Lexicon
ὡς μέρος δὲ παραλαμβανόμενον λέξεως τὸ α δηλοῖ μὲν καὶ στέρησιν, ὥσπερ τὸ ἄνανδρον, ἄκακον, δηλοῖ δὲ καὶ τὸ μέγα, ὡς τὸ ἀχανὲς πέλαγος, ἀλλὰ καὶ τὸ πο
πάλαι ἀβέλτερον. λέγουσι δὲ καὶ †ἀβελτήριον τὴν ἀβελτηρίαν†. Ἀναξανδρίδης Ἑλένῃ (fr. 12 K.)· ἄγκυρα, λέμβος, σκεῦος ὅ τι βούλει λέγειν. ὦ Ἡράκλεις, ἀβ
726 K.Th.)· τίνος τὸ ἀγαθὸν τοῦτ' ἔστιν; alpha.76 Ἀγαθὸς δαίμων· Ἀριστοφάνης (fr. 35 Dem.)· ἀγαθός τε δαίμων καὶ ἀγαθὴ σωτηρία. alpha.77 Ἀγαθοῦ δαίμον
ὀρύξαι. alpha.99 Ἀγάμενοσ· θαυμάζων. alpha.100 Ἀγανακτῶν· τίθεται παρὰ Πλάτωνι (Phaed. 117d) καὶ ἐπὶ τῶν λυπουμένων. alpha.101 Ἀγανακτῶ σου· καινὸν τὸ
τοῦ τιμᾶν καὶ ἀντὶ τοῦ πίνειν, ὅπερ καὶ †ἐπάγειν† ἔλεγον Ἀττικοί. alpha.139 Ἄγειν καὶ φέρειν· τὸ λῃστεύειν καὶ ἁρπάζειν. ἄγειν δὲ καὶ ἀπάγειν χρήματα
δὲ Ξενοφῶν (Cyr. 8, 7, 22). καὶ γήρων Πλάτων μὲν ἀρσενικῶς (Polit. 273e), Εὐριπίδης δὲ θηλυκῶς (Suppl. 1178). καὶ οὐδετέρως Θουκυδίδης (2, 44, 4) καὶ
οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 112 N.2 † 116 R.). alpha.208 Ἁγνίτησ· ἱκέτης καὶ καθάρσιος· καὶ γὰρ ὁ μύσους ἁγνισθεὶς καὶ ὁ καθήρας οὕτως λέγονται. alpha.209 Ἄγν
(fr. novum). καὶ ἐν Αὐτομόλοις (fr. 29 K.)· πίνειν ἀεὶ καὶ μεθύειν πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι. alpha.239 Ἀγοραστήν· τὸν τὰ ὄψα ὠνούμενον, ὃν Ῥωμαῖοι ὀψωνι
τοιαῦτα. λέγει δὲ ὁ Πλάτων σαφῶς ἐν Νόμοις (8, 845 ab)· ὠνούμενος τὴν γενναίαν ὀπώραν ὀπωριζέτω, ἐὰν βούληται. καὶ πάλιν· τῆς μὲν γενναίας ἁπτέσθω, ἐὰ
ἢ ἡ κομιδή. καὶ τὸ ἀγόμενον βάρος. alpha.304 Ἀγωγεῖ· τῷ ἱμάντι, ᾧ ἄγεται ὁ ἵππος, ὃς καὶ ῥυτὴρ καλεῖται. alpha.305 Ἀγωγεύσ· ὁ ἱμὰς τῶν κυνηγετικῶν κυν
τριήρη. Ἀλκαῖος δὲ ὁ κωμικὸς (fr. 21 K.) καὶ τοὺς πότας λεγομένους λύχνους ἀδηφάγους ἔφη χαριεντισάμενος. καὶ δρομεῖς δέ τινες ἐν Νεμέᾳ ἀδηφάγοι ἐλέγο
Τίμωνος βίον, ἄγαμον, ἄζυγον, ὀξύθυμον, ἀπρόσοδον, ἀγέλαστον, ἀδιάλεκτον, ἰδιογνώμονα. alpha.376 Ἀδούλευτος οἰκέτησ· ὁ ἑνὶ δεδουλευκὼς καὶ μὴ παλίμπρα
Ἀδώνιδος οὕτως Ἀδώνιον. alpha.401 Ἀδώνια· βραχεῖαν ἔχει τὴν παραλήγουσαν, ὡς Ἀριστοφάνης (Pac. 420) καὶ Φερεκράτης (fr. 170 K.) διὰ τῶν μέτρων μαρτυρε
Ἀετόσ· τό τε πτηνὸν ζῷον καὶ τὸ ἐπὶ τῷ προπυλαίῳ, ὃ καὶ νῦν ἀέτωμα λέγεται· ἡ γὰρ ἐπὶ τοῖς προπυλαίοις κατασκευὴ ἀετοῦ μιμεῖται σχῆμα ἀποτετακότος τὰ
Ἄθηλον παιδίον· τὸ τροφῆς μὴ μετειληφός, τὸ ἄτροφον. οὕτως Ἀριστοφάνης (Lys. 881). alpha.465 Ἀθηνᾶ ἱππία· ἢ ὅτι ἐκ τῆς τοῦ ∆ιὸς κεφαλῆς, ὡς ὁ μῦθος, μ
σύνταξιν. γράφει δὲ οὕτως· ἐπειδὴ γὰρ ἀπῳκίσθην Ἀθήναζε καὶ ἀπηλλάγην τῆς κληρουχίας. alpha.474 Ἀθηρήσ· ἴσως μὲν ὁ ἀτειρής, ἢ ὁ ἄγαν θεριστικός. Αἰσχύ
καὶ ἡ ἐν ταῖς πεύκαις οὐλότης, καὶ τὸ τοῦ ∆ιὸς ὅπλον, καὶ ἀνέμου συστροφή, ἣν καὶ καταιγίδα καλοῦσιν. alpha.511 Αἰγίπυροσ· πόα πυρρά, ἣν αἶγες νέμοντα
alpha.542 Ἄϊδρισ· ἄπειρος. alpha.543 Ἄϊδροσ· Ἴων Τεύκρῳ (TrGF 19 F 34)· ἡμεῖς τ' ἄϊδροι πρὸς πέτραις ἐπταίομεν, ἀντὶ τοῦ ἀΐδριδες. καὶ ἐν Φοίνικι (F 4
ἐστιν Αἰθαλίδαι τῆς Λεοντίδος φυλῆς, ἧς ὁ φυλέτης Αἰθαλίδης. alpha.568 Αἰθαλόεν· κεκαυμένον. alpha.569 Αἰθαλώδησ· σκοτώδης. alpha.570 Αἰθέρα· οὕτω τὸν
† 912 R.). alpha.613 Αἰολίδασ· οὕτω τοὺς ποικίλους λέγουσιν. alpha.614 Αἰόλοσ· ποικίλος, εὐκίνητος. alpha.615 Αἰζηοί· νεανίαι τῷ αἵματι ζέοντες, ἢ οἱ
τραπέζας αἴρετε· μύρα, στεφάνους ἑτοίμασον, σπονδὰς ποίει. καὶ Συναριστώσαις (fr. 385 K. .TH)· ἂν ἔτι πιεῖν μοι δῷ τις· ἀλλ' ἡ βάρβαρος ἅμα τῇ τραπέζῃ
αἶσχος περιτίθησι. alpha.698 Αἰτήσασθαι· τὸ χρήσασθαι. Μένανδρος Τίτθῃ (fr. 396 K.Th.)· ἢ ἄν τις ὑμῶν παιδίον ᾐτήσατο ἢ κέχρηκεν, ἄνδρες γλυκύτατοι. κ
alpha.746 Ἀκήρατοσ· ἄφθαρτος, ἀπαθής, ἀκέραιος. alpha.747 Ἀκηράσιοσ· ἀκέραιος. alpha.748 Ἀκίβδηλον· καθαρόν. alpha.749 Ἀκίβδηλος ἀνήρ· ὁ μὴ κίβδηλος,
Ἀντιφῶν (fr. 147 Th., cf. 87 B 84 D. .K) τὰ ἑπόμενα καὶ σύμφωνα. alpha.787 Ἀκολουθία· ἡ ἀκολούθησις. Σοφοκλῆς (fr. 899 N.2 † 990 R.). alpha.788 Ἀκολου
991α ρ.), ἀκούσεσθαι δὲ Ἀριστοφάνης (fr. 38 Dem.). alpha.815 9Ἄκουσμα, οὐκ ἀκρόαμά φασί τινες λέγειν τοὺς Ἀττικούς, διαμαρτάνουσι δέ· καὶ γὰρ πλεονάζο
προκατάρχεσθαι τῆς συμβολῆς. ἢ τὸ ἄκραις συμπλέκεσθαι χερσίν. ἢ καὶ τὸ διὰ βελῶν μάχεσθαι. καὶ τὸ ἐπιδείκνυσθαι τὸν πόλεμον. alpha.851 Ἀκροβελίδασ· τὰ
ἀλαβάστρου γινόμενα ληκύθια. γράφεται μὲν ἡ λέξις μάλιστα χωρὶς τοῦ ρ, ἔνιοι δὲ αὐτὴν προάγουσι σὺν τῷ ρ. alpha.889 Ἀλαζών· ὑπερήφανος. κυρίως δὲ ὁ ἀπ
Ἀλεξιφάρμακον· ἀντιφάρμακον. alpha.925 Ἀλεξιφάρμακα· ἀλεξιτήρια φαρμάκων. Μένανδρος Παιδίῳ (fr. 313 K. .TH)· Ἐφέσια τοῖς γαμοῦσιν οὗτος περιπατεῖ λέγω
9Ἁλίσκεται· καταλαμβάνεται, κρατεῖται. alpha.968 9Ἅλις τοῦδε· οἷον ἀπόχρη καὶ ἱκανῶς ἔχει. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς ἁλός, ὅτι καὶ αὐτὴ δαψιλὴς καὶ ἱκανή. ἢ
φροντίσαι μηδέν. alpha.989 Ἀλλὰ γάρ· ἀντὶ τοῦ δέ. Εὔπολις Βάπταις (fr. 68 K.) ἀναρίστητος ὢν καὶ οὐ βεβρωκώς, ἀλλὰ γὰρ στέφανον ἔχων. alpha.990 Ἀλλὰ χ
δ' ἀλύουσα ἀπεβήσατο (E 352). ∆ίδυμος δὲ (p. 185 Schmidt) ἀμφότερα ψιλῶς· τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀλεαίνεσθαί φησι, τὸ δὲ ἀπὸ τῆς ἄλης. Ἀττικώτερον δὲ τὸ ἀ
εἶπέν μ' ὁ κῆρυξ· οὗτος ἀλφάνει. Εὔπολις Ταξιάρχαις (fr. 258 K.)· οὐ θᾶττον αὐτὴν δεῦρό μοι τῶν τοξοτῶν ἄγων ἀποκηρύξει τις, ὅ τι ἂν ἀλφάνῃ. καὶ ὁ Ποι
ἐδέθην. alpha.1111 Ἀμάμαξυσ· ἄμπελος ἀναδενδράς. alpha.1112 Ἀμαμιθάδεσ· ἥδυσμά τι σκευαστὸν διὰ κρεῶν εἰς μικρὰ κεκομμένων. alpha.1113 9Ἁμαμηλίδασ· τὰ
καὶ μβλύτεροσ Θουκυδίδης (2, 44, 4). alpha.1160 Ἀμβλυώττειν· τυφλώττειν. alpha.1161 Ἀμβλωθρίδια· ἐκτρώματα. τὰ ἐξημβλωμένα ἔμβρυα. alpha.1162 Ἀμβλῶσαι
ἔχων; Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 4 δεμ.). καὶ ὁ Ἀριστοφάνης (fr. 41 Dem.)· κατεσκέδασέ μου τὴν ἁμίδα κεχηνότος. λέγουσι δὲ καὶ ἅμαξαν δασέως καὶ καθημαξευμ
σφοδελὸν τὸν ἀσφοδελόν. alpha.1236 Ἀμοργίδα· ἐξεσβηκυῖαν τὸ γάλα. alpha.1237 Ἀμόρφωτοσ· ἀδιόρθωτος, ἄπλαστος, ἀσχημάτιστος. alpha.1238 Ἀμοχθί9· ἄνευ π
τοῦ μαστιγοῦντος πατρὸς μνῆμα καταφυγόντα ἀπολυθῆναι καὶ συνεὶς τὸ λόγιον, ἐξαργυρισάμενος τὰ ἴδια ἀπῆρεν εἰς Πελοπόννησον. ὃ οὖν λογισμῷ πεποίηκεν Ἄμ
ἀμφίβολοι καὶ οἱ ὑπό τινος πανταχόθεν περισχεθέντες καὶ περιεχόμενοι. alpha.1310 Ἀμφιγνοεῖν· ἀντὶ τοῦ ἀγνοεῖν ἢ ἐνδοιάζειν. ἢ τὸ μὴ ἀκριβῶς γινώσκειν.
∆ωριεῖς, Περραιβοί, Βοιωτοί, Μάγνητες, Ἀχαιοί, Φθιῶται, Μηλιεῖς, ∆όλοπες, Αἰνιᾶνες, ∆ελφοί, Φωκεῖς. οἱ δέ φασιν ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ περιοίκους εἶναι τῶν
Ἀμφιφορεῦσι (β 290)· κεραμίοις, ἀμφορεῦσιν. alpha.1376 Ἀμφι<πά>τορεσ· οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρός, ἑτέρας δὲ μητρός. alpha.1377 Ἀμφὶ τὰ στρατεύματα δαπανᾶ
Snellfr. 131 K.) καὶ ναβεβιῶσθαι Σαννυρίων (fr. 3 Dem.). alpha.1409 Ἀναβιώσκεσθαι (Pl. Phaed. 71e)· ἀναζῆν. alpha.1410 Ἀναβιώσκειν· τὸ ἀναβιοῦν. καὶ ν
alpha.1443 Ἀναγωγή9· ἐπὶ πλοῦ. Κρατῖνος Ὥραις (fr. 11 Dem.). alpha.1444 Ἀνάδαστα καὶ ναδασμόσ· τὸ κοινῇ ἀναμερίσασθαι πάντα. καὶ ναδάσασθαι· τὸ ἀναμερ
ἀθρόως, σφοδρῶς, ἀπηρυθριασμένως. alpha.1490 Ἀναίμονεσ (E 342)· ἀναίματοι. alpha.1491 Ἀναιμωτί9· ἄνευ αἵματος. alpha.1492 Ἀναίνομαι· ἀπαρνοῦμαι, προΐε
(732). alpha.1532 Ανακτᾶσθαι· Θουκυδίδης (6, 92, 4) ἀντὶ τοῦ θεραπεύειν. τίθεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ τὸ προαπολωλὸς αὖθις κτήσασθαι καὶ ἀπολαβεῖν.
Ἀναξίβιοσ· Λακεδαιμονίων στρατηγός. alpha.1575 Ἀναξίαν· βασιλείαν. Αἰσχύλος (fr. 283 N.2 † 32 M.). alpha.1576 Ἀναξιδώρα· ἡ ἀνάγουσα καὶ ἀνιεῖσα τοὺς κ
γενομένην κατάραν. οὕτως Καλλισθένης (FGrHist 124 F 47). alpha.1630 Ἀνάργυροσ· Πλάτων Νόμων γʹ (679b)· ἄχρυσοί τε καὶ ἀνάργυροι ὄντες. ναργυρία δὲ Στρ
ἀνάστατα γέγονεν, ὡς ἔοικεν. οὕτως Ἄλεξις (fr. 1 Dem.) καὶ Μένανδρος (Epit. 30. Col. 87) καὶ Εὐριπίδης (Andr. 1249 cf. fr. 955f Snell). ∆ημοσθένης δὲ
Ξενοφῶν (An 5, 2, 10). καὶ ἀναχωρεῖ τὸ παθητικόν. alpha.1728 Ἀνάψαι· ἀναθεῖναι, κοσμῆσαι. alpha.1729 Ἀναψύχουσα· ξηραίνουσα, ῥιπίζουσα. alpha.1730 Ἀνα
ἀνδροφονιῶν. alpha.1767 Ἀνδροληψία· τὸ ἁρπάζειν ἄνδρας ἔκ τινος πόλεως· ἠνεχύραζον γὰρ τὴν ἔχουσαν πόλιν τὸν ἀνδροφόνον καὶ μὴ προϊεμένην αὐτὸν εἰς τι
ἐπιτιμήσεως πρὸς τὸ μεῖον ὑπάγωνται. ∆ημοσθένης ἐν τῷ κατὰ ∆ιονυσοδώρου (56, 25)· τὰς γὰρ τιμὰς τὰς ἐνθάδε ἀνεικέναι ἤκουσα. alpha.1805 Ἀνείληπτόσ ἐστ
ἀντὶ τοῦ κατεπάτησας. alpha.1852 Ἀνέπαφον· ἀνεύθυνον, καθαρόν, ἀθιγές, ἀψηλάφητον. alpha.1853 Ἀνεπαφρόδιτοσ· ὁ μὴ ἐπίχαρις καὶ ἀηδής. alpha.1854 Ἀνεπα
160). alpha.1902 Ἀνεχρήσαντο· διέφθειραν. οὕτως Θουκυδίδης (ξφ. 1, 126, 11). σημαίνει δὲ καὶ τὸ εἰς χρείαν τινὰ παρειλήφασιν. alpha.1903 9Ἄνεχε· ἀντὶ
Σοφοκλῆς (fr. 826 R.). λέγει δὲ τὴν ∆ήμητραν. καὶ Ἀναξιδώραν δὲ λέγει αὐτὴν ὁ αὐτός (fr. 1010 R.). alpha.1940 9Ἄνηστισ· †ἡ† νῆστις. Κρατῖνος ∆ιονυσαλε
εὐτελής. καινῶς πάνυ εἴρηται παρὰ Ἀριστοφάνει (fr. 52 Dem.). alpha.1981 Ἀνθρωποειδὲς θηρίον· ἐπὶ τοῦ Γλαύκου τοῦ ἀναφανέντος ἐκ τῆς θαλάσσης Αἰσχύλος
ἀκρόπολιν. alpha.2027 Ἀνόκαιον· τὸ ὑπερῷον οἴκημα. Ξενοφῶν ἐν Ἀναβάσει (5, 4, 29). καὶ τὸν κωμῳδιοποιόν [...]. alpha.2028 Ἀνοκωχήν· διὰ τοῦ ο τὴν ἀνοχ
alpha.2069 Ἀντετόρησεν· εἰς τὸ ἐναντίον ἦλθε τιτρώσκων. alpha.2070 Ἀντεφέροντο· ἠναντιοῦντο. alpha.2071 Ἀντεύφρασμα· τὸ ἐναντίον τῇ εὐφροσύνῃ ἀγαθόν.
σχήματος εἶπε τὸ ἀντίθετον, ἀλλ' ὅτι διήγημα διηγήματι ὁ ∆ημοσθένης ἀντέθηκεν. alpha.2103 Ἀντικάθηται· ἀντὶ τοῦ ἐναντιοῦται. alpha.2104 Ἀντικρύ9· κατέ
ἀπολογήσασθαι. alpha.2151 Ἀνύτειν οἱ Ἀττικοί, ὅπερ ἡμεῖς ἀνύειν. ἁνύειν δέ, τὸ σπεύδειν, δασεῖα ἡ πρώτη. Ὅμηρος δὲ τὸ ἀνύειν ὡς ἡμεῖς (D 56)· οὐκ ἀνύω
αἰωρούμενα καὶ οὐ βεβηκότα. οἱ δὲ τὴν τραχεῖαν ἀρτηρίαν τὴν εἰς πνεύμονα φέρουσαν. οἱ δὲ ὄρτρα τὰ βράγχια. οἱ δὲ ἀρτηρίας. ἄλλοι τὸ ἀπηρτημένον τοῦ πν
μετάστασις. alpha.2247 Ἀπαντᾶν καὶ συναντᾶν λέγουσιν ἑκατέρως. alpha.2248 9Ἅπανθ' ὅμοια καὶ Ῥοδῶπις ἡ καλή9· σημαίνει ὅτι ταῖς τύχαις ὁμοίως ὑποπεπτώκ
φωνῶν. alpha.2303 Ἀπειλεῖταί μοι· Ἄλεξις (cf. fr. 306 K.)· ἀρτίως ἐνταῦθα ἐπήδα καὶ διηπειλεῖτό μοι. alpha.2304 Ἀπειρόκαλοσ· Ἴων εἴρηκεν (fr. novum) κ
ἀπεσκληρυμμένος. alpha.2367 Ἀπεστλεγγισμένον· ἀπεξυσμένον. οὕτως Ἀριστοφάνης (Equ. 580)· στλεγγὶς γὰρ ἡ ξύστρα. alpha.2368 Ἀπεσταλμένην καὶ πεπεμμένην
alpha.2429 9Ἄπιθι· ἄπελθε, ἀναχώρει. alpha.2430 Ἀπίουσ εἴρηκε Πλάτων <ἐν Νόμοις (8, 845β). ἔστι καὶ παρὰ Ἀλέξιδι> (fr. 33 K.). θηλυκῶς Ἀττικοί. alpha.
Ἀποδακρύομαι· Ἀριστοφάνης ∆ράμασιν (fr. novum)· ἀποδακρύομαί σε τὰν δύσποτμον κόραν. alpha.2473 9Ἄποδα θηρία· Φερεκράτης εἴρηκεν (fr. novum). alpha.24
μηκέτι εὑρίσκῃ τὰ ἴχνη. alpha.2521 Ἀποκαλίσαι· καὶ οὕτως λέγουσιν, οὐ μόνον ἀποκυλίσαι. τὸ δὲ διὰ τοῦ α πολιτικώτερον, ὥς φησι Φρύνιχος (fr. novum). a
Ἀπολελεμμένοσ· οἷον ἀπολελεπισμένος. alpha.2557 9†Ἀπολώλει†9 τῷ φόβῳ9· Ξενοφῶν ἐν <Κύρου Παιδείᾳ> (6, 1, 2)· ὁ Κῦρος †ἀπολώλει† τῷ φόβῳ μὴ λυθῇ ἡ στρα
Ἀποξύονται· ἀποτίθενται. alpha.2601 Ἀπόπατον καὶ κοπρῶνα λέγουσιν. ὁ δὲ ἀφεδρὼν καὶ †λυτρώνων† βάρβαρα. alpha.2602 Ἀποπάτημα· αὐτὸ τὸ σκύβαλον. οὕτως
ἀποτρέχωμεν. Μένανδρος (fr. 826 K. .TH). alpha.2644 Ἀποστήσασθαι· ἀποδοῦναι χρέος. alpha.2645 Ἀποσπουδάζων· παυόμενος τῆς σπουδῆς, ἀμελῶν. alpha.2646
Ἀποτειχίσαι· τὸ †βαλεῖν† τειχίον καὶ ἀποτειχίσαι καὶ alpha.2687 ἀποκλεῖσαι τῆς ἐξόδου. καὶ ποτετειχισμένοσ· ὁ ἀπειλημμένος καὶ ἀποκεκλεισμένος τῷ τείχ
ἀδελφῆς ὑποκόρισμα. alpha.2730 Ἀποψηφίζονται· ἀντὶ τοῦ καταδικάζουσιν αὐτὸν μὴ εἶναι πολίτην. οὕτω ∆είναρχος (fr. 56, 2 C.). καὶ τὸ πρᾶγμα δὲ ∆ημοσθέν
Ἀργυραμοιβόσ· ὁ κέρμα ἀντὶ ἀργύρου ἀλλασσόμενος. alpha.2778 Ἀργιλώδης γῆ9· λευκὴ καὶ καθαρά. alpha.2779 Ἀργίποδεσ· ταχεῖς, ὀξύποδες. alpha.2780 9Ἄργεμ
ἔστι δὲ Σάμιος μὲν ἢ Πλαταιεύς, ἐκ μειρακυλλίου δὲ ἑταῖρος ∆ημοσθένους. alpha.2817 Ἀρκάδας μιμούμενοσ· παροιμία, ᾗ κέχρηται Πλάτων ἐν Πεισάνδρῳ (fr. 9
alpha.2850 Ἀρότουσ· τοὺς ἐνιαυτούς. οὕτω Σοφοκλῆς (Tr. 69). alpha.2851 Ἀρότρῳ ἀκοντίζειν· παροιμία ἐπὶ τῶν καθ' ἑαυτῶν ἀκοντιζόντων. Σοφοκλῆς εἴρηκεν
ἀδελφὴ Μαυσώλου. alpha.2890 9Ἄρτημα βαλαντίου9· ὁ δεσμὸς τοῦ βαλαντίου. ἢ ὁ τελαμών, ἐξ οὗ ἤρτηται. alpha.2891 Ἀρτήρ· ὑποδήματος γένος. Φερεκράτης <Γρ
θεωρῶν. θεωροὶ δὲ οἱ τὴν θεωρίαν φέροντες τοῖς θεοῖς εἰς τοὺς καλλινίκους ἀγῶνας καὶ ὑπὲρ τῶν πατρίδων θύοντες. alpha.2935 Ἀρχιτέκτων· βʹ σημαίνει· κα
ἀγωνιᾶν καὶ ὡς ἡμεῖς τὸ δεδιέναι καὶ προσδοκᾶν τὸ μέλλον λέγουσιν οἱ παλαιοὶ καὶ Πλάτων. alpha.2965 9Ἄσκησίσ ἐστιν ἐπίμονος πόνος πρὸς τὸ οἱονοῦν πρᾶγ
ἀσφαλὴς ἢ ἄβατος. alpha.3011 Ἀστεϊσμόσ· πιθανολογία. alpha.3012 9Ἄστομοσ· ὁ μὴ δυνάμενος λέγειν. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 73 N.2 † 76 R.). alpha.3013 Ἀστ
ἁπαλαῖς, νεογναῖς. alpha.3052 Ἀτάλλει· τρέφει, τιθηνεῖ, φιλεῖ, σαίνει, σκιρτᾷ, χαίρει. alpha.3053 Ἀταλόν· νήπιον, ἁπαλόν. alpha.3054 Ἀταμίευτον· ἀδιοί
alpha.3098 Ἀτιμώρητοσ· ἀβοήθητος {ἢ θαυμαστός}. ἔστι δ' ὅτε καὶ ὁ μὴ διδοὺς τιμωρίαν. alpha.3099 Ἀταλάντη· τριήρης τις ἦν ὀνομασθεῖσα ἀπὸ Ἀταλάντης, ἥ
τῶν κδʹ στοιχείων γραμματικὴν ὀψέ ποτε παρὰ τοῖς Ἴωσιν εὑρεθῆναι. alpha.3137 Ἀττικουργέσ· τὸ εἰργασμένον τὸν Ἀττικὸν τρόπον· οὐ μόνον ὑποδήματα καὶ σκ
αὐλίζεσθαι· τὸ ἐπὶ τῆς αὐλῆς διανυκτερεύειν καὶ κατάγεσθαι καὶ ἐπαυλίζεσθαι καὶ ἐπιμένειν. alpha.3175 αὐλίκουροι· φύλακες. alpha.3176 αὔλειοσ· ἡ ἀπὸ τ
novum). καὶ αὐτοκέρησ ὁ αὐτόκρατος. alpha.3218 αὐτόκρανον λόγον· τὸν ἐξ ἑαυτοῦ τὸ τέλος ἐπιφέροντα. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 295 N.2 † 760 M.). alpha.3219
τοῦτο ἐποιήσαμεν οὐκ αὐτοτελῶς, ἀλλ' ἀκριβῶς. τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ παρ' Ὁμήρῳ [...] αὐτόποκον ἱμάτιον.9 δηλοῖ δὲ τὸ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πόκου εὐθὺς εἰς κρόκη
ἀνέσπακεν. alpha.3309 Ἀφείλετο καὶ τὰ ὅμοια διὰ τοῦ ε, ἐφ' ὧν τὸ αʹ πρόσωπον διὰ τοῦ ο, τὸ δεύτερον διὰ τῆς ου διφθόγγου. ὅτε δὲ τὸ αʹ διὰ τοῦ α, τὸ β
Αἰγύπτου (fr. novum). alpha.3353 Ἀφίδρωσον· ἐν Συμμαχίᾳ ὡς ἐπὶ ἀσκητικοῦ τιθεὶς ἀλληγορικῶς Πλάτων (fr. novum † com. adesp. fr. 3 Dem.)· ἄγε δὴ [...]
alpha.3395 Ἀφροδισία ἄγρα (Soph. fr. 169 N.2 † 166 R.)· οἱ πέρδικες, διὰ τὸ τοὺς θηρῶντας τῇ θηλείᾳ ἐπιβουλεύοντας αἱρεῖν αὐτούς. alpha.3396 Ἀφροδίσιο
Ἀχαριστῆσαι· τὸ μὴ χαρίσασθαι μηδ' ὑπουργῆσαι. alpha.3430 Ἀχείρωτον· ἄμωμον, οὗ χεὶρ οὐχ ἥψατο. alpha.3431 Ἀχέρων· ποταμὸς ἐν Ἅιδου μεμυθευμένος παρὰ
Ἀχυνώ9· πόα τις οὕτω καλεῖται. alpha.3469 Ἀχυρόσ· ὁ ἀχυρών. λέγεται δὲ καὶ ἀχυρεών. alpha.3470 Ἀχυρόσ· ὡς ἀοιδὸς τῷ τόνῳ· καὶ ἐκτεινομένης τῆς μέσης σ
εὔγλωττοι. beta.22 βαθυδίνησ· ἐν βάθει ἔχων τὰ ῥεύματα. beta.23 βαθυλήϊον· σιτοφόρον πεδίον. beta.24 βαθυπέπλων· μεγάλων, ἐκ †τῶν παρακολουθούντων†. b
πύργοι, σφῦραι. beta.65 βαρύμηνισ· μνησίκακος. beta.66 βαρυπήμων· ἄθλιος, βεβαρημένος, κακός. beta.67 βαρέως φέρειν· ἀντὶ τοῦ ἀηδῶς. beta.68 βαρεῖα χε
ἐπικαιρότατον καὶ τὸ πρῶτον. beta.102 βαυκαλᾶν· τιθηνεῖσθαι μετ' ᾠδῆς τὰ παιδία. beta.103 βαυκαλᾶν· τὸ κατακοιμίζειν. beta.104 βαυκίδεσ· ὑποδήματα γυν
beta.159 βλεπεδαίμων· ὁ διεστραμμένος τὰς ὄψεις καὶ οἷον ὑπὸ δαίμονος πεπληγώς. beta.160 βλάξ· μωρός. beta.161 9†βλέποι†9· ἀντὶ τοῦ βλέμμα. οὕτως Ἀρισ
καθ' ὁμοιότητα [...] βομβυλιὸς λέγεται. beta.207 9†βόμβυλος†9· σκεῦος στρογγυλοειδές. beta.208 βόμβυξ· βοοβοσκός. beta.209 βόμβοσ· ψόφος τις. beta.210
πέλυκι. beta.248 βουτύποσ· ἱερεύς τις, ὃς τοὺς βοῦς ἐν ταῖς θυσίαις τύπτων ἔθυεν. beta.249 βουφόνια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἐν ᾗ πολλοὶ ἐθύοντο βόες. καὶ ἤγε
βύουσιν· φράττουσιν. beta.313 βυρσοδέψησ· σκυτοτόμος, ὁ τὰς βύρσας θεραπεύων. beta.314 βυσαύχην· ὁ τοὺς ὤμους συνέλκων ἐπὶ τὸν τράχηλον. beta.315 βυσσ
κυνέα. πάνυ γελοίως· οὐ γάρ ἐστιν ἡ γαλῆ τὸ ὄνομα <ὅμοιον> τούτοις οὐδὲ κτητικόν. gamma.24 γαμησείειν· τὸ γάμου ἐπιθυμεῖν. gamma.25 γαμηλία· ἡ διδομέν
οἱ τῶν Ἀθηναίων πολῖται, καὶ τὰ μὲν μέγιστα μέρη φυλαὶ ὠνομάζοντο, ἑκάστη δὲ φυλὴ πάλιν εἰς τρία διῄρητο, ὧν ἕκαστον μέρος τριττὺς καὶ φατρία ὠνομάζετ
καταμωκήσει. gamma.118 γιγγρών· ἀφροδισιακὸς δαίμων. gamma.119 9†γισήποδες†9· δοκίδες ἐκκείμεναι, ἐφ' ὧν τὸ γεῖσον. gamma.120 γλάγοσ· γάλα. gamma.121
gamma.167 γνώμην ἐμοί9· ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. gamma.168 γνώμη· ποιά τις διάθεσις. καὶ γνώμων· ὁ συνετός. λέγεται δὲ καὶ γνώμων κανόνιόν τι μηχανικόν, καὶ δὴ
ἀποθέμενον παρὰ τοὺς θεσμοθέτας. ἦν δὲ καὶ ὕβρεως γραφὴ καὶ ταύτης ἀγὼν δημόσιος. καὶ ἡ μὲν δημοσία, ἡ δὲ ἰδιωτική. δημοσία μὲν ἣν ἀπέφερέ τις πρὸς το
νοῃυμ) Σεμέλης φησὶ μητέρα εἶναι. delta.6 δαΐα· μεγάλη, σεμνή, φοβερά. delta.7 δάειρα καὶ δάμων· ὀνόματα κύρια. delta.8 δαΐαν ὁδόν (Ar. Ran. 897)· ἔμπ
ἀργυρίου. delta.59 δᾴσ· λαμπάς. delta.60 δάσασθαι· διαμερίσασθαι. delta.61 δασμολογία· φορολογία. delta.62 δασμολόγοι· μερισταί, φορολόγοι. delta.63 δ
φοβεροί, ἔμπειροι, σοφοί. delta.126 δεινοὶ πλέκειν τὰς μηχανὰς Αἰγύπτιοι (Aeschyl. fr. 373 N.2 † 726 M.)· ἐπὶ τῶν σφόδρα κακουργοτάτων· τοιοῦτοι γὰρ ο
τὴν εἰκάδα. delta.160 δεκάτη <ν> θύομεν· ἐν ᾗ τὰ ὀνόματα τοῖς παιδίοις τίθεμεν. Ἀριστοτέλης δὲ ἑβδόμῃ φησί (Hist. an. 588a 8). delta.161 δέκα τοὐβολοῦ
delta.213 δεσποσύνων ὄψων· ἀντὶ τοῦ δεσποτικῶν ὄψων. Ἀριστοφάνης (fr. novum). delta.214 δεύειν· φυρᾶν. καὶ δέδευκε πεφύρακεν. ἔστι δὲ τὸ φυρᾶν Ἑλληνικ
οἱ δὲ Ἀττικοὶ τοὺς τοῦ αὐτοῦ δήμου μετέχοντας. delta.267 δημοτελῆ9· δημοσίαν. delta.268 δημοτελῆ9 καὶ δημοτικὰ ἱερά9· διέφερον ἀλλήλων καὶ τῶν ὀργεωνι
διαδιδράσκει· διαφεύγει. delta.311 διαδρᾶναι· διαφυγεῖν. delta.312 διὰ δακτυλίου δεῖ σε ἑλκυσθῆναι· ἐπὶ τῶν διὰ νόσον ἢ λύπην λεπτῶν καὶ ἰσχνῶν γινομέ
λαμβάνεται. delta.359 διακωχή9· διάλειψις. delta.360 διαλαβεῖν· καὶ τὸ ἑκατέρωθέν τινος ἐπιλαβέσθαι. καὶ τὸ διαχωρίσαι εἰς δύο μέρη καὶ εἰς πλείονα. d
διανυσθῆναι· τελειωθῆναι. delta.397 διαπαρθενεῦσαι· μιγῆναι παρθένῳ. ἐλέγετο δὲ οὕτως καὶ τὸ παρθενοτροφῆσαι καὶ διαφυλάξαι παρθένον. delta.398 διαπαρ
ποιῆσαι. delta.459 διαιτηταί9· ἕτεροι παρὰ τοὺς δικαστάς εἰσιν οἱ διαιτηταὶ {ἔξω τῶν δικαστηρίων κρίνοντες}. οἱ μὲν γὰρ ἐν δικαστηρίοις ἐδίκαζον καὶ τ
ἰδίως ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς δήμοις ἐξετάσεων, αἳ γίνονται περὶ ἑκάστου τῶν δημοτευομένων, εἰ τῷ ὄντι πολίτης καὶ δημότης ἐστίν, ἢ ξένος ὢν παρεγγέγραπται. d
διαρρήδην εἶπεν. delta.558 9†∆ιετείνετο†9· ἰδίως Ἀντιφῶν (5, 46). ἀντὶ τοῦ διὰ συντόνου σπουδῆς ἀπηρνήσαντο. delta.559 διευκρινῆ9· σαφῆ. delta.560 διε
δινήεντοσ· δίνας ἔχοντος, συστροφὰς ὕδατος περιφερεῖς τινας πεποιημένας. delta.619 δινήσασ· στρέψας. delta.620 δίνησ· συστροφῆς ὑδάτων. delta.621 διογ
θᾶκοι πεσσοί τε καλοῦνται· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ ἐκρίθησαν, ∆ιὸς ψῆφος καλεῖται. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ ἀθίκτων. delta.660 διοτρεφήσ· ὑπ
μακρόν, πολύν. delta.708 δολομήτησ· δολιόβουλος. delta.709 δόνακα ὑπολύριον (Ar. Ran. 233)· πρότερον ταῖς λύραις ἀντὶ κέρατος ὑπετίθεσαν καλάμους. del
ἀναίσθητε· ἐκωμῳδοῦντο γὰρ οἱ Ἀχαρνεῖς ὡς ἄγριοι καὶ σκληροί (com. adesp. fr. 75 K.), Ποτάμιοι δὲ ὡς ῥᾳδίως δεχόμενοι τοὺς παρεγγράφους. <Θυμοιτάδαι κ
ἀκούων. delta.828 δυσμαῖς βίου9· τῷ τέλει τῆς ζωῆς. delta.829 δυσμένεια· ἔχθρα, κακόνοια. delta.830 δύσμηνισ· βαρύθυμος, ὀργίλος, μνησίκακος. delta.83
epsilon.10.20 9Ἐπώνυμοι: διττοί εἰσιν οἱ ἐπώνυμοι· οἱ μὲν δέκα ἀριθμὸν, ἀφ' ὧν αἱ φυλαί· ἕτεροι δὲ δύο· καὶ τοῖς μὲν, ἀφ' ὧν αἱ ἡλικίαι προσαγορεύοντα
τὸ μὴ ὑπερβαίνειν δύνασθαι. epsilon.15 9Ἑρμάν: ὕφαλος πέτρα· Ἀντιφῶν καὶ Ἀνακρέων καὶ Ἀριστοφάνης. 9Ἑρμαῖ9: Μενεκλῆς ἢ Καλλικράτης ἐν τωῖ περὶ Ἀθηναίω
ἐσβέσθη· ἐπαύσατο. 9Ἐσδραμύλιξον: εἴσδραμε. 9Ἐσέφθην: τὸ ἐσεβάσθην· Σοφοκλῆς. 9Ἐσθήματα: ἱμάτια. 9Ἐσθλά9: ἀγαθά. 9Ἔσθοντεσ: ἐσθίοντες. 9Ἔσθοσ: ἱμάτιον
Ἀττικῆς· ἐν ωἷ ἐδίκαζον περὶ φόνου. 9Ἐσχάρα: ἡ ἐπὶ γῆς ἑστία στρογγυλοειδής· ἀφ' ἧς ἐσχάρας λέγομεν καὶ τὰ κοῖλα καὶ περιφερῆ ἕλκη· ὁ δὲ βωμὸς, τὸ ἐν
ὄνομα κύριον. εὐανδρία: ∆είναρχος· εὐανδρίας ἀγὼν ἤγετο. εὐάνθης γλῶσσα: εὐαλδεῖ9: εὐεξεῖ. εὐάντητοσ: εὐαπάντητος. εὐάντητοσ: εὐικέτευτος· ἄντεσθαι γὰ
διαβεβλημένων ἦν ὁ Εὐθίας. εὔθικτον: εὐαφές· εὐψηλάφητον. εὔθινοσ: ἀρχὴ ἦν τίς· ἐξ ἑκάστης δὲ φυλῆς ἕνα κλη ροῦσι· τούτω δὲ δύο παρέδρους. εὔθρυπτα: ψ
ἐκάλουν οἱ Ἀθηναῖοι· ἐπὶ τῶν συστρεφομένων οὖν συνεχῶς ἡ παροιμία κεῖται. εὐμοιρία: εὐκληρία. εὐμολπία: πολλάκις τῆς ἡμέρας τρεπόμενος· ἢ εὐ φρονίαι·
δυσπαρακολού θητοι· ἃς καὶ Κροῖσον ἐπὶ τῆς πυρᾶς εἰπεῖν· καὶ ἐν Ὀλυμπία Μιλησίου καὶ Ἐφεσίου παλαιόντων, τὸν Μιλήσιον μὴ δύνασθαι παλαίειν, διὰ τὸ τὸν
κληθέντες ἀπὸ τοῦ πάντα ἐφορᾶν. 9Ἐφ' ὅτωι: ἐφ' ὧ τινί. 9Ἔφρασεν: ἐμήνυσεν. 9Ἔφυ9: ἐγένετο. 9Ἔφυγον κακὸν, εὗρον ἄμεινον: νόμος Ἀθήνησιν ἀμφιθαλῆ παῖδα
9Ἐωρηθήτω: κρεμασθήτω. 9Ἑωράκη: τὸ πρῶτον πρόσωπον· ὡς ἐπεπόνθη· καὶ ἐπεποιήκη· καὶ ηἴδη τὸ ηἴδειν· Πλάτων τοῖς τοι ούτοις χρῆται σχηματισμοῖς. 9Ἐώρησ
σχοινίον· ἀλλ' ἡ ἐζευγμένη σχεδία, ἐν ποταμωῖ ἢ θαλάττηι· καὶ Θουκυδίδης ζʹ· τὸ ζεῦγ μα τοῦ λιμένος. Ζεῦγοσ: τὸ ἐκ δυοῖν τινῶν ζευγνύμενον· ἀλλὰ καὶ τ
τάλαντα: Ζώπυρος ὁ Πέρσης αἰκισάμενος ἑαυτὸν, ∆αρείω Βαβυλῶνα εἷλεν, ὡς Ἡρόδοτος ἐν γʹ· πιστευθεὶς ἀποστάτης εἶναι. Ζωπύρου τάλαντα: Κρατῖνος ἐν Πυλαί
ἐπικαλού μενος· οὗ δοκεῖ τισὶν εἶναι ὁ ζʹ Φιλιππικὸς, ∆ημο σθένους ἐπιγραφόμενος. Ἡγήσοιτο: προηγήσοιτο. Ἡγητηρία: παλάθη ἦν σύκων· ἢν ἐν τηῖ πομπῆ τῶ
αἰγιαλόν· ὄχθον. Ἥκειν: ἀντὶ τοῦ ἥκων. Ἤκειν: τὸ ἐώκειν ἐπὶ γʹ προσώπου· οὕτως Ἀριστοφάνης. Ἠκαιρεῖσθε: ἐκωλύεσθε· καιρὸν οὐκ εἴχετε. Ἧκεν: ἐφῆκεν. Ἠκ
ἄνθος σπειρόμενον ὁ ∆ίδυμος· οὐκ ἔστι δὲ ἄνθος, ἀλλὰ φοινικοῦν ἔριον διαπεποι κιλμένον, ωἷ χρῶνται πρὸς τὰς ἱερουργίας Ἀθήνησιν· ὡς Θεόδωρος ὁ παναγὴς
Ἤπου γε: πολλῶι πλέον. Ἡράκλεισ: ἐπίφθεγμα θαυμαστικόν· τὸ δὲ Ἥρακλες κλητικὴ πτῶσις· ὥσπερ τὸ ὦ ∆άματερ τοῦ ∆ή μητερ διαφέρει· ἐπικαλοῦνται δὲ καὶ το
κενός. Ἦτρον: τὸ ὑπὸ τὸν ὀμφαλὸν μέρος. Ηὔδα: ἔλεγεν· εἶπεν. Ἠσχάτισεν: ἐταπείνωσε· καὶ ἠσχατίσμαι· τετα πείνωμαι· ἐσχατίζω γὰρ τὸ θέμα. Ηὐλήσαντο: ἐτ
Σκυθικὸν ξύλον λέγει. Θέαν: τὴν ὄψιν καὶ τὴν θεωρίαν. Θεατήρ: ὁ τὸ θέατρον ὁρῶν· ἢ ὁ τὸ θέατρον συνιστῶν. Θέαν παρ' αἴγειρον: τὴν πόρρωθεν λέγουσιν· α
χρη μάτων· ἔπειτά τις αὐτοῖς τῶν πλουσίων ὑπισχνεῖτο ἀργύριον, οὕτω πως λέγων, ὅτι ἐγὼ ὑμῖν δανειῶ· θορυβεῖν καὶ οὐκ ἀνέχεσθαι λέγοντος διὰ τὸν theta.
πλουσίοις πλείο νος τιμῆς τοῦτο γίνεσθαι, ἐψηφίσαντο ἐπὶ δραχμῆ καὶ μόνον εἶναι τὸ τίμημα· θεωρικὸν αὐτῆ θέντες ὄνομα· καὶ τὸν ἐπὶ τούτω ἐφεστηκότα θε
κατάθου. Θορόσ: τὸ σπέρμα τοῦ σώματος. Θορών: πηδήσας. Θοῦρον: πηδητικόν· ταχύν· πολεμικώτατον. Θουριομάντεισ: τοὺς περὶ Λάμπωνα· τὴν γὰρ εἰς Σύβαριν
Ἀνθεστήρια ἦ· τινὲς δὲ οὕτως τὴν παροιμίαν φασί· Θύραζε κῆρες· οὐκ ἔνι Ἀνθεστήρια· ὡς κατὰ τὴν πόλιν τοῖς Ἀνθεστηρίοις τῶν ψυχῶν περιερ χομένων. Θυρέα
Ἱερὰ τριήρησ: λέγοιτ' ἂν ἡ πάραλος. Ἱεράτω: κατὰ νόμον ὀργιαζέτω· καὶ θυέτω· ὀργεῶνες γὰρ οἱ θύται. Ἱερεῖον: θῦμα· πᾶν τὸ θυόμενον. Ἱερείας ἐνύπνιον:
δὲ καὶ τὸ δασύ. Ἰλαπινάζω: εὐωχοῦμαι. Ἰλαπίνασ: θυσίας· ἑορτάς· εὐωχίας. Ἴλασ: ἀγέλας ἢ τάξεις· καὶ ἰλάρχας ταξιάρχας. Ἱλασμόσ: εὐμενής· πραότατος· συ
τυράννου· καὶ πρῶτος ὑπέστη τὸν ἐξοστρακισμὸν διὰ τὴν ὑπο ψίαν τὴν Πεισιστράτου· ὅτι δημαγωγὸς ὢν καὶ στρατηγὸς ἐτυράννησεν· ἄλλος δέ ἐστιν Ἵππαρχος ὑ
ἐπιφανής. Ἰσοβόλων: ἰσοστασίων. Ἰσοκλέησ: ἰσόδοξος. Ἰσόκτητον: ἴσην ἔχουσαν τὴν κατασκευήν. iota.115 Ἰσοπαλῆ: ἴσα ἐν κλήρωι· πάλος γὰρ ὁ κλῆρος. Ἰσόρρ
Ἰωνόκυσοσ: κατεαγώς· οὕτως Κρατῖνος. {1Τέλος τοῦ ˉι στοιχείου.}1 {1Ἀρχὴ σὺν Θεωῖ τῆς ˉκ}1 Κάβαξ: πανοῦργος. Κάβαισοσ: ἄπληστος· κάβος γὰρ μέτρον σιτικ
νεωτέροις ἁρ μόττει πράγμασιν· οὕτω δὲ καὶ Ἔφορος. Καινόφιλον: λέγουσι τὸν μὴ τοῖς αὐτοῖς φίλοις χρώ μενον ἀεί. Καίριον: φθοροποιόν· θανατῶδες. Καίριο
Καλοκαγαθία: ἀγαθότης. Κάλοσ: σχοινίον. Καλὸς κ' ἀγαθόσ: λέγεται κατὰ συναλιφὴν, οὐχὶ καλὸς καὶ ἀγαθός. Καλοῦμεν: ἀντὶ τοῦ καλέσομεν. Καλύμματα: ἅ τιν
Καρκαδόνα: τοῦτο λέγεται Χάροντος δανεῖον, συνα γόμενον ἐκ τοῦ ὀβολοῦ τοῦ συγκηδευομένου τοῖς kappa.133 τελευτῶσιν· οὐχ ὡς ἔνιοι πλανώμενοι βοτάνης ὄν
ζάλη. Καταιγίσασ: κατασχίσας· οἱ γὰρ ἀνατιθέντες τί τοῖς θεοῖς κατασχίζουσιν ἵνα μή τις ἄρη. kappa.137 Καταιδεῖ: καταισχύνει. Καταινέσαι: συγκαταθέσθα
καὶ τὸ θηλυκὸν καταπυγών· καὶ ἡ πρᾶξις καταπυγοσύνη. Καταπυγίζειν: τὸ τὴν πυγὴν ἐπιπολὺ μεταφέρειν ἐν τωῖ βαδίζειν. Κατὰ ῥάβδον ἔφρασεν: κατερραψώδησε
νυμφίων, φασὶν, ὡς Θεόπομπος. Καταχύσματα: ἔθος ἦν Ἀθήνησιν, ὅτε νεώνητος οἰ κέτης εἰσάγοιτο εἰς τὴν οἰκίαν, τὸν δεσπότην ἢ τὴν δέσποιναν ἰσχάδων καὶ
καταδύνειν. Κάτιμεν: κατερχόμεθα. Κατισχνοῦν: καταλεπτύνειν. Κατ' ὄναρ, οὐ χρὴ λέγειν: βάρβαρον γὰρ παντελῶς· ἀλλὰ ὄναρ· καὶ κατὰ τοὺς ὕπνους· καὶ ἐνύ
τοῦ κελέοντος καὶ τῆς δρυὸς, ὡς μακρὸν καὶ δασύ. Κέλευθοσ: ὁδός· ἀπὸ τοῦ κέλλειν, ὅ ἐστιν εἰς τούμ προσθεν ἰέναι· ὅθεν καὶ ἐξω[κέλης, τὸ ληστρικὸν πλο
πατρὸς Θραίκης. Κερτόμιοσ: ἐρεθιστικός. Κερτομῶν: χλευάζων· ἐρεθίζων· σκώπτων. Κέρχανα: τὰ ἐντάφια. Κερχνοῖ: τραχύνει. Κερχνηΐσ: ὄρνεον. Κέρχνοσ: τραχ
Ξενοφῶντος ἀπέθανεν. Κηφισόδοτοσ: οὗτος Ἀλωπεκόννησον πολιορκῶν ἀπε χειροτονήθη· καὶ κριθεὶς ἑάλω· καὶ ἀπέτισε πέντε τάλαντα. Κηφήν: ἀργός· ἀπρόκοπος·
ἔοικεν οὖν Αἰσχίνης Κίρραιον πεδίον καλεῖν τὸ παρακείμενον ταύτηι τηῖ πόλει. Κισσύβιον: ἐκ κισυβίνου ξύλου ποτήριον κυρίως. Κισθήνη: ὄρος τῆς Θραίκης.
οἷον ἥ τε παράβυστος καὶ ἡ ἐπὶ τωῖ ζεύγει τοῦ νυμφίου καὶ τῆς νύμφης τιθεμένηι. Κλιντήρ: εἶδος φορείου· ἔστιν δὲ καὶ κλινοκαθέδριον. Κλιντηρίδιον: κλι
ζʹ ζώων ἱστορίας τὸν ὦτον φησὶν κόβαλον καὶ μιμητὴν ὄντα ἀντορχούμενον ἁλίσκεσθαι. Κόβατρα: κοβαλεύματα. Κοδομή: ὄνομα θεραπαίνης. kappa.176 Κόδρουσ:
βεβυσμένον· καὶ Εὐριπίδης. Κρόνια: ἑορτὴ Κρόνου καὶ μητρὸς τῶν θεῶν. Κρόκη: ῥοδάνη. Κροκοῦν: οἱ μύσται ὡς φασὶ κρόκη τὴν δεξιὰν χεῖρα καὶ τὸν πόδα ἀνα
Κυκλάδων. Κυκᾶ: ταράττει. Κυκᾶν: ταράττειν τὰ ἄλφιτα. Κυκεών: πόμα ἐκ διαφόρων μιγμάτων κιρνώμενον. Κυκήθρα: ταραχή· συμφορά· σκυθρωπότης. Κύκλα: τροχ
κυντατώτατα λέγουσιν· Εὔβουλος Παρμενίσκωι· Ἀπὸ τῶν ἐκείνου καὶ τὰ κυντα τώτατα· Φερεκράτης Λήροις· ἔπειτα (καὶ) ἕτερα Τούτων ποιοῦντα πολλὰ κυντερώτε
τοῖς κηρίοις τῶν μελιττῶν πυελὶς καὶ κατάτρησις. kappa.193 Κύτταροι: σφηκίαι. Κύτταροι: βόστρυχοι, καὶ τὰ τῶν μελισσῶν ἀγγεῖα. Κύτταροσ: οἱ μὲν ἀπέδωκ
καὶ τῶν εἰς θεοὺς ἀναλωμάτων. Κωλώτησ: ἀσκαλαβώτης. kappa.197 Κῶμα: κοίμημα. Κῶμαι: αἱ βραχεῖαι πόλεις. Κώμασ: τὰ ἄμφοδα. Κωμάζει: κῶμον ἢ δρᾶμα ἄδει·
μνημονεύει. Λαγαριζόμενοσ: σκαλεύοντες· τὰς λαγόνας τύπτον τες. Λάγεσισ: θεὸς Σικελιακή. Λαγκρύζεσθαι: λοιδορεῖσθαι. Λάγνασ: τοὺς καταφερεῖς εἰς τὰ Ἀφ
καὶ πόλις Θεσσαλίας, ὅθεν ὁρμηθέντες οἱ Ἕλληνες μετὰ τὸν Ἀλεξάνδρου θάνατον, Ἀθηναίων ἡγουμένων, τῆς ἐλευθερίας ἀντι ποιησάμενοι τὸν Ἀντίπατρον ἐνίκησ
λάσια τὰ ὦτα ἔχων, ὡς συγκεκωφῶσθαι καὶ ἀναισθητεῖν. Λάσθαι: συμφοραί. Λάσκε: λέγε. Λάσταυροι: λασιόταυροι καὶ ἐξωστρηκότες σφόδρα. Λάταγεσ: οἱ κότταβ
τυροκνήστιδοσ: σχῆμα ἀκόλαστον.] Λέκρανα: οἱ ἀγκῶνες. Λέκτροισ: κοίταις. Λέκτρον: κοίτη. Λελάβηκεν: Ἡρόδοτος· καὶ καταλελάβηκεν. Λελάφασιν: οἷον πεπώκ
μελαμπύγους τοὺς ἀν δρείους. Λευκόσυροι: οἱ Καππάδοκες· καὶ οὓς οἱ Ἴωνες Σύ ρους. Λευκορύτουσ: δειλούς. Λευκώλενοσ: λευκοβραχίων. Λεύκωμα: τοῖχος ἐστὶ
δίκην. Ληξιαρχικὸν γραμματεῖον: Ἀθηναίων τῶν ἀστῶν τῶν ἐχόντων ἡλικίαν ἄρχειν ἀναγράφεται τὸ ὄνομα προστιθεμένων τῶν δήμων αὐτοῖς· καὶ ἐξ ἐκείνων τῶν
ὄνομα καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς, ὅτ' ἂν παρωδῶσι τοὺς Ἴωνας. Λιπομαρτύριον: Λυσίας· καὶ λειποτάξιον ∆ημοσθένης ἐν τῶ κατὰ Μειδίου καὶ Πλάτων ἐν Ἀδώνιδι.
Σωκρατικὸς Ζωπύρωι. Λοιβή: σπονδή· θυσία. Λοιγόν: φθοράν· ὄλεθρον. lambda.230 Λοιδίασ: ποταμὸς Μακεδονίας· οὗ Αἰσχίνης μέμ νηται. Λοιδορούμενοσ: ἀντὶ
Ἀττικῆς. Λύκαμβις ἀρχή: τοῦ πολεμάρχου· ψυχρῶς· ἐπεὶ ἐπο λέμησεν Ἀρχίλοχος τωῖ Λυκάμβει· ἐπὶ δὲ τούτου ἀποστασίου καὶ ἐπικλήρου αἱ δίκαι ὑπήγοντο. Λύκ
Ναξίων Ἄμπελον. Λυσιτελέσ: ὠφέλιμον ἢ συμφέρον. Λύματα: ἐνέχυρα· οἷον λύσιμα καὶ λυτρώσιμα. Λυσόμενοσ: λυτρωσόμενος. Λύτρα: μισθός· ἢ τὰ παρεχόμενα ὑπ
Μαιμακτηρίων: ὁ εʹ μὴν παρὰ Ἀθήνησιν· ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ ∆ιὸς μαιμάκτου· μαιμάκτης δέ ἐστιν ὁ ἐνθουσιώδης καὶ ταρακτικός· ἀρχὴν δὲ λαμβάνον τος τοῦ χειμῶ
γιγγλιμωτὸν καὶ δράπετον καὶ ἕτερα. Μανδαλωτόν: μήποτε κλειστόν· μάνδαλος γὰρ ὁ θύραν κλείων. Μάνδρα: ἵππων σηκοί. mu.246 Μανδραγόρασ: ὑπνωτικὸς καρπό
Μασχαλίσματα: Ἀριστοφάνης παρὰ Σοφοκλεῖ ἐν Ἠλέκτραι κεῖσθαι τὴν λέξιν ἔθος σημαίνουσαν· οἱ γὰρ φονεύσαντες ἐξ ἐπιβουλῆς τινὰς ὑπὲρ τοῦ μῆνιν ἐκκλίνειν
εἰσάγων· Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς περὶ θεῶν· οἱ φράτορες, ἵνα μείζονος μερίδος, ἐπεφώ mu.254 νουν ἑστῶτες· ἱστάνειν δεῖ· μεῖον γάρ ἐστιν μει αγωγῆσαι δέ ἐσ
μέμψηται· Θουκυδίδης. mu.258 Μεμφωλή: ἀντὶ τοῦ μέμψις. Μέμφιδοσ: Ἀττικοὶ τὰ πολλά· Ἴωνες δὲ καθ' ὑφαίρεσιν τοῦ ˉδ Μέμφιος· μήτιος· σύρτιος· Αἰσχύλος Π
τὸ μεταβάλλεσθαι καὶ μεταβαίνειν· mu.262 ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν πεττευόντων· οἵτινες πολλά κις μεταβάλλονται ἐν τηῖ παιδιαῖ. Μεταποιεῖσθαι: ἀντιποιεῖσθαι·
ψηλαφῆσαι. Μῆλα: πάντα τὰ τετράποδα· ὅθεν καὶ πᾶσα βύρσα μηλωτὴ καλεῖται. mu.266 Μηλοβοτέα: γῆν εὐτραφῆ· ἀνειμένην εἰς νομὴν προ βάτων. Μηλόβιοσ: εἷς
λεπτὸν, ἐν τοῖς ὀσπρίοις γινόμενον. Μίθρου: Μίθραν νομίζουσιν εἶναι οἱ Πέρσαι τὸν ἥλιον· καὶ τούτωι θύουσιν πολλὰς θυσίας. Μίκαιον: μικρότατον. Μικρολ
ἀγωνιζομένοις δρόμον. Μονιόσ: ἄγριος ὕς. Μονοείμονα: μονοχίτωνα. Μονόζωνοι: ἔφοδοι· βάρβαροι· ἢ ἀπελάται· μάχιμοι. Μονόλοπα: μονόφυλλα· μονόδερμα. Μον
μοχθηρὸν ἔταξεν· καὶ φησὶν οὗτος ἐν προοιμίοις καὶ ἐπιλόγοις· καγὼ μὲν ὁ μοχθηρὸς, ὅν τινα ἐχρῆν τεθνηκέναι, ζῶ τοῖς ἐχθροῖς καταγέ λως. Μυᾶτε: σκαρδα
πρὸς τὴν ὀχείαν κεκίνηνται, μάλιστα οἱ λευκοί· οὗτοι δὲ εἰσὶ θήλεις· ἐπὶ τῶν ἀκρατῶν περὶ τὰ Ἀφροδίσια ἡ παροιμία εἴρηται. Μύσοσ: μίασμα. Μῦς πίσσης γ
κονδὸς μὴ αὔξων. Ναναρισταί: γένος τί ἄσωτον. Ναξίανθοσ: ἡ ἀκοή. Νασμούσ: τὰς ἀποροιάς. Ναόσ: ἀπὸ τοῦ νάειν. Ναρᾶς τε ∆ίρκησ: ῥευστικῆς· Αἰσχύλος. Ναν
καλοῦσιν. Ναύφαρκτον βλέπειν: φησὶν ἐπὶ τοῦ περιαρθροῦντος καὶ σεμνῶς ἰόντος· Πρὸς τῶν θεῶν ἄνθρωπε ναύ φαρκτον βλέπεις. Νεαλήσ: ἐκτείνεται τὸ ˉα· Ἀρι
Νεογιλόν: νεογέννητον. Νεόδμητον: νεοδάμαστον. Νεοεργέσ: προσφάτως εἰργασμένον. Νεοθνήσ: ὁ νεωστὶ τεθνεώς. Νεοθαλήσ: νεωστὶ ἀνελθών. Νεοκαταστάτοις ἀν
Νηρίθμουσ: ἀναριθμήτους· ἀπείρους. Νήσουσιν: σωρεύσουσιν. Νησαίη λίθοσ: οἱ μὲν τὸ σαρδόνιον ἀπὸ τῆς νή nu.299 σου· οἱ δὲ σμάραγδον· ἐν Κύπρωι γὰρ μετα
nu.303 Νορύη: ὄσπριόν τι· Θεόφραστος δὲ συνώνυμα φησὶ τρύχνον· νορύη· τιθύμαλλον. Νορτή: τιθύμαλλον. Νόσον ἔχειν: ἀντὶ τοῦ φαῦλον ἔθος ἔχειν· Εὐριπίδη
{1Ἀρχὴ σὺν Θεωῖ τοῦ ˉξ.}1 Ξάνθιον: ἐπικοπτόν. Ξάνθοισιν: ὀρνέοις. Ξανθίζεσθαι: κοσμεῖσθαι τὰς τρίχας. Ξανθήν: πυρροειδῆ. Ξανήσει: κοπιάσει. Ξάνιον: κτ
συμβάλλεται. Ξυναίρεται: συνάπτεται. Ξυνάορον: γαμετήν. Ξυνήϊα: κοινὰ χρήματα. Ξύνεσ: λέγουσι καὶ σύνες. Ξυννένοφε: ἐπινεφῆ καὶ συννεφῆ καὶ συννέφελα
συμπλεῦσαι εὐωχίαν. Ὀδμή: ἀποφορά· ὀσμή. Ὁδοιδοκοσ: ὁ ἐν ταῖς ὁδοῖς· πανοῦργος· κλώψ. Ὁδοῦ παρούσης τὴν ἀτραπὸν ζητεῖσ: λεγόμενον· Ἀριστοφάνης Ἀναγύρω
δοῦλοι, οἱ δὲ ὕστερον. Οἴκτιστον: ἐλεεινόν. Οἴμησεν: ὥρμησεν· καὶ οἴματα, ὁρμήματα. Οἶμοσ: ὁδός· ἢ στίχος· ἢ ῥάβδος κύκλου· ἔνθεν καὶ παροιμία κέκλητα
Οἰστρηλατούμενοι: πυρούμενοι· ἐκμαινόμενοι. Οἰστροπλῆγα: τηῖ μανία πεπληγότα. Οἶστροσ: ἐρεθισμός· ἔκκαυσις· πύρωσις ἐμμανής. Οἰσύμη: πόλις τῆς Θράκης.
τὸ ὀλίγην ὥραν ἔχειν· ἔστι δὲ τὸ μὲν ὀλίγην ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ὀλίγην· ὡς ἐν τωῖ, Ἦ ὀλίγον οἱ παῖδα ἐοικότα γείνατο Τυδεύς· ὥρα δὲ ἡ φροντίς. Ὄλιζον: ἔλασσ
ἀθροίσματα καὶ τάγματα. Ὁμιλεῖ: συναναστρέφεται ἢ ἀπαντᾶ ἢ ἐντυγχάνει. Ὅμιλοσ: ἄθροισμα· ὄχλος· πλῆθος. Ὀμίχλη: ἀορασία· ἢ παχὺς ἀήρ. Ὀμνύναι καὶ ὀμνύ
Ὀνήτωρ: πρὸς ὃν ∆ημοσθένης ἔγραψεν τοὺς ἐξούλης λόγους· εἷς δὲ ἦν τῶν χορηγησάντων· οὗ καὶ Ἰσο κράτης ἐν τωῖ περὶ ἀντιδόσεως μέμνηται. Ὄνθοσ: βόλβιτον
omicron.340 Ὀξύβαφον: οὐχὶ ὀξόβαφον λεκτέον. Ὀξυβελήσ: ὀξέως βάλλων· ἢ ὀξὺ βέλος ἔχων. Ὀξυθύμια: Ὑπερίδης ἐν τωῖ κατὰ ∆ημάδου φησί· περὶ οὗ πολλωῖ ἂν
νενόμι σται τὸ ἐπὶ τιμηῖ τινὰς τῶν ἀποθανόντων συνιέναι καὶ ὀργεῶνας ὀνομάζεσθαι· ὡς ἔστι συνιδεῖν ἐκ τῶν Θεοφράστου διαθηκῶν. omicron.344 Ὀργάσασ: μα
ἱερεῖα. Ὁρκωμοτεῖν: τὸ ὀμνύναι· Ἀριστοφάνης Βαβυλωνίοις. Ὁρκωντασ: οὐχὶ ὁρκιστὰς, οὐδὲ ὁρκωμότας λέγουσιν. omicron.348 Ὁρμᾶν: οὐ τὸ ἐξιέναι που· ἀλλὰ
Ὁρωῖτο: βλέποιτο. Ὅσα μὴ ἀπῆν τό γε ἀτρεμεῖν: ὅσον καὶ ἐφ' ὅσον χρόνον οὐκ ἀπῆν αὐτοῦ τὸ ἀτρεμεῖν. omicron.352 Ὅσα μὲν τὸ δοκεῖν κακωθεῖσαι· τὸ δ' ἀλη
αἱ κατὰ τὰς ὁδοὺς ἀκοσμοῦσαι γυναῖκεσ. Ὅτί ποτε: ἀντὶ τοῦ ποτέ. Ὄτλοσ: ὁ πόνος καὶ ὁ μόχθος· καὶ ὀτλεῖν, τὸ μοχθεῖν. Ὄτοβοσ: θόρυβος. Ὁ τὸν πατέρα εὑρ
ἀκρότητος· οὐδὲ ἀράπιστος. Οὐκ ἄτραχυσ: ὁ τραχύς. Οὐκ ἐμποίνιμον: οὐ δόκιμον. Οὐκ ἐκφρῶσιν: οὐκ ἐξαφῶσι· Σοφοκλῆς. Οὐκ ἐντελεῖσ: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐγκαλέσε
δὲ Ἴωνες, οὔατος. Οὑτοσί: ἀναφορικῶς καὶ δεικτικῶς λέγουσιν. omicron.363 Οὐτιδανόσ: οὐδενὸς ἄξιος. Οὔτοι: οὐδὲν οὐδαμῶς. Οὐ τρέφει μία λόχμη δύο ἐριθά
omicron.367 Ὀψιπέδων: ὁ μέχρι πολλοῦ ἐν πέδαις γεγονώς· σύν ηθες Μενάνδρωι τὸ ὄνομα. Ὄψιν: οὐ τὸ πρόσωπον, οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμούς· ἀλλὰ τὴν πρόσοψιν λεκτ
εἰ ἀποδεδώκει τωῖ Κτησικλεῖ τὰς νʹ παλαιὰς, ὥσπερ οὗτος φησί. pi.371 Παλαιγενέσ: πρεσβύτατον. Πάλαι: τὸ ἤδη λέγειν εἰώθασιν. Πάλαι: καὶ τρίπαλαι· καὶ
τῶν Τιτάνων. Παλλάδος πρόσωπον: τοὺς στατῆρας· ἀπὸ τοῦ σεση μασμένου· ἐκ θατέρου γὰρ Ἀθηνᾶς πρόσωπον ἦν. Παλλακίσ: κόρη. Παλλακόν: τὸν παλλακευόμενον.
ἐπὶ τῶν πάσηι προ θυμίαι χρωμένων· παρῆκται δὲ ἀπὸ τῶν τὰ ἅρμενα χαλώντων. Πάντα κάλων: ἐπὶ τῶν μετὰ πάσης προθυμίας πρατ τόντων. Πάντα λίθον κινεῖν:
περὶ αὐτοῦ γνῶσις· καὶ διὰ τοῦτο φησὶ μὴ δεῖν ἔτι περὶ αὐτοῦ συνίστασθαι κρίσιν· μάλιστα δὲ τοὺς νόμους ἀναγινώσκει τοῖς δικασταῖς· οἳ πλεονάκις δικάζ
Παρακεχόρδικεν: οἷον παρημάρτηκεν· λέγουσιν Ἀτ τικοὶ, καὶ παράχορδον. Παρακρούεσθαι: ἐξαπατῆσαι· ἤτοι ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν οὐ βίαι, ἀλλ' ἐξ ἐνέδρας παρακ
ρακεχάρακται. Παράσημος ῥήτωρ: ὁ φαῦλος· ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν νομισμάτων· τούτων γὰρ τὰ φαῦλα παράσημα λέγεται. Παράσιτοι: οἱ ἐπὶ τὴν τοῦ σίτου ἐκλογὴν α
πολέμαρχος· δύο ἑκάτερος, οὓς ἂν βούληται· καὶ οὗτοι δοκιμάζονται ἐν τωῖ δικαστηρίω πρὶν παρε δρεύειν· καὶ εὐθύνας διδόασιν ἐπἂν παρεδρεύωσιν· ἔστι δὲ
τῆς τιμῆς αὐτῶν· καὶ Φρύνιχος Μονοτρόπωι. Παρθενοπίπασ: ὁ τὰς παρθένους ἀπατῶν. Παρίαμβοι: καὶ παριαμβίδες καὶ ἴαμβοι· κιθαρωδι κοὶ νόμοι, οἳ προσηύλο
ἐκπέταλα. Πατεκίων: ὄνομα κλέπτου καὶ τοιχωρύχου. Πάτορεσ: κτήτορες. Πατάγημα: ἀντίλαλος καὶ πανοῦργος· Μένανδρος· Οἷον πατάγημ' ἥκεις. Πάτοσ: ὁδός. Π
παθεῖν μέλλοντα. Πείσων: εἷς τῶν παρὰ Ἀθηναίοις τριάκοντα τυραν νησάντων. Πείσονται: πάθωσιν. Πεκτούμενοσ: τιλλόμενος. Πέκτειν: κείρειν πρόβατον. Πελα
δοῦλοι, ἴσως παρὰ τὸ pi.410 πένεσθαι, ὥσπερ οἱ τῶν Λακεδαιμονίων Εἴλωτες, καὶ τῶν Κρητῶν Καλαρῶται. Πενιχρὰν λέγουσι τὴν γυναῖκα καὶ πένισσαν. Πενθερὰ
ἀθληταί· Πολιτείας εʹ ἐπὶ τέλει· λέγεται γὰρ ὅτι τὸ μὲν ἐξαρχῆς ἆθλα προυτίθεσαν τοῖς ἀγωνιζο μένοις· ὃν τρόπον καὶ Ὅμηρος καὶ ἄλλοι ποιηταὶ ἱστοροῦσι
θύρας εἶναι. Περιιόντα: περιερχόμενον. Περιιππεύων: περιτρέχων. Περιιστάμενοσ: φεύγων. Περιίστασο: ἀντιλαβοῦ· περισκόπησον. Περικαθαίρων: ἀναλύων τὸν
θαι τί. Περισπώμενοσ: ἐμπαιζόμενος· ἐξαπατώμενος. Περισο: περιφέρειν· Εὐριπίδης. Περισσαίνεται: τὸ περισσὸν θυμοῦσθαι καὶ ὀργίζεσθαι. Περισσοεπῆσαι: π
ὑψηλὸς τόπος. Περιωπή: καὶ πισύνη· καὶ πύστις· πάντα ταῦτα γλωττώδη παρὰ Θουκυδίδηι· καλεῖ δὲ περιωπὴν τὴν φροντίδα καὶ τὴν περίσκεψιν, οὐ τὸν τόπον,
Πιθάκνη: μικρὸς πίθος, ὃν οἱ παλαιοὶ φιδάκνην λέ γουσιν. Πιθανούσ: τοὺς εὐπειθεῖς· Ξενοφῶν Κύρου παιδείαι· πιθανοὶ δὲ οὕτως εἰσί τινες, ὥστε πρὶν εἰδέ
Πλευμονίαν: νόσον τὴν ἐρωτικήν. Πλεύμων: διὰ τοῦ ˉλ· καὶ Ὅμηρος· πάγη δ' ἐν πλεύμονι χαλκός. Πλῆγμα: βῆμα. Πλῆκτρα: τὰ τῶν ὀρνίθων κέντρα. Πλῆμα: πλήρ
Πλοκάδεσ: τρίχες. Πολέμαρχοσ: ἀρχὴ τίς ἐστι παρ' Ἀθηναίοις οὕτω καλουμένη· ἔστι δὲ οὗτος εἷς τῶν θʹ ἀρχόντων· δι οικεῖ δὲ οὗτος ἄλλά τε καὶ εἰσάγει δί
δαπανηρόν· Θουκυδίδης. Πολυτελεῖν: τὸ πολυδαπάνως ζῆν. pi.442 Πολυτιμητιζόμενοσ: θεραπευόμενος. Πολύτλασ: πολλὰ ὑπομένων. Πολύτορον: δέρμα τὸ τοῦ ἐχίν
Ποτνιάδασ: Βάκχας· Εὐριπίδης. Ποτνιᾶται: παρακαλεῖ· ἐπικαλεῖται θεούς. Ποτνιώμενοσ: δυσφορῶν· μετ' οἰμωγῆς παρακαλῶν. Ποτώμεναι: διατρίβουσαι. Ποῦ μήν
Προβατεία: ἡ τῶν προβάτων κτῆσις καὶ νομή. Προβατοκάπηλοσ: προβατοπῶλος· ἐλέγετο δὲ Λυσι κλῆς. Προβέβουλα: προέκρινα. Προβιβάσαντεσ: προάξαντες. Προβλ
δόσεως· ἀντὶ τοῦ δωρεᾶς· πᾶν γὰρ δῶρον οὕτως καλεῖ ὁ ποιητής. Προΐστορεσ: οἱ μαρτυροῦντες. Προΐσχεται: προβάλλεται. Προκόλπιον: πρὸ τοῦ κόλπου· λαμβάν
τῆς Πυκνός· βέλτιον δὲ ἀναφορικῶς ἀκούειν· ἐπὶ γὰρ τῶν πάνυ γνωρίμων οὕτως λέγειν pi.458 εἰώθασιν· ἐν γοῦν τωῖ κατ' Αἰσχίνου ὁ αὐτὸς ∆ημοσθένης φησίν·
ὁμολογουμένη προστασία· ἀντὶ τοῦ pi.462 βοήθεια, προϊσταμένου τινὸς καὶ ἐπικουροῦντος τωῖ ἀδικουμένωι· Αἰσχίνης ἐν τωῖ περὶ τῆς παραπρεσ βείας· ὡς δεῖ
τοῦ ἔργου αἱρετώτερον. Προύτυψαν: προήρξαντο. Προύχοντο: προέβαλον· οὕτως καὶ Θουκυδίδης ἐχρή σατο ἐν αʹ ἱστοριῶν, λέγων· εἰ τὸ Μεγαρέων ψήφισμα μὴ κα
Πρωτοπραξία: τὸ πρῶτον ἀπαιτούμενον· εἰσπρατ τόμενον. Πρωτονέωι: οἱ πρῶτον πλέοντες, ἢ πρῶτον εἴς τινα τόπον καταπεπλευκότες. Πρωτόνεωσ: καὶ ἀρχένεως·
χελιδόνοσ: παροιμία ἀπό τινος Χελιδόνος θεο λόγου ἀνδρὸς καὶ τερατοσκόπου καὶ περὶ τελετῶν διειλεγμένου· ὡς Μνασέας ὁ Πατρεὺς ἐν τωῖ περί πλωι· οἱ δὲ
Πυρσολόφουσ: τοὺς ἐκ παροπτηθεισῶν βυρσῶν ἱμάν τας τεμνομένους· Ἀντίμαχος. Πυροφόροσ: σιτοφόρος. Πυρφόροσ: πῦρ φέρων· πυρφόρους δὲ ἔλεγον τοὺς ἱερέας,
λέξει. Ῥαιδίωσ: εὐχερῶς· ταχέως. Ῥάζειν καὶ ῥύζειν: τὸ ὑλακτεῖν· Ἕρμιππος Εὐρώπηι· Ῥυζῶν ἅπαντας ἀπέδομαι τοὺς δακτύλους· ἀπὸ τούτου δὲ ἐπὶ τοὺς πικρα
σήπει. Ῥέξαι: ποιῆσαι· πράξαι· Ἀθηναῖοι δὲ θῦσαι· παρ' Ἐπιχάρμω τὸ βλάψαι. Ῥέπει: κλίνει. Ῥερυθμῶσθαι: ἐσχηματίσθαι· συγκεκρίσθαι. Ῥεῦμον: βρέφος νεογ
μήτηρ. Ῥοδίων χρησμόσ: Ῥόδιοι τηῖ Λινδίαι Ἀθηναῖ θύοντες καθ' ἑκάστην ἡμέραν διετέλουν (ἐν) τωῖ ναωῖ εὐ ωχούμενοι· οὐκ ἦν δὲ αὐτοῖς ἔθος ἀμίδα εἰσφέρε
ὅθεν ῥωποπώλης, ὁ μυρο πώλης· τινὲς δὲ καὶ τὸν παντοδαπὸν φόρτον, ῥῶ πον εἰρήκασιν. Ῥῶποσ: μηθενὸς ἄξιον. Ῥῶπος καὶ γέλγη: ὁ ποικίλος καὶ λεπτὸς φόρτο
μουσικοῦ. Σαμιακὸν τρόπον: Κρατῖνος Ἀρχιλόχοις· εἰσυαμιαν ἐπισκώπτων μιννύω/ ναυσὶ γὰρ ἐμφερεῖς εἶχε τὰς πρώρας τὰ τῶν Σαμίων πλοῖα, ὡς Χοιρίλοχος ὁ Σ
βαρβαρικὸς χιτών. Σάρρισσα: εἶδος ἀκοντίου Ἑλληνικοῦ. Σαρκάζων: μετὰ πικρίας καὶ θυμοῦ γελῶν. sigma.502 Σαρπηδών: μεγάλη· καὶ Σαρπηδόνιον δέσμα, τὸ μέ
βατράχου· εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ἔσω λεχώζειν· Καλλίστρατος δὲ τὸ τοῦ ἰχθύος κόπαιον· λέγεται δὲ καὶ μαλάχιον. sigma.506 Σελίδεσ: τὰ μεταξὺ διαφράγματα τῶ
ἐκῥήξεις· οἱονεὶ φλέβες τινὲς οὖσαι τῆς γῆς· ἃς ὑποτρέχον τὸ ὕδωρ, ζητεῖ διέξοδον· ἐντεῦθεν καὶ σηραγγώδης τόπος εἴρηται ὁ διατετρημένος. Σηράγγειον:
sigma.514 Σιταρχία: ἡ σῖτον διδοῦσα τοῖς ἐπιβάταις. Σιτηρέσιον: τὸ διδόμενον τισὶν εἰς τροφήν. Σιτηρέσιον: ἐν τῶ ˉε· οὐ σιτηρόσιον. Σιτίσεων: τροφῶν·
ἀπετίθετο τὰ σκεύη τῶν δημοσίων τριηρῶν. Σκευοποιοῦντα τὸ πρᾶγμα: Ὑπερίδης ἐν τωῖ κατὰ Μαντιθέου· ἀντὶ τοῦ σκευωρούμενον καὶ κατα σκευάζοντα καὶ πλαττ
Ἀθηναίων ιβʹ· ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ τῆς Σκιράδος Ἀθηνᾶς. Σκιτών: ἀσθενής· οὐδενὸς ἄξιος· οὕτω Φερεκρά της. Σκιωρῖται: λόχος ἀνδρῶν ἑξακοσίων Ἀρκαδικός· ὁ ἀρ
καὶ τὸ μὲν ἑνὶ τῶν μαρτύρων διδόναι· τὸ δὲ δι' ἑαυτοῦ ἔχειν· ἐχρῶντο δ' αὐτῶ καὶ ἄλλοι· ὡς Ἀριστοτέλης ἐν τηῖ Ἰθακησίων πολιτείαι μ͂β. Σκύτη: δέρματα·
ἐλάχιστον. Σπιθαμήν: οἷον χρόνου στιγμήν. Σπιθαμή: τὸ ἀπὸ τοῦ μεγάλου δακτύλου ἐπὶ τὸν μικρόν· τὸ δ' ἀπὸ τοῦ λιχανοῦ λιχάς· τὴν δὲ σπι θαμὴν τινὲς καὶ
τὰ Χῖα καὶ τὰ Μενδαῖα. Στατήρ: τετράγραμμον νόμισμα· καὶ τὸ ἐξάγιον· καὶ τὸ ζύγιον. Σταμνίονεσ: τὰ ἐν ταῖς σχεδίαις ὀρθὰ πεπηγότα ξύλα. sigma.535 Σταυ
Στίμιν, κάτοπτρα, κρωβύλους, κεκρυφάλους. Στίξαι: τὸ ἐγκαῦσαι ἵππον. Στιλπνόν: λαμπρόν· στίλβον. Στιρακη: ἡ ὁδός. Στιριεύσ: δῆμος φυλῆς τῆς Πανδιονίδο
Στρέφοσ: δέρμα· βύρσα. Στρέψα: πόλις τῆς Θραίκης· καὶ οἱ πολίται Στρε ψαῖοι. Στρεψαίουσ: Ἀριστοφάνης Γεωργοῖς. Στρεψίμαλλος ἄνθρωποσ: ὁ μὴ ἁπλοῦς· ἀπὸ
πάρνοπες ἦρον. Συκάζειν: συκοφαντεῖν. Σῦκον αἰτεῖν: κολακεύειν· νεωστὶ γὰρ τῶν σύκων φαινομένων ὡς ἂν εἰς ὥρας ἥκοντες, ἐλιπάρουν τοὺς συκώρους δοῦναι
συνανέτεινον. Συναπηρτημένοσ: πεπληρωμένος. Συναραμένου: συνεργήσαντος. Συναρτήσαντεσ: συνάψαντες. Συναυλία: συμφωνία. Συνάφεια: σύζευξις. Σύνδειπνα:
Συνοιχήσεται: συναναιρεθήσεται. Συνουσία: τὸ συνεῖναι μετ' ἀλλήλων. Συνουσιασμόσ: συμμιξία. Σύνταξισ: βʹ πραγμάτων ἕνωσις· καὶ τὸ λαμβά νειν καὶ ποιεῖ
ἢ τὰς ἑαυτῶν. sigma.560 Σφενδαμνίνουσ: τοὺς σκληρούς· Ἀριστοφάνης. Σφενδόνη: ὁ δακτύλιος ἄνευ τῆς σφραγῖδος. Σφενδόνη: τοῦ δακτυλίου ἡ περιφέρεια· ἢ ε
χειροτονηθέντες τῆς τῶν ἐφήβων σωφροσύνης, μισθὸν λαμβάνοντες ἕκαστος παρὰ τῆς πόλεως καθ' ἡμέραν δραχμήν. {1Ἀρχὴ σὺν Θεῶ τοῦ ˉτ.}1 Τά: ταῦτα. Ταβερνε
δεδήλωκεν Εὔπολις. Ταμιεῖον: κοιτῶνα. Ταμιεύεται: διοικεῖται· ἀποκρύπτει· φυλάττει. Ταμιευόμενον: φυλάττοντα. Ταμίησ: δεσποίνης. Τάμισοσ: πυτία. Ταναϋ
κατὰ ἀντίφρασιν ἀκούει· ἀντὶ τοῦ βραδεῖς· βέλτιον δὲ τοὺς ἐν ἑτέ ρωι τινὶ γινομένους νοεῖν· ἀβλαβεῖς γὰρ οἱ ἐπιορκή σαντες· ὅθεν καὶ παροιμία· Ἀφροδίσ
δύο γὰρ πελέκεις ἐν ἀναθήμασι τιμῶσι Τενέδιοι· καὶ παροιμία, Τενέδιος πέλεκυς· Ἀριστοτέλης μέντοι, ὅτι βασιλεὺς Τενέ διος μετὰ πελέκεως δικάζων τὸν ἀδ
ἡ τετράς. Τετραρχία: τεττάρων μερῶν ὄντων τῆς Θετταλίας· ἕκαστον μέρος τετρὰς ἐκαλεῖτο· ὄνομα δὲ φησὶν εἶναι ταῖς τέτταρσιν· Θετταλιῶτιν· Φθιῶτιν· Πελ
λέγουσιν Ἀττικοὶ καὶ Πλάτων εἴρηκεν τέφραν ἐν Λύσιδι. Τεφρώσασ: ἐμπρήσας· σποδώσας. Τεχνηθέντοσ: δημιουργηθέντος. Τέωσ: ἀντὶ τοῦ πρὸ τοῦ· πρίν· ἕως τί
μέλλοντες αὐτούς· ἐν ἀπορρήτω δὲ μετὰ τῆς βουλῆς ἔπρατ τον. Τίζειν: τί λέγειν· οὕτως Ἀριστοφάνης. Τιθασεύει: ἡμεροῖ· πραΰνει. Τιθασόν: ἥμερον. Τιθράσι
γυναικεῖον αἰδοῖον· τιτὶς καὶ ἡ κέρκος. Τιτυρίδες καὶ τίτυροι: τράγου εἶδος. Τιφύσ: ὁ καλούμενος ἐπιάλτης. Τί φῶ: τί εἴπω. Τίω: τιμῶ. Τλῆθι: ὑπόμεινον
∆ιὸς τὸ σάνδαλον: ἐπὶ τῶν ὡς μέγα δή τι· Εὔ πολις Χρυσῶ γένει. Τούμπαλιν: ἐς τουπίσω. Τούνεκα: οὗ χάριν· ἢ τούτου χάριν. Τοῦ πάνυ: τοῦ πανυμνήτου. tau
πραγμάτων.] Τρίβωνα: στολισμόν. Τριβήν: ὑπέρθεσιν. Τριβωνευόμενοι: ἤτοι ἀντὶ τοῦ τριβὰς ἐμποιοῦντες· ἢ ἀντὶ τοῦ τεχνάζοντες· (ἢ) ἀντὶ τοῦ τρίβωνες εἶν
εὔχονται αὐτοῖς ὑπὲρ γενέσεως παίδων, ὅταν γαμεῖν μέλλωσιν· ἐν δὲ τωῖ Ὀρφέως φυσικῶ ὀνομάζεσθαι τοὺς τριτοπάτορας, Ἀμαλκείδην καὶ Πρωτοκλέα καὶ Πρωτοκ
παρὰ τὸ τρύζειν· Ὡς μή μοι τρύ ζητε. Τρύγοιποσ: ὑλιστήρ· οὕτως Ἀριστοφάνης. Τρυγών: τὸ ζῶον· παίζεται δὲ εἰς τὴν τῶν γυναικῶν συνουσίαν. Τρύζει: ψιθυρ
Τύψον: τρῶσον. Τῶ: χωρὶς τοῦ ˉι· ἀντὶ τοῦ διό· καὶ δυϊκῶς, ἐπὶ θη λυκοῦ καὶ ἀρσενικοῦ καὶ οὐδετέρου. Τῶ: περισπωμένως διό· καὶ οὕτως ἄνευ τοῦ ˉι. Τωθά
Υἱωνόσ: ὁ τοῦ υἱοῦ υἱός. upsilon.617 Υἱῶσαι τὸν παῖδα: υἱὸν ποιῆσαι αὐτὸν θετόν· καὶ υἱώσει, τηῖ υἱοθεσίαι· καὶ υἱώσατο, ἀντὶ τοῦ, υἱὸν θετὸν ἐποιήσατ
προείπομεν· καὶ ὑπειπεῖν, ὑπα γορεύειν. Ὑπελθεῖν: ὑποδραμεῖν. Ὑπέμβρυον: τὸ ὑπὸ τηῖ θηλαζούσηι· νεογνόν. Ὑπένερθεν: ὑποκάτωθεν. Ὑπενήνεκται: ὑπεσύρη.
Ἀριστοφάνης ∆αιδά upsilon.625 λωι· Ἓν ἴστε· πολλαὶ τῶν ἀλεκτρυόνων βίαι Ὑπηνέμια τίκτουσιν ὠὰ πολλάκις· Πλάτων δὲ ὁ φιλόσοφος ἐν Θεαιτήτωι ἀνεμιαῖα· κ
Ὑποκυσαμένη: ἐγκυμονήσασα. Ὑπολαβών: ὑπονοήσας· ἢ ἀποκριθείς· η ἀντειπών· ἀντικρούσας. Ὑπολαπάξασ: ὑποκενώσας. Ὑπόλογον: Λυσίας φησίν· οὐχ ὑπόλογον ὄν
προφάσει τινι χρώμενον μεθ' ὅρκου. Ὑπωμοσία: σκῆψις καὶ παραίτησις. Ὑπωμοσία: τὸ ὑπερτίθεσθαι δίκην, προφάσει χρώ μενον ἀποδημία ἢ νόσω· ἢ τινὶ τῶν πα
'ν τοῖσι τοίχοις ἡ φάλαγξ ὑφαίνεται. Φαληρεύσ: πολίτης. Φαληροῖ: δῆμος τῆς Ἀντιοχίδος, ἀφ' οὗ ὁ δημότης Φαληρεύς. Φαληρυκόν: ἱππόδρομον Ἀθήνησιν. Φαλλ
ἔνδειξιν. Φατέ: λέγετε. Φάτισ: φήμη· λόγος. Φατνώματα: σανιδώματα· στέγη διάγλυφα. Φατνωτόν: σανιδωτόν. Φατρία: σύνταγμα. Φαύζειν: τὸ φρύγειν· Ἀττικοί
διαφθείρουσα τὸν ἄνδρα. Φθείσονται: διαφθαρήσονται. Φθογγαῖσ: βουλαῖς. Φθόην: τὴν νῦν φθίσιν λεγομένην οὕτως ἐκάλουν, ὡς ∆ημοσθένης. Φθόη: φθίσις· ἢ ὄ
Ἀριστοφάνης. Φλαῦρον: ἢ κοῦφον κακόν· διαφέρει γὰρ φλαῦρον καὶ φαῦλον· φλαῦρον μὲν γάρ ἐστι τὸ μικρὸν κακόν· φαῦλον δὲ τὸ μέγα. phi.651 Φλεβάζοντεσ: β
ὑποδήματος γυναικείου γένος. Ψίχεσ: ἀρρενικῶς οἱ ψίχες καὶ τοὺς ψίχας. Ψο: ἐπὶ τοῦ σαπροῦ καὶ μὴ συναρέσκοντος· ἔστι δὲ ἀποκομματικοῦ λεξειδίου· ψόθον
ἀκρότητος· οὐδὲ ἀράπιστος. Οὐκ ἄτραχυσ: ὁ τραχύς. Οὐκ ἐμποίνιμον: οὐ δόκιμον. Οὐκ ἐκφρῶσιν: οὐκ ἐξαφῶσι· Σοφοκλῆς. Οὐκ ἐντελεῖσ:
ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐγκαλέσεις. Οὐκ ἐπιγλωττήσομαι: οὐ βλασφημήσω. Οὐκ ἐπαινεθείης, οὐδ' ἐν περιδείπνωι: ἐπὶ τῶν μηδε νὸς ἀξίων ἡ
παροιμία· εἰώθεσαν γὰρ ἐν τοῖς περι δείπνοις τὸν τελευτήσαντα ἐπαινεῖν, καὶ εἰ φαῦλος ἦν. Οὐκ ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὁρμὴ τοῖς πολλοῖσ:
∆ημοσθένης ἐν τωῖ ὑπὲρ Κτησιφῶντος· παροιμία ἐστὶν ἐλλι πῶς εἰρημένη· προσυπακουστέον δὲ ἔξωθεν τὸ ἀγκύ ρας. Οὐκ ἐσκοράκισεν:
οὐχ οἷον ἔφη, οὐκ ἐς κόρακας· ἀλλ' οἷον οὐχ ὑπερηφάνησεν· οὐκ ἐφρυάξατο. Οὐκ ἐς μακράν: ἀντὶ τοῦ ταχέως. Οὐκ ἐτόσ: οὐκ ἀπεικότως·
ἢ οὐ μάτην· παρὰ τὸ ἐτώ σιον, ὅ ἐστι μάταιον· οἱ δὲ οὐκ ἀλόγως. Οὔκουν: οὐδαμῶς. Οὐκ ὤφιξεν: οὐ βλάπτει· Σοφοκλῆς ἐν ἐπὶ τεράρωι
Σατύροις. Οὐλάδεσ: πῆραι. omicron.360 Οὐλαμόσ: ἀπὸ τοῦ ἴλλω· καὶ ἴουλος καὶ οὐλὴ, ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ. Οὐ λελήθασι: φανεροί εἰσιν.
Οὐλή: ἐπιπόλαιον ἕλκος· εἰς ὑγείαν ἧκον. Οὐλοκόμοσ: Ἄλεξις [....] Οὐλόθριξ: οὐχὶ οὐλότριχος· καὶ οὐλότριχα, οὐχὶ οὐ λότριχον.
Οὖλον: ἁπαλόν· μαλακόν. Οὐ μάλα κυκκᾶ: τὸ μηδέν. Οὐ μάλα κυκκᾶσ: παροιμία οὐδὲν σημαίνουσα. Οὐ μὲν δή: ἀντὶ τοῦ ὅμως δή· ἥκιστα
δή· ἀλλὰ οὐ δή. Οὐ μηκέτι: ἀντὶ τοῦ οὐκ ἔτι· Μένανδρος. Οὐ μὴ δ' ἐρεῖσ: ἀντὶ τοῦ παῦσαι λέγων. Οὐ μήν: ἀλλὰ μήν· οὐδαμῶς·
οὐ μόνον· ἢ ἔτι μήν· ὅμως δέ. Οὗ: ἑαυτοῦ· ὧν δὲ, ἑαυτῶν. Οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ' ὁ πλοῦσ: διὰ τὸ τὰς ἑταίρας ὑπὲρ
τῶν Ἑλλήνων εὔξασθαι, φασὶν, ἐν τωῖ μεγάλωι πολέμωι τηῖ Ἀφροδίτηι· ἢ διὰ τὸ δυσείσβολον εἶναι τὸν πλοῦν· ἢ ἐπεὶ πολλαὶ ἦσαν
ἑταῖραι, καὶ τῶν πλουσίων μόνον ὁ πλοῦς. Οὐ παρῆν: οὐ παρήμην. Οὔπω: ταυτὸν τωῖ οὐδέποτε. Οὐραγεῖ: τὸ τέλος ἄγει τοῦ στρατοῦ.
Οὔπωσ: οὐδένα τρόπον· καὶ Θουκυδίδης εʹ· καὶ Ὅμη ρος· Ὦ γέρον, οὔπως τοῦτο ἐγὼ τελέεσθαι ὀΐω. omicron.361 Οὐραγίαν: στρατιὰν
τὴν ὄπισθεν ἀκολουθοῦσαν. Οὐ ῥαιδίωσ: ἀντὶ τοῦ κακῶς· Θουκυδίδης· Ἀριστο γείτων ὕστερον λαμφθεὶς, οὐ ῥαιδίως διετέθη· Ἁρ μόδιος
δὲ αὐτοῦ παραχρῆμα ἀπόλλυται. Οὐρανία αἴξ: ηἷ οἱ εὐχόμενοι πάντως ἐπετύγχανον· ἴσως διὰ τὸ τὴν Σελήνην αὐτηῖ ἐποχεῖσθαι· Κρατῖ
νος Χείρωσιν· Αἲξ οὐρανία. Οὐράνιον: μέγα. Οὐράνιον παιδιάν: ὅταν τὴν σφαῖραν εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβάλλωσιν. Οὐρανιζέτω: πρὸς
τὸν οὐρανὸν διικνείσθω· Αἰσ χύλος. Οὐράνιον ἄχοσ: τὸν κονιορτόν· Σοφοκλῆς. Οὐράνιον νέφοσ: ἤτοι τὸ κατ' οὐρανὸν ἢ ὑπ' οὐρανὸν
ἐλαυνόμενον. Οὐράν: αἰδοῖον· Σοφοκλῆς. Οὐρητιᾶν: ὁμοίως ἡμῖν λέγουσιν. Οὔρια πλεῖν: λέγουσιν. Οὐρίσαι: ἀποκαταστῆσαι εἰς οὔριον.
Οὔριοσ: ἐπιδέξιος· ἐπιτήδειος ἄνεμος. Οὐροδόκην: τὴν ἀμίδα· Ξενοφῶν· οὔρειον δὲ βίκον Ἀντισθένης. Οὖροσ: ὁ τῆς γῆς ὅρος καὶ
φύλαξ. Οὐρούσ: ὀξυτόνως τὰ νεώρια καὶ περιορίσματα τῶν νηῶν Οὐσίας δίκη: οἱ δικαζόμενοι περὶ χωρίων ἢ οἰκιῶν, πρὸς τοὺς ἔχοντας
οὐσίας ἐδικάζοντο τὴν δευτέραν omicron.362 δίκην· ἡ δὲ προτέρα ἦν, τῶν μὲν οἰκιῶν, ἐνοικίου· τῶν δὲ χωρῶν, καρποῦ· τρίτη δὲ
ἐπὶ τούτων, ἐξούλης· καὶ ἐξῆν τοῖς ἑλοῦσι κρατεῖν τῶν κτημά των, καὶ εἰ τὴν δίκην τοῦ καρποῦ ἢ τοῦ ἐνοικίου, ἢ καὶ τὴν δευτέραν
ἡττηθεῖεν τὴν τῆς οὐσίας· εἰ δὲ καὶ ἐξούλης ἁλοῖεν, οὐκ ἔτι ἐξῆν κρατεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐξίστασθαι ἤδη τῶν κτημάτων ἔδει τοῖς κατα
δικασαμένοις. Οὐσίας δίκη: οὐσίας εἰσάγουσι δίκην πρὸς τοὺς ἑαλω κότας ἐν προτέραι δίκηι χρέους ἢ καρποῦ· ὡς δέον ἀπολαμβάνειν
αὐτοὺς ἐξ ὅλης τῆς οὐσίας, ἃ κατε δίκασαν. Οὐσίαν: τὰ χρήματα, ὡς ἡμεῖς· Εὔπολις Πόλεσιν· Ὃς τὴν [ἐν] Μαραθῶνι κατέλιφ' ἡμῖν
οὐσίαν· Ἀρι στοφάνης Πλούτωι· κ' οὐσίαν τ' εἶχον συχνήν. Οὐσίας δίκη: οἱ δικαζόμενοι περὶ χωρίου καὶ οἰκιῶν, πρὸς τοὺς ἔχοντας
οὐσίας λέγονται δικάζεσθαι· προτέραν μὲν δίκην τὴν τῶν οἰκιῶν, περὶ ἐνοικίων· δευτέραν δὲ περὶ καρποῦ τῶν χωρίων· τρίτη δὲ
ἐπὶ τούτοις ἐγίνετο ἡ ἐξούλης· καὶ ἐξῆν τοῖς ἑλοῦσι τοῦτο κρατεῖν τῶν κτημάτων, κ' ἂν ἡττηθεῖεν τὴν πρώτην τοῦ ἐνοικίου δίκην,
καὶ τοῦ καρποῦ τὴν δευτέραν· εἰ δὲ καὶ τὴν τρίτην ἡττηθεῖεν τὴν ἐξ ούλης, οὐκ ἔτι ἐξῆν ἐπικρατεῖν· ἀλλ' ἐξίστασθαι ἤδη τῶν
κτημάτων. Οὖσ: ὠτὸς ἡ γενική· οἱ
