226
μετά τοῦ Θείου Πνεύματος, τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐσόμεθα νῦν καί ἀεί καί εἰς πάντας τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.
ΝΕ'.
Ὅτι τοῖς τό ἅγιον φυλάξασι βάπτισμα καθαρόν παραμένει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον˙ ἀπό δέ τῶν μολυνάντων αὐτό ἀπανίσταται. (399)
Σύ με γινώσκεις, ὦ Χριστέ, πάσης παρανομίας ἐργάτην, ἀλλά καί κακῶν ὄντως παντοίων σκεῦος˙ ὅπερ οἶδα πάντωςα κἀγώ καί πέπλησμαι αἰσχύνης, καί ἐντροπῆς καί θλίψεως ὀδύνη με κατέχει, καί πόνος ὁ ἀφόρητος κρατεῖ μου τήν καρδίαν, ἀλλά τό φῶς σου λάμψαν μοι μυστικῶς τοῦ προσώπου τούς λογισμούς ἐδίωξεν, ἀπήλειψε τόν πόνον καί χαράν ἀντεισήγαγε τῇ ταπεινῇ ψυχῇ μου. Θέλω οὖν θλίβεσθαι, Χριστέ, καί θλῖψις οὐ κολλᾷ μοι, καί θλίβομαι, μή διά ταύτην μᾶλλον ἀπόλωμαι καί τῆς χαρᾶ στερηθῶ τῆς μελλούσης. Ἀλλά με ταύτης, ∆έσποτα, μηδέποτε στερήσῃς, μή νῦν, μή ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι, Βασιλεῦ μου. Χαρά γάρ τοῦ προσώπου σου ἡ θεωρία ἔστιν, οὐ γάρ ὑπάρχεις ἀγαθόν ἅπαν, Θεέ μου, μόνον, ἀλλά καί τοῖς ὁρῶσί σε πᾶν ἀγαθόν παρέχεις, μετουσίᾳ μεθέξει τε ἐμπιπλᾷς, οὕσπερ βλέπεις, οὐ μόνον ἐν τῷ μέλλοντι - φεῦ τούς τοῦτο λαλοῦντας! - ἀλλά καί νῦν ἐν σώματι τούς ὄντας σου ἀξίους, ἤγουν καθάραντας αὐτούς διά τῆς μετανοίας ὁρᾷς, ὁρᾶν σε δέ τρανῶς κἀκείνοις ἐμπαρέχεις οὐδαμῶς ἐν φαντάσματι ἤ νοός ἐνθυμήσει, (400) ἀλλ᾿ οὐδέ μνήμῃ τῇ ψιλῇ, ὥς τινες αὖ νοοῦσιν, ἀλλ᾿ ἀληθείᾳ πράγματος θείου καί φρικτοῦ ἔργου, εἰς ἀποπλήρωσιν ὄντως οἰκονομίας θείας˙ τηνικαῦτα γάρ ἕνωσιν ποιεῖς τῶν διεστώτων σύ ὁ Θεός, ἁμαρτωλῶν πάντων ὤν σωτηρία. Οἱ γάρ τό βάπτισμα σό σόν λαβόντες ἐκ νηπίων καί ἀναξίως ζήσαντες τούτου κατά τόν βίον ἕξουσι τό κατάκριμα πλεῖον τῶν ἀβαπτίστων, ὡς εἶπας, ἐνυβρίσαντες στολήν σου τήν ἁγίαν˙ καί τοῦτο, Σῶτερ, βέβαιον καί ἀληθές γινώσκων, δέδωκας τήν μετάνοιαν εἰς κάθαρσιν δευτέραν καί ὁρον ταύτης τέθηκας τοῦ Πνεύματος τήν χάριν, ἥνπερ ἐν τῷ βαπτίσματι ἐλάβομεν τό πρῶτον˙ καί γάρ οὐ μόνον ὕδατι τήν χάριν εἶπας εἶναι, ἀλλά καί μᾶλλον Πνεύματι Τριάδος ἐπικλήσει. Ἐπεί οὖν βεβαπτίσμεθα παῖδες ἀναισθητοῦντες, ὡς ἀτελεῖς καί ἀτελῶς δεχόμεθα τήν χάριν,