DUBIUM .

1. Sed videtur, quod qui accipit per intellectum divina sine symbolis, non debeat ea velare figuris : figurae enim symbolorum sunt ad accipiendum intellectum eorum quae ipsis proponuntur : sed habito fine non egemus iis quae sunt ad finem : cum igitur talis habeat intellectum de divinis, videtur superfluum quod figuris intellecta involvat.

2. Praeterea,Ipse supra dixit, quod " ad " perfectionem intellectus qui est indivisi-

" bile animae, proponitur nobis theologi-" cum negotium quod est apertum:)) sed iste habet perfectionem intellectus : ergo non debet divina in figuris accipere.

3. Praeterea, Quamvis via sit nobis naturalis veniendi de posteroribus naturae in priora, tamen quia jam devenimus in priora, illa magis sunt nobis nota, et certius per illa scimus : sed in symbolica cognitione divina non velata sunt priora et notiora simpliciter ipsis symbolis : ergo acceptis ipsis divinis non velatis, si figura circumponatur, erit processus ad minus notum, et occultatio quaedam, quod respuendum est in omni cognitione.

4. Praeterea, Joan. XVI, 29 et 30, Discipuli dicunt ad Jesum : Ecce nunc palam loqueris, et proverbium, nullum dicis : nunc scimus, quia scis omnia. Et Matth. xiii, 11, dicit Dominus discipulis : Vobis datum est nosse mysteria regni caelorum, caeteris autem in parabo- lis : ergo videtur, quod ipsa aperte prolata sine figuris magis manuducunt in cognitionem Dei : quia post propositionem nudae veritatis confitentur eum omnia scire. Et quod sit perfectorum, patet ex secunda auctoritate. Et ita superfluum est habita nuda veritate, quaerere figuras.

Sed ad hoc potest esse duplex responsio : una secundam opinionem Philosophorum omnium qui de viribus animae loquuntur, et etiam sanctorum Graecorum, qui omnes ponunt quod memoria non est pars intellectivae, sed sensitivae : et ideo ille qui accipit divina nuda, oportet quod componat ad formas quasdam sensibiles quae conserventur in thesauro formarum vel intentionum sensibilium, ut per eas manuducatur ad intelligendum actu quod vult: sicut docet Tullius, " Ad conservandum in memoria ea quae " aguntur in causis, ut figurentur qui-" busdam sensibilibus, sicut obscuritas " in obscuritate loci, et actor per arie-" tem, et reus per haedum, et sic de " aliis : " quia sicut dicitur in quodam tractatu de Memoria et Reminiscentia : " Formae quanto sunt spiritualiores, tan-" to difficilius reducentur ad memo-" riam. " Et sic facile patet solutio ad objecta : quia non componit figuras ut manuducatur in acquisitionem intellectus divinorum, sed tantum in conservationem.

Aliter potest dici, quod in anima sunt duae partes quaedam quae accipit ipsa simplicia secundum se, ut intellectus simplex : quaedam vero quae accipit a phantasmatibus, et ista est magis connaturalis animae secundum naturam ejus, et in actu ejus frequentius scimus, quia accipimus scientias ex sensibilibus : sed secundum primam partem attingit intelligentias : nihilominus quamvis divina sine symbolis accepta sint, ut melius ea possimus inspicere, reducimus ad sensibilia consueta nobis et connaturalia cognitioni nostrae.

Hoc ergo dicendum ad primum, quod quia in hac vita non sumus in perfecto actu intellectus quantum ad superiorem partem animae, superfluum non est si ea quae simplicia sunt, reducamus ad inferiorem partem, ut perfectius intueamur. Et per hoc patet solutio ad alia duo.

Ad quartum dicendum, quod discipuli adhuc rudes erant, et nesciebant Scripturae metaphoras, et ideo suspicabantur in verbo Christi non latere magnam sapientiam : et ideo quando elucidabat eis, cognoscebant magnitudinem sapientiae ejus.

Similiter ad aliud dicendum, quod perfectorum non tantum est accipere parabolas, sed mysteria parabolarum : multitudinis autem est accipere tantum parabolas, et maxime quantum ad infideles quibus occultanda est veritas sacrae Scripturae, de quibus ibi loquitur : unde sequitur : Quia videntes non vident, etc. .