213
τό δέ πάντων φρικτότερον! - οὐρανόν καινόν ἔδειξέ με καί ἐν ἐμοί κατῴκησεν ὁ τῶν ἁπάντων κτίστης, οὗπερ οὐδείς τῶν πρόπαλαι ἁγίων ἠξιώθη. Ἐλάλει γάρ γό πρότερον διά Πνεύματος Θείου καί ἐνεργείᾳ τῇ αὐτοῦ τά θαύματα ἐποίει, οὐσιωδῶς δέ οὐδαμῶς νινι Θεός ἡνώθη πρό τοῦ γενέσθαι ἄνθρωπον τόν Χριστόν καί Θεόν μου. (375) Λαβών γάρ σῶμα δέδωκεν αὐτοῦ Πνεῦμα τό Θεῖον, οὐσιωδῶς ἑνοῦται δέ δι᾿ αὐτοῦ πιστοῖς πᾶσι καί γίνεται ἀχώριστος ἡ ἕνωσις ἡ τούτων. Φεῦ μοι! - στενάζω γάρ πικρῶς τήν τῶν ἀνθρώπων πλάνην . Πῶς οὐ πιστεύομεν Χριστῷ, πῶς οὐκ ἀκολουθοῦμεν, πῶς οὐ ποθοῦμεν τήν ζωήν, πῶς τόν ἐκείνου πλοῦτον τόν ἄσυλον, τόν ἄφθαρτον, τήν δόξαν τήν ἀγήρω διαγωγῆς τῆς μετ᾿ αὐτοῦ, πῶς οὐκ ἐπιθυμοῦμεν; Πῶς τοῖς φθαρτοῖς προσκείμενοι νομίζομεν σωθῆναι, οἱ μή φιλοῦντες τόν Χριστόν πλεῖον τῶν ὁρωμένων μηδέ ἐλπίζοντες αὐτῷ συνεῖναι μετά πότμον; Ἀλλά ἀναισθητότεροί εἰσι ξύλων τε καί τῶν λίθων. Ἀλλ᾿, ὦ Χριστέ μου, ῥῦσαί με τῆς τούτων ἀλογίας καί σέ φιλεῖν ἐκδίδαξον, τήν ζωήν πιστῶν πάντων. Σοί γάρ σύν τῷ Πατρί καί Πνεύματί σου Θείῳ δόξα πρέπει καί αἴνεσις, τιμή προσκύνησίς τε νῦν καί ἀεί ὡς βασιλεῖ εἰς αἰῶνας αἰώνων, κα΄τῶν ἁπάντων ποιητῇ, Θεῷ τε καί ∆εσπότῃ, ἀμήν.
ΝΒ'.
Περί θεολογίας˙ καί ὅτι τῷ μή ἀλλοιωθέντι τῇ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετουσίᾳ καί γεγονότι θέσει ἐν γνώσει Θεῷ διδάσκειν τά θεῖα τούς ἀνθρώπους οὐκ ἔξεστι. (376)
Τίς μου παραμυθήσεται τόν πόνον τῆς καρδίας; Πόνον δ᾿ εἰπών ἐδήλωσα τόν τοῦ Σωτῆρος πόθον, ὁ πόθος δέ τοῦ Πνεύματος ἐνέργεια τυγχάνει, μᾶλλον δ᾿ αὐτοῦ οὐσιωδῶς ἐστίν ἡ παρουσία, ἐνυποστάτως ἐν ἐμοί φῶς ἐντός ὁρωμένη˙ τό φῶς δ᾿ ἀσύγκριτόν ἐστιν, ὁλον ἄφθεγκτον πέλει. Τίς με χωρίσει αἰσθητῶν, ὧν ἀπηλλάγην ἅπαξ καί ἀπεκρύβην ἐξ αὐτῶν γεγονώς ἔξω κόσμου; Τίς μοι δώσει γαλήνην γε καί ἡσυχίαν πάντων, ἵνα τοῦ κάλλους κορεσθῶ καί τῆς ἐκείνου θέας, οὗ τό ἀκατανόητον ἀναφλέγει τόν πόθον, ὁπόσον δέ καταληπτόν, ἐνυπόστατος πόθος. Ἀγάπη γάρ οὐκ ὄνομα, ἀλλά οὐσία θεία, μεταληπτή καί ἄληπτος, θεϊκή δέ γε πάντως˙ τό μεθεκτόν καταληπτόν, τούτου τό πλεῖον οὔπω.