1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

 241

 242

 243

 244

 245

 246

 247

 248

 249

 250

 251

214

∆ιά τοῦτο οὖν εἶπόν σοι καταληπτόν τόν πόθον καί ἐνυπόστατον αὐτόν ὡς μεθεκτόν ληπτόν τε˙ πᾶν γάρ ληπτόν καί μεθεκτόν οὐσία πάντως πέλει ἐνυποστάτως μεθεκτή, ὡσαύτως καί ληπτή τε. Τό γάρ ἀνούσιον οὐδέν καί λέγεται καί ἔστιν, ἡ θεία δέ καί ἄκτιστος ὑπερούσιος φύσις (377) ὡς τῆς οὐσίας τῶν κτιστῶν ὑπερέχουσα πάντων καλεῖται ὑπερούσιος, πλήν ἐνούσιος πέλει καί ἐνυπόστατος ἐστιν, ὑπέρ οὐσίαν πᾶσαν, καί πρός ὑπόστασιν κτιστήν ἀσύγκριτος γε πάντῃ νοεῖται, ἔστιν ὅλη γάρ ἀπερίγραπτος φύσει˙ τό μή περιγραφόμενον ὑπόστασιν πῶς εἴπῃς; Τό δ᾿ ἀνυπόστατον οὐδέν, καί πῶς μεταληπτόν μοι; Εἰ δ᾿ ἀπιστεῖς, τόν Παῦλόν σοί μαρτυροῦντα παρέξω καί τά ἀμφότερα πιστά εἶναι σοί βεβαιοῦντα˙ ὅταν γάρ λέγῃ τόν Χριστόν ἐντός ἔχειν λαλοῦντα καί Πνεύματι φθεγγόμενον αὐτόν τῷ Παναγίῳ, μεταληπτόν, περιγραπτόν εἶναι λέγει τό θεῖον, ἀπεριγράπτως ἐν αὐτῷ συμπαρόν καί ἀλήπτως. Ὅταν δέ φῶς ἀπρόσιτον οἰκοῦντα παρεισάγῃ καί μαρτυρῇ μηδέποτε ὑπ᾿ ἀνθρώπου ὀφθῆναι, τότε τό ἀπερίγραπτον καί ἄληπτον ἐμφαίνει˙ ὅ γάρ οὐδείς ἑώρακε πώποτε τῶν ἀνθρώπων, πῶς ἤ μετέλαβεν αὐτοῦ ἤ προσέψαυσεν ὅλως; Πάντως ἐρεῖς μοι˙ οὐδαμῶς, εἰ μή φιλονεικοίης. Ὅταν δέ πάλιν εἴπῃ σοι˙ ὁ Θεός, ὁ ἐκ σκότους φῶς λάμψαι πάλαι προειπών, ὅς ἔλαμψεν ἐντός μου, ποῖόν σοι ἄλλον παριστᾷ Θεόν, εἰπέ, νοῆσαι, εἰ μή ἐκεῖνον τόν τό φῶς τό ἄστεκτον οἰκοῦντα καί ὅν οὐδέπω οὐδαμῶς οὐδείς ἀνθρώπων εἶδεν; Αὐτός γάρ ὑπερούσιος ἄκτιστος ὤν τό πρόσθεν σάρκα τε ἀνελάβετο καί κτιστός μοι ὡράθη, ὅλον θεώσας με αὐτός τόν προσληφθέντα ξένως. Οὕτω πιστεύεις, λέγε μοι, καί πάντως οὐ διστάζεις; Εἰ οὖν Θεός γενόμενος ἄνθρωπος, ὡς πιστεύεις, τόν ἄνθρωπον ἐθέωσεν ἐμέ τόν προσληφθέντα, θέσει θεός γενόμενος τόν φύσει Θεόν βλέπω (378) ἐκεῖνον, ὅν οὐδείς ποτε ἀνθρώπων ἠδυνήθη ἰδεῖν, ἀλλ᾿ οὐδέ δύναται ὅλως τοῦ κατιδέσθαι. Τόν Θεόν οὖν οἱ δεξάμενοι τῆς πίστεως τοῖς ἔργοις καί θεοί χρηματίσαντες Πνεύματι γεννηθέντες, αὐτόν ἐκεῖνον βλέπουσι τόν ἑαυτῶν πατέρα, τόν ἐνοικοῦντα τῷ φωτί ἀεί τῷ ἀπροσίτῳ˙ ἔνοικον ἔχοντες αὐτοί ἐν ἑαυτόῖς οἰκοῦντα οἰκοῦσιν αὐτοί γ᾿ ἐν αὐτῷ τῷ πάμπαν ἀπροσίτῳ. Τοῦτο πίστις ἡ ἀληθής, τοῦτο Θεοῦ τό ἔργον, τοῦτο σφραγίς Χριστιανῶν, τοῦτο μέθεξις θεία, τοῦτο ἐστίν ἡ μετοχή καί ἀρραβών ὁ θεῖος, τοῦτο ὑπάρχει ἡ ζωή, τοῦτο ἡ βασιλεία,