1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

 241

 242

 243

 244

 245

 246

 247

 248

 249

 250

 251

213

τό δέ πάντων φρικτότερον! - οὐρανόν καινόν ἔδειξέ με καί ἐν ἐμοί κατῴκησεν ὁ τῶν ἁπάντων κτίστης, οὗπερ οὐδείς τῶν πρόπαλαι ἁγίων ἠξιώθη. Ἐλάλει γάρ γό πρότερον διά Πνεύματος Θείου καί ἐνεργείᾳ τῇ αὐτοῦ τά θαύματα ἐποίει, οὐσιωδῶς δέ οὐδαμῶς νινι Θεός ἡνώθη πρό τοῦ γενέσθαι ἄνθρωπον τόν Χριστόν καί Θεόν μου. (375) Λαβών γάρ σῶμα δέδωκεν αὐτοῦ Πνεῦμα τό Θεῖον, οὐσιωδῶς ἑνοῦται δέ δι᾿ αὐτοῦ πιστοῖς πᾶσι καί γίνεται ἀχώριστος ἡ ἕνωσις ἡ τούτων. Φεῦ μοι! - στενάζω γάρ πικρῶς τήν τῶν ἀνθρώπων πλάνην . Πῶς οὐ πιστεύομεν Χριστῷ, πῶς οὐκ ἀκολουθοῦμεν, πῶς οὐ ποθοῦμεν τήν ζωήν, πῶς τόν ἐκείνου πλοῦτον τόν ἄσυλον, τόν ἄφθαρτον, τήν δόξαν τήν ἀγήρω διαγωγῆς τῆς μετ᾿ αὐτοῦ, πῶς οὐκ ἐπιθυμοῦμεν; Πῶς τοῖς φθαρτοῖς προσκείμενοι νομίζομεν σωθῆναι, οἱ μή φιλοῦντες τόν Χριστόν πλεῖον τῶν ὁρωμένων μηδέ ἐλπίζοντες αὐτῷ συνεῖναι μετά πότμον; Ἀλλά ἀναισθητότεροί εἰσι ξύλων τε καί τῶν λίθων. Ἀλλ᾿, ὦ Χριστέ μου, ῥῦσαί με τῆς τούτων ἀλογίας καί σέ φιλεῖν ἐκδίδαξον, τήν ζωήν πιστῶν πάντων. Σοί γάρ σύν τῷ Πατρί καί Πνεύματί σου Θείῳ δόξα πρέπει καί αἴνεσις, τιμή προσκύνησίς τε νῦν καί ἀεί ὡς βασιλεῖ εἰς αἰῶνας αἰώνων, κα΄τῶν ἁπάντων ποιητῇ, Θεῷ τε καί ∆εσπότῃ, ἀμήν.

ΝΒ'.

Περί θεολογίας˙ καί ὅτι τῷ μή ἀλλοιωθέντι τῇ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετουσίᾳ καί γεγονότι θέσει ἐν γνώσει Θεῷ διδάσκειν τά θεῖα τούς ἀνθρώπους οὐκ ἔξεστι. (376)

Τίς μου παραμυθήσεται τόν πόνον τῆς καρδίας; Πόνον δ᾿ εἰπών ἐδήλωσα τόν τοῦ Σωτῆρος πόθον, ὁ πόθος δέ τοῦ Πνεύματος ἐνέργεια τυγχάνει, μᾶλλον δ᾿ αὐτοῦ οὐσιωδῶς ἐστίν ἡ παρουσία, ἐνυποστάτως ἐν ἐμοί φῶς ἐντός ὁρωμένη˙ τό φῶς δ᾿ ἀσύγκριτόν ἐστιν, ὁλον ἄφθεγκτον πέλει. Τίς με χωρίσει αἰσθητῶν, ὧν ἀπηλλάγην ἅπαξ καί ἀπεκρύβην ἐξ αὐτῶν γεγονώς ἔξω κόσμου; Τίς μοι δώσει γαλήνην γε καί ἡσυχίαν πάντων, ἵνα τοῦ κάλλους κορεσθῶ καί τῆς ἐκείνου θέας, οὗ τό ἀκατανόητον ἀναφλέγει τόν πόθον, ὁπόσον δέ καταληπτόν, ἐνυπόστατος πόθος. Ἀγάπη γάρ οὐκ ὄνομα, ἀλλά οὐσία θεία, μεταληπτή καί ἄληπτος, θεϊκή δέ γε πάντως˙ τό μεθεκτόν καταληπτόν, τούτου τό πλεῖον οὔπω.