230

δι' αὐτοῦ τὰς ἡρωϊκὰς πράξεις υμνησεν ὁ Ομηρος. ( ̔Ρῆμα.) Ηρα. ἐπεθύμει. Ηραρεν. ηρμοσεν. ̓Ηρασάμην. κατηρασάμην η ἠράσθην. Ηρασσον. εκρουον, επληττον. ἐβλασφήμουν. -ειτ' ὀνείδεσιν ηρασσον ενθεν κᾳνθεν. ̓Ηρᾶτο. ηυχετο. ἀπὸ τοῦ ἀρὰ, ἡ εὐχή. καὶ ἀντὶ τοῦ κατηρᾶτο. ἀπὸ τοῦ ἀρὰ, ἡ κατάρα. Ηιρεν. ἀπῇρεν. ̓Ηρδαλωμένοσ. μεμιασμένος, λελεπρωμένος. καὶ ἠρδάλωσεν ἀντὶ τοῦ ἠσβόλωσεν. Ηρειδεν. ηφιεν. επεμπεν. επη ηρειδε κατὰ τῶν ἱππέων. καὶ ἀντὶ τοῦ ἠκούμβιζεν. ̓Ηρεῖτο. ἐπορθεῖτο. eta.1006 Ηρεικον. εσχιζον. -οἱ δ' ἀροτῆρες ηρεικον χθόνα δῖαν. ̓Ηρήρειστο. ηρμοστο. τὸ δὲ στίφος ευ μάλιστα ἠρήρειστο τῷ συνασπισμῷ καὶ ἀκριβῶς ὑπῆρχε στεῤῥόν τε καὶ ἀπερίσπαστον. ̔Ηιρηκέναι. ἑλεῖν, νικῆσαι. ̔Ηιρήκασιν. ἐπόρθησαν, ἐκράτησαν. Ηῤῥησεν. ἐφθάρη, ηλθεν. οθεν καὶ τὸ εἰσήῤῥησεν. ̔Ηιρετισάμην. ἐξελεξάμην. εἱλόμην. Ηιρει. ἐλάμβανεν. ̓Ηρικνωμένον. ἐῤῥυτιδωμένον, παλαιόν. * ̓Ηρηκώσ. κρατήσας καὶ σχίσας, καὶ διαχωρίσας, τὰ δύο ˉη. ἠρεικὼς δὲ ὁ ἀκουμβίσας, ˉη καὶ δίφθογγον. καὶ ἠρικὼς ὁ φιλονεικήσας, ˉη καὶ ˉι.* Ηρισεν. ἐφιλονείκησε. ̓Ηρίθμησεν. ἀπεδειλίασε. τοὺς ἐναντίους ἰδὼν οὐκ ἠρίθμησε, ἀλλ' εὐθὺς ην ἀμυνίας. ετοιμος εἰς αμυναν. eta.1007 ̓Ηριπώθη καὶ ηριπεν. ἀντὶ τοῦ εἰς γῆν κατέπεσεν. ̔Ηρματισμένον. ἠσφαλισμένον. ̓Ηρόμην. εἰ μὲν σημαίνει τὸ ἐκουφιζόμην, εχει τὸ ι. ἀπὸ τοῦ αιρομαι γέγονεν ᾐρόμην, ὡς αἰσχύνομαι, ᾐσχυνόμην. ἐὰν δὲ τὸ ἠρώτων, οὐκ εχει τὸ ι. ἀπὸ γὰρ τοῦ ερομαι γέγονεν ἠρόμην, ὡς ἐλαύνομαι, ἠλαυνόμην. ̓Ηρτύνετο. κατεσκευάζετο. ̔Ηρμοσάμην. ἐμνηστευσάμην. καὶ ὁ ̓Απόστολος· ἡρμοσάμην γὰρ ὑμᾶς ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν παραστῆσαι τῷ θεῷ. ητοι τῷ Χριστῷ ἐμνηστευσάμην ὑμᾶς. ̓Ηρέμα. ἡσύχως, κατὰ μικρὸν, σχολαίως. καὶ ἠρεμαίως, καὶ ἠρεμεῖ. Τὸ Η μετὰ τοῦ Σ. ( ̓Αρσενικόν.) ̔Ησαΐασ. κύριον. ̓Ησαῦ. κύριον. ἑρμηνεύεται δὲ δρῦς, η ἀπηνής τε καὶ ἀκαμπής. eta.1008 ̔Ησίοδοσ. κύριον. Ησσων. ὁ ἐλάττων. (Θηλυκόν.) Ησσα. ἡ τροπὴ, ἡ νίκη. Ησισ. ἡ τέρψις. ̔Ησιόνη. κύριον. ̔Ησυχία. κατάστασις μισόκοσμος πρὸς ἑαυτὴν καὶ θεὸν ἀνανεύουσα. (Οὐδέτερον.) ̔Ησάϊνον. ονομα ορους. Ησσον. τὸ μικρὸν, τὸ ελαττον. ̔Ηστόν. ἡδὺ, εὐφραντόν. ( ̔Ρῆμα.) Ησ. οτε μὲν ὁριστικὸν, οὐκ εχει τὸ ˉι. οτε δὲ ὑποτακτικὸν, εχει αὐτό· ἐὰν ω, ῃς, ῃ, καὶ ῃσι κατ' ἐπένθεσιν τῆς ˉσˉι συλλαβῆς. καὶ ης ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχες. Ησατο. εὐφράνθη. Ησασ. χάριν ἐποίησας, ἐδόξασας. Ησαν. ὑπῆρχον. καὶ ἀντὶ τοῦ υμνησαν καὶ ἐδόξασαν. eta.1009 Ησαν. ῃδεισαν. ἐγίνωσκον. οὐδ' ἀφιγμένον τὸ πάμπαν ησαν. Ησειν. πέμψειν. ̔Ησσήθην. ἐνικήθην. Ησθην. εὐφράνθην. καὶ ἡσθείην. ἀπὸ τοῦ ηδω, τὸ εὐφραίνομαι. Ησθαι. καθῆσθαι. ̓Ησθῆσθαι. περιβεβλῆσθαι. θριαμβίδα τὲ ἠσθῆσθαι στολὴν αὐτόν. Ησθα. οτε μέν ἐστι ὑποτακτικὸν καὶ σημαίνει τὸ ὑπάρχει, διὰ τοῦ ˉι γράφεται· οτε δὲ ὁριστικὸν, οὐ προσγράφεται τὸ ἰῶτα. ̓Ησίν. ἀντὶ τοῦ φησίν. Ησκει. ἠγωνίζετο, ἐπαιδεύετο, η κατεσκεύαζε. καὶ ησκειν. ἀπὸ τοῦ ἀσκῶ ησκεον, τὸ τρίτον ησκεε, καὶ τὸ ˉν ἐφελκυστικὸν γίνεται ἐν τοῖς τρίτοις προσώποις τῶν ῥημάτων, καὶ γίνεται ησκεε καὶ κατὰ συναίρεσιν ησκειν. καὶ ἠσκημένον τὸ κατεσκευασμένον. ἀσκήματα γὰρ τὰ κατασκευάσματα. eta.1010 ̓Ησμένισασ. ἐχάρης. Ηισμεν. ἀντὶ τοῦ ῃδειμεν. ῃστην, ῃστε, ῃσαν, διὰ τοῦ ˉι γράφεται. καὶ λέγει Ωρος ὁ Μιλήσιος ἐν τῇ οἰκείᾳ αὐτοῦ ὀρθογραφίᾳ· εστι γὰρ ειδω, ὁ ὑπερσυντέλικος ειδην, καὶ κατ' εκτασιν ̓Αττικὴν ῃδειν, ῃδεις, ῃδει, τὸ δεύτερον τῶν δυϊκῶν ῃδειτον, ᾐδείτην, καὶ κατὰ συγκοπὴν τῆς ˉεˉι διφθόγγου καὶ τροπῇ τοῦ ˉδ εἰς ˉς ῃστην, ἀντὶ τοῦ ῃδεσαν. τὸ πληθυντικὸν ῃσμεν ἀντὶ τοῦ ῃδειμεν, ῃστε ἀντὶ τοῦ ῃδειτε, καὶ ῃσαν ἀντὶ τοῦ ῃδεσαν. Ηστην. ἐκαθέζοντο. καὶ ηστην ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον. Ηστο. ἐκαθέζετο. ἀπὸ τοῦ ἑῶ, εημι, ὁ παθητικὸς εημαι, ημαι, ὁ παρατατικὸς ημην, ησο, ηστο. καὶ ησται ἀντὶ τοῦ καθέζεται. καὶ ησται ἀντὶ τοῦ λέλεκται. Ἠστεΐσκει. ἀστεῖα ελεγεν. ἐκ τοῦ ἀστεΐζω. ̓Ησυνθέτηκασ. α συνέθου καὶ ὡμολόγησας, παρέβης. eta.1011 Ησθα. ὑπῆρχες. Ησσον. οὐδαμῶς. Τὸ Η μετὰ τοῦ Τ. ( ̓Αρσενικόν.) Ηττων. ἐλάττων. ὑσχίριστος. ουτω