276 TARRACONEN.

verba rigide et pressius ad litteram accipere videntur; alii vero latius, magisque secundum aequitatem.

Sententia rigidior vult, ut absentes ultra tres menses, a Tridentino permissos, sive per integrum annum , sive per aliquot tantum ulteriores menses absentiam suam protraxe- rint, semper tamen, ac in utroque casu indistincte, eadem poena, nempe dimidia parte fructuum totius beneficii mul- ctari possint ac debeant.

Altera sententia vero, mitius Tridentini locum intelli- gens, affirmat quod, qui absens fuerit integrum annum, hic quidem dimidia parte fructuum sui beneficii privari debeat; sed, qui aliquot tantum menses abfuerit, hic pro rata men- sium, quibus abfuit in dimidia parte fructuum mulctetur.

Pro mitiori sententia stat prae primis Fagnanus qui in L. 3 Decret., cap. Ex tuae, De cleric. non resid. n. 14 et 15 ait: « s. Congregatio censuit expectandum esse lapsum trium annorum priusquam ad privationem in totum procedatur, et primo anno absentem ultra tempus permis- sum, privandum esse dimidia parte fructuum , et quidem ad ratam -mensium, quibus abfuit, si non integer est annus. Secundo omnibus fructibus. Tertio , privandum ti- tulo; et ad privationem huiusmodi procedi non posse nisi hac forma servata, ut etiam dixi in c. Licet n. 26 infra. » Et-Ferraris, innixus praecipue Fagnani auctoritati, similia prorsus habet in sua Bibi. can., v. Canonicus art. 5 n. 16.

Et re quidem vera, durum apparet quod qui, esto qui- dem inexcusabiliter, paucos dies vel hebdomadas, praeter tempus permissum, longe fuerit, tamen possit integro seme- stri privari. Et insuper, si poena privationis procederet ad ratam temporis, quo quis abfuit, iam haec poena quolibet die ac mense urgeret canonicum ad redeundum , quia quo- libet die ac mense ob ulteriorem absentiam ulteriori poena ille gravaretur; unde in hac hypothesi canonicus indesinen- ter impelleretur ad correctionem, seu ad redeundum. Dum, in alia hypothesi absenti ultra tempus permissum occasio forsan praeberetur insordescendi in absentia; quandoquidem