideat potestas ferendi leges super gubernio Ecclesiae et circa omnia concernentia tranquillum illius re- gimen, ad divinum cultum promovendum, quibus Benefi- ciati tamquam ministri Ecclesiae parere debent etc. - E