Lectio 5

Chrysostomus in Matth..

Iudaei aestimantes christum esse hominem purum, eum tentabant; nec eum tentassent, si filium dei credidissent. Volens ergo christus ostendere quod cognoscebat fallaciam cordis eorum, et quia deus erat, nec manifeste voluit dicere veritatem, ne occasionem blasphemiae invenientes Iudaei amplius insanirent, nec omnino tacere, quia ad hoc venerat ut veritatem annuntiaret: ideo talem interrogationem eis proposuit, ut ipsa interrogatio eis ostenderet quis esset; unde dicitur congregatis autem Pharisaeis, interrogavit eos iesus, dicens: quid vobis videtur de christo? cuius filius est? chrysostomus in Matth..

Discipulos quidem primum interrogavit quid alii dicerent de christo, et tunc quid ipsi dicerent; hos autem non ita. Profecto enim seductorem eum dixissent et malum. Existimabant autem quoniam christus purus homo erat; et ideo dixerunt eum esse filium David; et hoc est quod subditur dicunt ei: David.

Ipse autem hoc reprehendens, inducit prophetam dominationem eius et proprietatem filiationis, et cohonorationem quae est ad patrem, testantem; unde dicitur quomodo ergo David in spiritu vocat eum dominum, dicens: dixit dominus domino meo: sede a dextris meis, donec poenam, etc.. Hieronymus. Testimonium hoc de Psalmo 109, I sumptum est.

Dominus ergo David vocatur, non secundum id quod de eo natus est, sed secundum id quod natus ex patre semper fuit, praeveniens ipsum carnis suae patrem. Vocat autem eum dominum suum, non errore incerto, nec propria voluntate, sed spiritu sancto. Remigius. Quod autem dicit sede a dextris meis, non intelligendum est quod deus corporeus sit, ut dexteram vel sinistram habeat; sed a dextris dei sedere est in honore et aequalitate paternae dignitatis manere. Chrysostomus super Matth.. Puto autem quod hanc interrogationem non solum contra Pharisaeos, sed etiam contra haereticos posuit: nam secundum carnem vere filius erat David, dominus autem secundum divinitatem. Chrysostomus in Matth..

Non autem in hoc stat; sed ut timeant, subdit donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum: ut saltem ita eos inducat. Origenes in Matth..

Deus etiam non ad perditionem solum ponit scabellum pedum christi inimicos ipsius, sed ad eorum salutem. Remigius.

Donec autem pro infinito ponitur, ut sit sensus: sede semper, et inimici tui in sempiternum subicientur pedibus tuis.

Glossa. Quod autem a patre inimici subiciuntur filio, non infirmitatem filii, sed unitatem naturae significat: nam et filius subicit inimicos patri, quia patrem clarificat super terram. Et ex hac auctoritate concludit si ergo David vocat eum dominum, quomodo filius eius est? Hieronymus.

Interrogatio haec nobis proficit usque hodie contra Iudaeos: et hi enim qui confitentur christum esse venturum, hominem simplicem et sanctum virum asserunt de genere David. Interrogemus ergo eos docti a domino: si simplex homo est, et tantum filius David, quomodo David vocat eum dominum suum? Iudaei autem ad diluendam interrogationis veritatem, frivola multa confingunt, vernaculum Abrahae asserentes, cuius filius fuit Damascus eliezer, et ex ipsius persona scriptum Psalmum, quod post caedem quinque regum, dominus deus domino suo Abraham dixerit: sede ad dexteram meam, donec ponam, etc.. Quos interrogemus quomodo dixerit Abraham ea quae sequuntur; et respondere cogamus quando Abraham ante Luciferum genitus sit, et quomodo sacerdos fuerit secundum ordinem melchisedech, pro quo melchisedech obtulerit panem et vinum, et a quo decimas praedae acceperit.

Chrysostomus in Matth..

Hoc tantum imposuit finem ipsorum disputationibus, quasi magnum et sufficiens praecludere eorum ora: unde sequitur et nemo poterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. Siluerunt enim ex tunc non volentes, sed non habendo aliquid dicere.

Origenes. Si autem interrogatio eorum fuisset ex voluntate discendi, nunquam eis talia proposuisset ut amplius non essent ausi eum interrogare. Rabanus.

Ex hoc autem intelligimus venena invidiae superari posse, sed difficile quiescere.