270 NICIEN;

ministrationis curae animarum inter parochum et capitulum dividantur, praesertim si, ut in themate, huiusmodi iurium exercitium designatas personas dumtaxat respiciat, nec ad reliquas de clero extendatur. Praescindendo enim a qua- cumque observantia, nihil parochorum iurisdictioni deperit, si Episcopus proprium senatum ab eorumdem iurisdictione, in statutis conficiendis, exemerit; sed suo iure usus est, quia, ut observat Pignatelli tom. 3 Consult. 48 n. 60 « cum ius parochiale esset ab initio apud Episcopum, et eius ecclesiam cathedralem ante divisionem parochiarum, tam in habitu et potestate, quam in exercitio, allegari potest vel Episcopum in distributione parochiarum hoc ius, videlicet funerum et administrationis Viatici, cathedrali eiusque capitulo praeser- vasse, vel illi hoc ius concessisse, quod facere potest, cum ratione iurium parochialium, possit Episcopus in sua dioe- cesi quidquid potest Papa in universo mundo. »

Porro si huiusmodi dispositio cathedrali ecclesiae gene- rice favere posset, a potiori admittenda esset in favorem canonici moribundi et defuncti, qui est ipsius ecclesiae mem- brum. Ius enim funerum, et extrema sacramenta peculiari populo administrandi ideo parocho tribuitur, quia fideles in eiusdem paroecia commorantes eidem subiiciuntur , ac ab eodem sacramenta suscipiunt. At canonici sunt perpetuo ec- clesiae cathedralis parochiani, quia ratione beneficii in ea- dem inveniri iugiter debent, sive quia ibidem sacramenta percipere, et divina audire tenentur , Francés de Eccles. Cathedr. cap. 17 n. 60; Amostaz De caus. piis libr. 6, ac proinde in eadem uti parochianos sepeliendos esse docent Anael. Decret, lib. 3 tit. 28 §. 1; et Rota in Barcino- nen. Iurium parochialium 2 Oct. 1735 coram Rezzoni- co. Sed praestat audire Card. 'luscum Pract. conclus. 99 num. 5, qui rem ita affabre explicat: « Canonicus vel alius clericus cathedralis ecclesiae habitans in aliena parochia nempe parochia domicilii, non fit parochianus ecclesiae par- ticularis, sed ecclesiae cathedralis , quia ubicumque quis re- manet obligatus suae paroeciae, et habitans in aliena non