Acta Pii Pp. XII 229

Episcopi (tunc temporis) Tullensis, Romaricimonte, vulgo Remiremont,

die Purificationis Beatae Virginis Mariae, anno millesimo quingenté-

simo septuagesimo sexto, ipso nativitatis die sacro fonte ablutam illu-

minavit. Sed saeculi vanitatibus, quarum in limine baptismatis fit abdi-

cano, Alexia, sicut et Teresia Abulensis, cum esset omnibus cara, vi-

ginti fere annorum, aliquantisper indulsit. Magis tamen cara Deo, fe-

bri non intermissa laborans, salutem, quam Ignatius Loyolaeus e perle-

ctis hausit vitis Sanctorum, Alexia consecuta est eorum legendo horrí-

fica exempla, qui, reticitis peccatis, confessiones peregere sacrilegas.

Cogitando novissima, sacramentalem confessionem mox instituit « unam

bonam toto vitae vicennio », ut ait ipsa, Teresiam et Aloysium pie exag-

gerantes imitata. Et confessionem haud ita multo post, cum inter nu-

ptiales quasdam epulas extemplo et inconsulte virginitatem Deo vovis-

set, ad pedes Sacerdotis Petri Fourier, tunc temporis Curionis in op-

pido « Mattaincourt », post mortem inter Caelites adlecti, non semel

iteravit de peccatis totius anteactae vitae, scriptis quoque et propositis

ab ipso conscientiae discutiendae quaestionibus diligentissimis. Quo pru-

denter moderante, Congregationis Dominae Nostrae cunas adornavit ad

cunabula Christi, nocte Natalicia, anno millesimo quingentésimo nona-

gésimo septimo, cum sociabus quatuor, videlicet : Gante André, Isabella

De Louvroir, Claudia Chauvenelle, et quadam Barthélémy. Difficultates

etiam domesticas experta, tandem in pervigilio Corporis Christi, anno

posteriore, refrigerii suavitatem nacta est in Portu Suavi, vulgo Pous-

say, Canonissis saecularibus domicilium ofïerentibus ultro. Congrega-

tionem post octo dies e Sacratissimo Iesu Corde velut egressam supra

laudatus Curio exaratis regulis communivit, Christophorus Epispopus

oretenus adprobavit, Judith de Asperomonte Canonissa beneficiis nec

parvis nec paucis affecit, puellae ludos frequentando iuvarunt, deductae

coloniae in alias dioeceses in ipsamque urbem Nanceium, Lotharingiae

principem, propagarunt, maxima cum alacritate corroborarunt, in pri-

mis autem Alexiae sanctitas aedificavit. Quam sanctitatem praedictus

Curio non uno modo probandam temptavit : ut, cum omne colloquium

et epistulare commercium denegavit ; ut, cum aliam, et rudissimam qui-

dem, praeposuit antistitam; ut, cum Alexiam a matre moriente disce-

dere iussit, ornatum ecclesiae pro sollemnitate curaturam. Semper ta-

men illa, non humano sed christiano modo erga eum affecta, sicut

Ioanna Francisca erga Franciscum Salesium, adfuit illi in curis et la-

boribus multis. Adfuit in regimine Congregationis : erat eninij largiente

quidem natura, gratia vero extollente, omnibus et mentis et animi prae-

dita dotibus, cunctisque tum socialibus et domesticis condicionibus tum