200 LITTERAE APOSTOLICAE

Deus : quum ea pariter deminuta sit verbis quae summum sa cerdotium declarent. Sane, nihil huc attinet explorare, u t rum episcopatus complementum sit sacerdotii, an ordo ab illo dis- t inctus; aut collatus, ut aiunt, per saltum, scilicet homini non sacerdoti, u t rum effectum habeat necne. At ipse procul dubio, ex institutione Christi, ad sacramentum Ordinis verissime per- tinet, atque est praecellenti gradu sacerdotium ; quod nimirum et voce sanctorum Patrum et rituali nostra consuetudine sum- mum sacerdotium, sacri ministerii summa nuncupatur. Inde fit ut, quoniam sacramentum Ordinis verumque Christi sacerdotium a ritu anglicano penitus extrusum est, atque adeo in consecra- tione episcopali eiusdem ritus nullo modo sacerdotium confertur, nullo item modo episcopatus vere ac iure possit conferri : eoque id magis quia in primis episcopatus muniis illud scilicet est, ministros ordinandi in sanctam Eucharistiam et sacrificium.

Ad rectam vere plenamque Ordinalis anglicani aestimatio- nem, praeter ista per aliquas eius partes notata, nihil profecto tam valet quam si probe aestimetur, quibus adiunctis rerum con- ditum sit et publice constitutum. Longum est singula persequi, neque est necessarium : eius namque aetatis memoria satis di- serte loquitur, cuius animi essent in Ecclesiam catholicam aucto- res Ordinalis, quos adsciverint fautores ab heterodoxis sectis, quo demum consilia sua referrent. Nimis enimvero scientes quae necessitudo inter fidem et cultum, inter legem credendi et legem supplicandi intercedat, liturgiae ordinem, specie quidem redinte- grandae eius formae primaevae, ad errores Novatorum multis modis deformarunt. Quamobrem toto Ordinali non modo nulla est aperta mentio sacrificii, consecrationis, sacerdotii, potesta- tisque consecrandi et sacrificii offerendi; sed immo omnia huius- modi re rum vestigia, quae superessent in precationibus ritus catholici non plane reiectis, sublata et deleta sunt de industria, quod supra attigimus. Ita per se apparet nativa Ordinalis indo- les ac spiritus, uti loquuntur. Hinc vero ab origine ducto vitio, si valere ad usum ordinationum minime potuit, nequaquam decursu aetatum, quum tale ipsum permanserit, futurum fuit ut valeret. Atque ii egerunt frustra qui inde a temporibus Ca- roli I conati sunt admittere aliquid sacrificii et sacerdotii, non- nulla dein ad Ordinale facta accessione : frustraque similiter con- tendit pars ea Anglicanorum non ita magna, recentiore tempo- re coalita, quae arbitra tur posse idem Ordinale ad sanam re-