233

παραβλέψηται˙ τοῦτο γάρ μοι θυσία, τοῦτό μοι θυμίαμα καί προσφορά καί δῶρον˙ χωρίς δέ τούτων ἐθνικῶν ὑμεῖς χείρους. Τῶν ἐπισκόπων οἱ πρόεδροι, σύνετε, οἱ ὄντες ἐκσφράγισμα ἐμῆς εἰκόνος, οἱ συλλαλεῖν μοι ἀξίως τεταγμένοι, οἱ τῶν δικαίων ὑπερκείμενοι πάντων ὡς ὄντες εἰς ὄνομα τῶν μαθητῶν μου κἀμοῦ φέροντες τόν θεῖον χαρακτῆρα, οἱ καί τοῦ κοινοῦ ἐλαχίστου συλλόγου τήν ἐξουσίαν τοιαύτην εἰληφότες, οἵαν ἔλαβον ἐκ τοῦ Πατρός ὁ Λόγος, ὁ καί σαρκωθείς, Θεός ὤν κατά φύσιν, καί διπλοῦς γενόμενος ταῖς ἐνεργείαις, ταῖς θελήσεσι, ταῖς φύσεσιν ὡσαύτως, ὅς ἀμέριστος, ἀσύγχυτος ὑπάρχω Θεός ἄνθρωπος, ἄνθρωπος Θεός πάλιν˙ ὡς γάρ ἄνθρωπος χερσίν ὑμῶν κρατεῖσθαι κατηξίωσα, ὡς Θεός δέ ὑπάρχων παντάπασιν ἄληπτός εἰμι πηλίναις χερσί καί ἀόρατος τοῖς μή ὁρῶσι καί ἀπρόσιτος ὁ σφαγείς ὑπέρ πάντων, (412) ὁ διπλοῦς ἐγώ ἐν μιᾷ ὑποστάσει˙ τῶν ἐπισκόπων οἱ διά τοῦτο πάντων κατεπαίρεσθε τῶν ἐλαχίστων ὡς ταπεινῶν τε καί κάτω καθημένων˙ τῶν ἐπισκόπων οἱ πόρρω τῆς ἀξίας, οὐχ ὧν τῷ λόγῳ καί συντρέχει ὁ βίος καί σφραγίς ἐστι τῆς τούτων θεοπνεύστου διδασκαλίας καί θεορρημοσύνης, ἀλλ᾿ ὧν τῷ λόγῳ ἀντίκειται ὁ βίος καί οἷς ἄγνωστα τά φρικτά μου καί θεῖα, οἵ καί κρατεῖν οἴονται ἄρτον πῦρ ὄντα καί ὡς ψιλοῦ μου καταφρονοῦσιν ἄρτου καί ψωμόν ὁρᾶν καί ἐσθίειν δοκοῦσι, τήν ἀόρατον μή ὁρῶντές μου δόξαν˙ τῶν ἐπισκόπων οἱ πολλοί ἐξ ὀλίγων, οἱ ὑψηλοί τε καί τεταπεινωμένοι τήν κακήν ταπείνωσιν καί ἐναντίαν, οἱ δόξαν θηρώμενοι τήν τῶν ἀνθρώπων κἀμέ παραβλέποντες τόν κτίστην πάντων ὡς πτωχόν καί πένητα ἀπερριμένον, ἀναξίως ἅπτονται τοῦ σώματός μου καί ὑπερέχειν τῶν πολλῶν ἐκζητοῦντες ἀκλήτως εἰσέρχονται ἐμῶν ἀδύτων ἔνδον, τοῦ νυμφῶνός τε τῶν ἀπορρήτων ἐπιβαίνουσι χιτῶνος δίχα, τῆς χάριτός μου, ἥν ἔλαβον οὐδέπω, καί ἅ μή βλέπειν ἔξωθεν τούτοις θέμις˙