DUBIUM.

Sed videtur, quod amatores veritatis non debeant destruere haec signa symbolorum.

1. Nulli enim sensui sacrae Scripturae subest falsum : sed haec signa pertinent ad sensum historicum : ergo non subest eis falsum, et sic non sunt destruenda.

2. Praeterea, Gregorius dicit, quod " sacra Scriptura est fluvius in quo ag-" nus peditat et elephas natat : " et agnum dicit mansuetum et humilem fidelem, qui reficitur in sensu litterali sacrae

Scripturae, elephas autem est, qui magnitudine intellectus levatur ad mysteria, quorum profundum non potest attingere : sed illud in quo convenit esse refectio, non est abjiciendum : ergo symbola quae ad sensum litteralem pertinent, non sunt destruenda.

3. Praeterea, Hieronymus in Prologo galeato dicit, " Ne offendaris in Scriptu-" ris sacris simplicitate verborum, quae " editae sunt, ut simplicem plebem in-" struerent, in quibus aliter multum sa-" piens et simplex vident : " et vult quod simplices videant litteralem sensum, et sapientes intueantur mysteria : ergo idem quod prius.

4. Praeterea, Sapientibus non sunt proponendae metaphoricae locutiones, unde Philosophus reprehendit eos qui platanum hominem appellabant, sed magis proponuntur simplicibus : ergo videtur, quod accipere et adaptare metaphoras, non sit difficile, neque perfectorum, ut hic dicitur.

5. Praeterea, Simplex dicitur, quod caret compositione partium : sed omnis mens est hujusmodi : ergo non videtur simplicitas mentis proprium spiritualium virorum, ut hic innuit,

6. Praeterea, Bonitas contemplativae virtutis videtur esse tantum subtilitas : sed haec non est tantum necessaria in symbolis, sed etiam in spiritualibus, et magis in istis : ergo non debuit appropriare cognitioni symbolorum.

Sed dicendum ad primum, quod sensus litteralis est dupliciter in sacra Scriptura : quandoque enim est quem verba primo adspectu faciunt, sicut dicitur, quod David vicit Goliath : quandoque vero non est sensus litteralis quem verba faciunt, sed qui accipitur ex proprietatibus eorum, quae per verba significantur, in aliud relatis : quia hoc est quod scribens intendit : et secundum hunc modum dicimus, quod sensus metaphoricus est litteralis, sicut cum dicitur Isai. XXXVII , 29 : Ponam circulum in naribustuis, et fraenum in labiis tuis, et reducam te in viam, per quam venisti. Intendit Propheta significare Sennacherib, non bubalum aliquem, in terram Assyriorum reducendum. Et sic dicimus, quod ipsa signa symbolorum non pertinent ad sensum litteralem, sed potius id quod ex eis per similitudinem quamdam significatur : et ideo sunt abjicienda, et veritas tantum significata retinenda. Et per hoc patet solutio ad secundum et tertium.

Ad quartum dicendum, quod adinvenire adaptationes non est difficile : sed facere proprias adaptationes est valde difficile : quia oportet, quod adaptans sciat proprietates utriusque rei, scilicet significatae et significantis.

Ad quintum dicendum, quod mens dicitur actus mentis, et ipsa mens quae in omnibus aequalibus simplex est, et dicitur actus simplex, quando stat super simplex, sicut super objectum : et hoc est illud quod est separatum a materia, id est, ab appendiciis materiae : et hoc convenit tantum spiritualibus.

Ad sextum dicendum, quod bonitas contemplativae virtutis, non dicitur dispositionis bonitas quae est subtilitas, sed potius veritas in actu ipsius, ut scilicet spiritualia non accipiantur esse ad modum corporalium quibus describuntur : et haec maxime necessaria est in symboiicis.