PSALMUS I. Felicitas justorum, et impiorum miseria.
Dicit ergo: His malis caret,nec hoc tantum sed in lege Domini voluntas ejus.
Psalmus II. Christi imperium panis conatibus homines expugnabunt.
PSALMUS III. David fugiens Absalom a Deo salutem sperat.
PSALMUS IV. David hortatur ad pacem et omnia bona speranda.
PSALMUS V. Contra malignum, auxilium divinum implorat justus.
PSALMUS VI. Oratio poenitentis Dei misericordiam implorantis.
PSALMUS VIII. In operibus suis mirabilis Dominus.
PSALMUS IX. Celebratur potentia Dei qui impios disperdit et pauperes tuetur.
Dicit ergo : Sic adulabuntur impii
PSALMUS XI. Oratio pro imploranda Dei ope contra impios.
PSALMUS XII. Deprecatio animae fidelis in tribulatione.
Dicit ergo: Sic fecisti, sed tandem
Dicit ergo : Sic retribuet mihi et justitiam, et puritatem: et hoc justum,
PSALMUS XVIII. Deum praedicant creaturae et divina. Peccatorum condonatio postulatur.
PSALMUS XIX. Oratio pro principe ad bellum proficiscente.
PSALMUS XX. Christi post depictos inimicos gratiarum actio.
PSALMUS XXI. Christus moriturus obsecrat ut sibi adsit Deus, et eum laudat.
Dicit ergo : Sic rogo : nec mirum :
Dicit ergo : Sic mea dimitte delicta, nec hoc tantum peto, imo, respice ini - micos meos,
PSALMUS XXVI. David sitam profitetur fiduciam in Deo, et ejus implorat auxilium.
PSALMUS XXVIII. Vocantur filii Dei ad adorandum Dominum, cujus vox describitur.
PSALMUS XXIX. Gratiarum actio pro liberatione a morte et tribulatione.
PSALMUS XXX. Precatio Christi et fidelium se Deo in moerore commitentium.
PSALMUS XXXIII. Benedicit Dominum qui est justorum lumen et tutela, et impiorum aversor.
PSALMUS XXXIV. Inimicis excidium, sibi salutem precatur.
Dicit ergo : Confundantur, pro peccatis praeteritis : et revereantur,
PSALMUS XXXV. Impiorum malitia justitia Dei: iustorum gloria.
PSALMUS XXXVI. Bonorum et malorum dispares sunt spes et exitus.
Dicit ergo : 0 infirme, Noli aemulari, indignari scilicet, et offendi, in malignantibus,
PSALMUS XXXVIII. Agit de vanitate et brevitate vitae. Deum orat ut peccatum remittat, et sibi adsit.
PSALMUS XLI. Homo exsul et conturbatus anhelat ad meliorem vitam,
PSALMUS XLII. Spem in Domino reponit a quo judicari exoptat.
PSALMUS XLVI. Deus omnis terroe Dominus
PSALMUS XLVII. Magnus et laudabilis Dominus qui fundavit Sion.
PSALMUS XLVIII. Nihil prosunt opes contra infernum.
Dicit ergo : Audite haec, quae di- cturus sum, omnes gentes
PSALMUS L Poenitentis animae amara contritio.
PSALMUS LI. Frustra in divitiis sperant impii: salus est sperantibus in Domino.
Dicit ergo : Sic gaudebunt justi super afflictum iniquum, et dicent ridendo :
PSALMUS LII. Impiorum insipientia, numerus et paena.
Dicit ergo : Tales sunt mali, sed
Jacta super Dominum curam tuam.
Dicit ergo: Sic psallam, quia es Deus meus
Dicit ergo : Sic vana salus hominis, sed nos. faciemus vir Iidem,
PSALMUS LX. Exsul petit reditum, longam vitam, et ampliationem regni Christi.
Dicit ergo : Sic exclamari, et tu exaudisti me, et hoc in petra, Christo.
PSALMUS LXII. Exsul se in Dei laudibus consolatur : praedicit hostium ruinam.
PSALMUS LXIII. Implorat Dei opem contra inimicos : peribunt, et laetabitur justus.
Dicit ergo : Tanta mala patior, propter quod salvum fac : et etiam quia
Dicit ergo : Bene solvi quae non ra- pueram, quia o Deus Pater, tuscis,
Dicit ergo : Quae praemisi, sustinui ab omnibus simpliciter, et etiam extra-
Dicit ergo : Haec mala mihi intulerunt, ego vero e contrario, orationem meam, ad te,
Dicit ergo : Sic laudabo, et placebit talis laus Deo super vitulum novellum, .
PSALMUS LXIX. Oratio ad opem Dei petendam in magnis periculis.
PSALMUS LXX. Opem Dei implorat adversus persecutores : promittit se Deo gratias acturum.
Dicit ergo : Non est similis tibi : quia quantas ostendisti, etc.
PSALMUS LXXI. Christi regnum justum, pacificum et felix precatur.
Dicit ergo : Sic sit nomen ejus benedi- ctum, et dictum est, quia ante solem
PSALMUS LXXII. Impii felices in hac vita peribunt: Domino adhaerere bonum est.
Dicit ergo : Sic invidus, instabilis fui, terrena inordinate dilexi, et nescivi,
Dicit ergo : Sic rogo ut memor sis, quia ecce inimicus, Judaeorum scilicet populus, ((improperavit
Dicit ergo : Quoniam sic est ut praemisi, propter hoc vovete, et post votum, reddite Deo vestro.
PSALMUS LXXVII. Judaeos excitat memorando beneficia et flagella Dei.
Dicit ergo : Sic dedit volatilia ad capiendum apta : et post manducaverunt, et saturati sunt, nimis,
Dicit ergo : Sic eos in rebus suis affinxit, et post misit in eos iram,
Dicit ergo : Sic est destructa vinea Judaeae, sed, o Deus virtutum, quae
PSALMUS LXXXI. Domini deorum terrae judex judices improbos arguit.
PSALMUS LXXXII. Exponit hostium improperia, et illis exsilium imprecatur.
Dicit ergo : Sic rogo, ut placatus sis avertendo malum, et culpae et paenae :
Dicit ergo : Sic nullus similis, quia Deus est qui glorificatur in consilio, sanctorum suorum :
PSALMUS XCVII. Hortatio ad congratulandum Christo venturo.
Dicit ergo : Dixi, quod psallatis, et ecce modum addo quo psallere debetis.
Dicit ergo : Sic custodiebant testimo-
PSALMUS CII. Omnes creaturas invitat ad recolenda Dei beneficia.
Dicit ergo : Benedic, anima mea, Domino. Tob. xiii, 19 : Anima mea, benedic Dominum, quoniam,
PSALMUS CIV. Hortatur ad cultum Del, memorans ejus beneficia.
Dicit ergo : Sic fuit memor testamenti, promissionis scilicet, quod testamentum disposuit ad Abraham
Dicit ergo : Haec promissa fecit, et etiam dixit. Expone, ut prius.
PSALMUS CV. Deus ob suam bonitatem laudandus : Judaeorum ingratitudo.
Dicit ergo : Haec beneficia illis contulit, et in tantum aperta, quod ipsi crediderunt, verbis ejus.
Dicit ergo : Sic confitemini confessione peccati, et praecipue laudis,
PSALMUS CVII. Dicit cor suum ad Dei cultum paratum, et ideo victoriam sperat.
PSALMUS CVIII. Opem Dei implorat, et proditori dignas paenas praedicit.
PSALMUS CX. Laudat Deum ob beneficia, et incitat ad ejus timorem.
PSALMUS CXII. Laudandus Deus super omnia excelsus et exaltans humiles.
PSALMUS CXIV. Gratiarum actio pro liberatione a periculis.
PSALMUS CXVI. Ad laudandum Deum provocatio.
PSALMUS CXVIII. Multis modis ostendit beatam pilam in legis observatione esse positam.
PSALMUS CXIX. Vitae miserias luget, ab his liberari efflagitat.
PSALMUS CXX. Securus qui se Deo committit.
PSALMUS CXXII. Actus fiduciae in Deum tempore tribulationis.
PSALMUS CXXVI. Vani hominum labores quibus non opitulatur Dominus.
PSALMUS CXXVIII. Funestus impiorum exitus.
PSALMUS CXXIX. Oratio pro precando fiducialiter peccatorum petita.
PSALMUS CXXX. Humilitatis sincera professio.
PSALMUS CXXXIII. Hortatio ad benedicendum Domino.
Dicit ergo : Sic percussit magnos reges, et fortes, . Sehon scilicet, regem Amorrhaeorum,
PSALMUS CXXXVIII. Sciens Deum nihil latere, suam in eum fiduciam profitetur.
Dicit ergo : Sic omnia cognovisti, et prima: et hoc patet, supple, quia, tu, non alius, formasti me,
PSALMUS CXXXIX. Orat pro sua salute : hostibus imprecatur.
PSALMUS CXL. Petii regi a Domino tempore persecutionis.
Dicit ergo : Domine, clamavi, tam diu est, non modo clamo primo, ad te, Clamo, Ad te,
PSALMUS CXLI. Circumdatus a Saule orat pro sua salute.
PSALMUS CXLIII Gratias agit pro victoria: petit hostium exitium.
PSALMUS CXLV. Solus beatus qui soli Deo fidit.
Dicit ergo : Tanta est ejus potentia, talis veritas et justitia, et etiam o Sion,
PSALMUS CXLVI. Hortatio ad laudandum Deum ob ejus beneficia.
PSALMUS CXLVII. Ecclesiam invitat ad laudandum Deum qui eam bonis cumulavit.
PSALMUS CXLVIII. Invitat omnes creaturas ad laudandum Deum.
PSALMUS CXLIX. Gratiarum actio pro insigni victoria.
PSALMUS CL. In omnibus et ubique Deum celebrandum profitetur.
Dicit ergo : " Desiderabilia. " Legitur dupliciter hoc, secundum quod haec duo, " Aurum, lapidem " litteraliter accipiuntur, et postea spiritualiter. Primo, ostenditur, quod praeferenda sunt quae dicta omnibus divitiis. Secundo, quod omnibus potentiis. Tertio, quod omnibus deliciis. Ait enim : Talia sunt judicia et ipsa sunt " desiderabilia super aurum. " Prov. iii, 15 : Pretiosior est, sapientia scilicet, cunctis opibus, et auro quod in divitiis excellit.
" Et lapidem pretiosum. " Repete, et super " lapidem pretiosum multum, " quod est multae potentiae, et virtutis, sunt desiderabilia multum, et sic praeferuntur potentiis quae pertinent ad honores. Job, xxviii, 16 : Non conferetur tinctis Indiae coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo, vel sapphiro. De his duobus, Sapient. VII,8 et 9 : Divitias nihil esse duxi in comparatione illius: nec comparavi illi lapidem pretiosum.
" Et dulciora, " affectui et cordis palato, " super mel " liquatum a cera, " et favum " in ipsa contentum, hoc est, super omnes delicias : dulcia enim maxime appetuntur a gustu. Psal. CXVIII, 103 : Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, super mel, etc. Sed Judicum, XIV, 18, dicitur: Quid dulcius melle? Quasi diceret: Nihil. Et nota, quod duleia sunt eloquia divina discenti, dulciora doeenli, sed dulcissima facienti. Quid est ergo quod pro divitiis, honoribus, et deliciis tantum laboratur, ut habeantur, et Dei eloquia tam pretiosa, tam dulcia, oblata respuuntur, fastidiuntur ? Respondeo. Infidelitas est in causa, quia huic Scripturae non creditur. Deuter. IX, 23 : Contempsistis imperium Domini Dei vestri, et non credidistis ei : libentius enim curritur ad convivium carnium quam ad scholas Theologiae, ubi dantur dulciora super mel et favum, quia non habent homines palatum bene sanum. Augustinus: " Ut per aurum et lapidem pretiosum " justus intelligatur, qui illa magis di-" ligit quam seipsum. Per mel eliquatum " a cera, contemplativus exutus a curis " mundi, per favum bonus activus ha-" bens dulcedinem in conversatione " mundana, qui haec reputant dulciora, " et magis requiescunt in illis quam in " seipsis. "
" Etenim servus tuus. " Hic subjungitur commendatio quantum ad custodiam in effectu.
Ait enim: Tam pretiosa sunt, " Etenim servus tuus custodit ea, " id est, tam bona sunt ut servum faciant in sui custodia, tantae legis vigilem : et si verus est servus, custodit, adspectu interiori saepius intuendo in illa. Eccli. XXIII, 37 : Nihil dulcius, quam respicere in mandatis Dei, affectu illa diligendo. Sapient. VI 19 : Dilectio, custodia legum illius est. Et Psal. cxviii, 167 : Custodivit anima mea testimonia tua : et dilexit ea vehementer, memoria fortiter retinendo. Exod. xiii, 9 : Erit quasi signum in manu tua, et quasi monumentum ante oculos tuos, ob recordationem. Psal. cxviii, 109 : Legem tuam non sum oblitus, ore saepe praedicando. II ad Tim. IV, 2 : Praedica verbum, insta opportune, importune. Sed praecipue et piissime operando : aliter enim non valet. Luc. xii, 47 : Ille servus, qui cognovit voluntatem domini sui,... et non fecit secundum voluntatem ejus, vapulabit multis. Jacob. I, 22 : Estote factores verbi : et non auditores tantum. Sap. VI, 19 : Custodia legum, summatio incorruptionis est.
" In custodiendis. " Hic commendat quantum ad retributionem.
Ait enim sic : Servus tuus custodit, nec frustra, quia " in custodiendis illis, " non in discendis vel audiendis, " retributio multa " in praesenti. Prima est a Deo diligi, Joan. xv, 10 : Si praecepta mea servaveritis, manebitis in dilectione mea. Et insuper per gratiam inhabitare, Joan. XIV, 23 : Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum, etc. Et per hoc in praesenti beatificari, propter securitatem conscientiae. Proverb. XXIX, 18 : Qui custodit legem, beatus est. Et ultimo laetificari interius in corde. Jerem. xv, 16 : Factum est mihi verbum tuum in gaudium et in laetitiam cordis mei. Et hoc maximum bonum in praesenti. Eccli. xxx, 16 : Non est oblectamentum super cordis gaudium. Multa ergo retributio in praesenti, sed in futuro summa. Isa. liii, 11 : Pro eo quod laboravit anima ejus, videbit et saturabitur.
" Delicta quis intelligit ? " Hic secunda pars Psalmi, in qua postquam com- mendata est Apostolorum praedicatio, subjungitur oratio Prophetae, ut dignus efficiatur cum eis tanta mysteria praedicare. Hoc autem non fiet, nisi prius mundetur ab omni macula peccati. Propter hoc petit hic ut mundetur, et reddatur aptus ad praedicationem. Tria ergo dicuntur hic. Primo, petit emundationem a culpa. Secundo, subjungit de motivo et fine ad petendum, ibi, " Et erunt ut complaceant. " Tertio,ostendit per quem, quia per solum Deum potest mandari, ibi, " Dominus adjutor meus. "
In prima tria. Primo, ostendit quod necesse est ut petat emundari. Secundo, petit, ibi, " Ab occultis meis. " Tertio, addit modum quo poterit emundari, ibi, ". Si mei non fuerint dominati. "