188 CAIETANA

aliquos edixisse sibi a familia Merola depositiones contra parochum fuisse impositas; alios autem narravisse in Curia exhibitam sibi tamquam propriam depositionem ibi confictam, quam ipsi non noverant.

De blasphemiis notat patronus , utique nomen Dei aut sancta nominare parochum exclamando aliquando solere; at vanam divini nominis usurpationem non esse blasphemiam. De scandalo autem dicit hoc, si quidem existit, pharisaicum fuisse, de quo proinde nullam esse habendam rationem. De odio populi atque spretu parochi falsissimam accusationem esse; pluresque testes existere qui parochum amari faten- tur. Odium autem malae plebis non esse canonicam causam removendi parochum nisi « pervicacia plebis cogi ad paren- dum nequeat » - ceu habet Innocentius III cap. IO De renunc. In themate autem tale odium deesse. Demum de obloquutionibus in Archiepiscopum, eas dictas fuisse subse- quenter ad plura quae infelix parochus passus est, nec de cetero gravia aut calumniosa existere; sed quaerimonias potius fuisse, ex eo quod alimentis propemodum a Curia parochus privari videbatur.

Hisce itaque omnibus perpensis patronus concludit ap- pellans ad illud aequitatis et iustitiae principium « afflicto afflictionem non esse addendam. »

DEFENSIO CURIAE. At vero altera ex parte observandum est, plura nec minoris vis esse argumenta quibus evincatur parochi vitam turpem scandalosamque.existere, talem nempe quae poena et castigatione condigna plectenda iure videa- tur. Omnia enim praesto sunt quae ad concubinatum evin- cendum desiderantur. Adest enim Maria C. pariterque Gui- lelmus et Alexander qui turpes parochi relationes, tum cum ipsa Maria tum praesertim cum vidua G. testantur. Quin iu- vet confugere ad retractationes ab iisdem emissas. Licet enim extra iudicium in privatis litteris negare ausi sunt quae in iudicio deposuerunt, aut eadem veluti sibi vi aut dolo extorta reiicere; tamen dicto iudiciali standum est; Reiffenstael Lib.2 decret, n. 335 De test, et attesi. « Si testis sub iuramento