190

Ὡς Χριστοῦ ὁμοφυές τε, ὁμοούσιον ὡσαύτως καί ὁμόδοξον ὑπάρχον καί συνηνωμένον πέλον, τούτους τοῦ Χριστοῦ ὁμοίους ἀπεργάζεται εἰς ἅπαν. Οὐ φθονεῖ γάρ ὁ ∆εσπότης ἴσους ἑαυτῷ ὀφθῆναι τούς βροτούς χάριτι θείᾳ, οὐδ᾿ ἀπαξιοῖ γενέσθαι ὁμοίους αὐτῷ τούς δούλους, ἀλλά τέρπεται καί χαίρει καθορῶν ἡμᾶς τοιούτους ἐξ ἀνθρώπων γεγονότας κατά χάριν, ὡς ἐκεῖνος πέφυκε καί ἔστι φύσει. Εὐεργέτης γάρ ὑπάρχων βούλεται ἡμᾶς τοιούτους εἶναι, οἷος καί ἐκεῖνος. Εἰ γάρ μή τοιοῦτοι ὦμεν ὅμοιοι ἐν ἀκριβείᾳ, πῶς ἐσόμεθα ἐκείνῳ ἡνωμένοι, καθώς εἶπε, πῶς δέ ἐν αὐτῷ μενοῦμεν, (337) μή ὑπάρχοντες τοιοῦτοι, πῶς δ᾿ αὐτός ἐν ἡμῖν μείνῃ οὖσι τούτου ἀνομοίοις; Τοῦτο οὖν σαφῶς εἰδότε σπεύσατε λαβεῖν τό Πνεῦμα τό ἐκ τοῦ Θεοῦ καί Θεῖον, ἵνα γένησθε τοιοῦτοι, οἵους ἔδειξεν ὁ λόγος, ἐπουράνιοι καί θεῖοι, ὅσους εἶπεν ὁ ∆εσπότης, ἵνα καί τῆς βασιλείας γένησθε τῆς οὐρανίου κληρονόμοι εἰς αἰῶνας. Εἰ δέ μή τοιοῦτοι ἦτε ἤ γένησεσθε ἐνταῦθα ἐπουράνιοι, ὡς εἶπον, πῶς τούς οὐρανούς οἰκῆσαι ὅλως οἴεσθε σύν τούτῳ; πῶς δέ καί εἰς βασιλείαν μετά τῶν ἐπουρανίων εἰσελθεῖν καί βασιλεῦσαι καί συνέσεσθαι τῷ πάντων Βασιλεῖ τε καί ∆εσπότῃ; ∆ράμετε σπουδῇ οὖν πάντες, ἵνα καταξιωθῶμεν