508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

perseveraret. Cum eodem porro in Urbem adiit, ut Concilio Oecumenico

Vaticano I tamquam a Secretis et theologus consiliarius interesset, et in

Civitate Aeterna propinquo suo astitit morienti. Oscam dein Saturninus

rediit, qui, muneribus administrationis illinc solutus, ministerio pastorali

plenius, praesertim praedicationi et sacramento reconciliationis, alacriusque

deservire valuit et diversa opera de re historica, pastorali et spirituali edidit.

Servus Dei semper suipsius vocationis uti servitii fuit conscius et sum-

ma cum perseverantia presbyteratum vixit. Flagranti Iesu Christi amore

suffultus, iugiter cavit, ut divinae voluntatis perficeret placita. Quoad eu-

charisticam et marialem spiritualitatem Saturnini mores humilis et aequi

presbyteri fuerunt, navi et caritate praediti, sacerdotalis vitae exemplaris.

De intellectu amoris legere quae temporum signa valuit, profundis humani

cultus et coevae societatis immutationibus laborata videbantur, et omnimodo

enisus est, ut novis necessitatibus mundi non modo animi alacritate, sed

etiam congruis actibus responderet. Aliquid morum conversationisque seve-

ritatis magna cum cordis eius suavitate congruebat et ipse, secum austerus,

tranquillitate animi ne in severissimis quidem tribulationibus vitae caruit.

Ex virtutibus eius paupertas vero eminuit: nam, egenis subveniendo num-

quam contentus, pauper ipse vivere cupiit. Imitatio Christi firmum ei fuit

speculum et ad munera vitae sacerdotalis penitus obeunda, quae in amore

Domini et proximi maxime exprimitur, divinam voluntatem perseveranter

perquisivit ac perpetuae orationis et contemplationis excoluit spiritum, qui

eum pro sanctificatione animarum omni sollicitudine adlaborare suadebat.

Dominus Saturninus multarum pastoralium navitatum magni socialis

momenti vere fuit praecursor: Domum pro discipulis pauperibus fundavit,

Conferentias Sancti Vincentii de Paul inivit et praecipue Congregationem

Parvarum Sororum pro Senibus derelictis et inopibus instituit, in qua subsi-

dio et opere Sanctae Teresiae Jornet etiam gavisus est. Anno 1882, puerum

parentibus orbatum adoptavit, quod novum exstitit insigne constantis eius

et benignitatis mirae.

Pulmonum infirmitate correptus, Oscae die 12 mensis Martii anno 1905

obiit. Sorores, Capitulum ecclesiae cathedralis, sacerdotes et amici innu-

meri, sicut et multitudines humillimorum, quibus subvenerat ille, exuvias

eius postridie ad coemeterium una comitati sunt, unde, secundum placita

eiusdem, corpus anno 1912 translatum est Valentiam apud sacellum Domus

Generalis Sororum.