REATINA 215

(1) Sánchez de matrim, lib. 7 disp. 68

n. 20 habet : « Hoc impedimentum est

perpetuum. » Quare subiungit n. 21 : « ne-

scio quo fundamento ductus E n i m . Sa in

summa verb. matrimonium ubi de im-

pedimentis dirimentibus n. 12 ait: con-

trahi hoc impedimentum ex sponsalibus

de futuro, nisi soluta fuerint communi

utriusque sponsi consensu. Quia ita im-

pedimentum huc non esset perpetuum

contra probata nuniero praecedenti. De-

inde quia nulla maior sponsalium disso-

lutio accidere potest quam morte alterius

sponsi, ac tunc durat impedimentum. »

haberi ceu signum promissionis; sporisalitiae habent auctores, si consuetudo loci sit, ceu in Dioecesi reatina, ut anuli traditio significet sponsalia.

Verum si sponsalia haec contracta valida sint, adest in casu impedimentum publicae honestatis, quod reddit omnino invalidum matrimonium cum consanguinea sponsae in primo gradu postea celebratum. Neque refert quod sponsi post aliquod tempus, animo a se invicem abalienati fuerint et ad alia vota transierint : quoniam impedimentum hoc est pef- petuum; ita ut etiam ex morte unius coniugis perduret. (1)

Tandem, ait Consultor, probationes a Curia- reatina col- lectas satis ostendere quod Antonius revera contraxerat spon- salia cum Dominica, antequam per matrimonium sibi copula- ret Annuntiatam, Dominicae sororem. Et nullus adesse vi- detur notatu dignus defectus in processus instructione, tum quoad Tribunalis constitutionem, quae ad normam praeci- pue Constitutionis Benedictinae Dei miseratione peracta fuit, tum quoad modum quo partes et testes citati ac exa- minati fuerunt.

Alia probatio pro adstruenda existentia sponsalium , de quibus disputatur, desumitur ex libro parochiali matrimo- niorum paroeciae, Parochus enim illius Ecclesiae iam retu- lit in dicto matrimoniorum libro particulam quae fidem facit, Antonium contraxisse matrimonium cum Annuntiata, et quod celebrato hoc matrimonio, casu detectum fuit impedimentum dirimens publicae honestatis, eo quod Antonius contraxerat sponsalia cum Dominica sorore germana Sponsae. Iuxta au- tem Schmalzgrueber Tom. 2 tit. 22 n. 47 Parochus, dum aliquid ad munus suum pertinens in parochialibus libris conscribit, ut publicus officialis ad hoc deputatus agit.