PARS I - De sacramentis 183

Art. 3

D E IRREGULARITATIBUS ALIISQUE IMPEDIMENTIS

Can. 1040 - A recipiendis ordinibus arcentur qui quovis impedi- mento afficiuntur sive perpetuo, quod venit nomine irregularitatis, sive simplici; nullum autem impedimentum contrahitur, quod in canonibus qui sequuntur non contineatur.

Can. 1041 - Ad recipiendos ordines sunt irregulares : Io qui aliqua forma laborat amentiae aliusve psychicae infirmita-

tis, qua, consultis peritis, inhabilis iudicatur ad ministerium rite im- plendum ;

2° qui delictum apostasiae, haeresis aut schismatis commiserit;

3° qui matrimonium etiam civile tantum attentaverit, vel ipsemet vinculo matrimoniali aut ordine sacro aut voto publico perpetuo casti- tatis a matrimonio ineundo impeditus, vel cum muliere matrimonio va- lido coniuncta aut eodem voto adstricta;

4° qui voluntarium homicidium perpetraverit aut abortum pro- curaverit, effectu secuto, omnesque positive cooperantes ;

5° qui seipsum vel alium graviter et dolose mutilaverit vel sibi vitam adimere tentaverit ;

6° qui actum ordinis posuerit constitutis in ordine episcopatus vel presbyteratus reservatum, vel eodem carens, vel ab eius exercitio poena aliqua canonica declarata vel irrogata prohibitus.

Can. 1042 - Sunt a recipiendis ordinibus simpliciter impediti : Io vir uxorem habens, nisi ad diaconatum permanentem legitime

destinetur ;

2° qui officium vel administrationem gerit clericis ad normam cann. 285 et 286 vetitam cuius rationem reddere debet, donec, depositis officio et administratione atque rationibus redditis, liber factus sit ;

3° neophytus, nisi, iudicio Ordinarii, sufficienter probatus fuerit.

Can. 1043 - Christifideles obligatione tenentur impedimenta ad sa- cros ordines, si qua norint, Ordinario vel parocho ante ordinationem revelandi.

Can. 1044 - § 1. Ad exercendos ordines receptos sunt irregulares : Io qui irregularitate ad ordines recipiendos dum afficiebatur, ille-

gitime ordines recepit;

2° qui delictum commisit, de quo in can. 1041, n. 2, si delictum est publicum;

3° qui delictum commisit, de quibus in can. 1041, nn. 3, 4, 5, 6.