278 TARRACONEN,

principio, quod in rata temporis non computentur ad poe- nam tres menses conciliares ; iam si quis abfuerit, puta, octo vel novem menses ultra tres permissos, dicendum fo- ret talem esse privandum de reditibus 4 mensium vel 4 J tantummodo^ et sic, aut esset admittendum quod absens per integrum annum dimidio reditu sui beneficii mulctandum non foret, contra Tridentini praescripta; aut foret dicendum, quod absens ultra tres menses statim amittat beneficium legis, et sit puniendus quoque de illis tribus prioribus men- sibus, in quibus legitime abfuit, quod inconcinnum vide- retur.

In contraria autem sententia, incohaerentia haec non daretur. Siquidem ibi consideraretur semper ut culpa, digna gravissima poena, quaecumque absentia, ultra tres menses, atque ideo ita absens dignus semper fieret, qui semestris privatione plectatur. Rigiditas autem huius disciplinae, quae forsan rationem invenit in illorum temporum malitia, atque in desiderio Tridentinorum Patrum faciles abusus in hac re praecavendi, mitior de cetero evadet, si verum sit , quod adnotant doctores, nempe Episcoporum arbitrio esse relictum, dictam poenam aut ex integro imponere, aut etiam attentis circumstantiis minuere.

Verumtamen posthabitis etiam argumentis , recolendus est ad rem Garcia De benef. part. 3 de resid. cap. 2 n. 423; quo loco excribit declarationem S. C. C. in una Albulen. Sacra enim Congr. tertio ex propositis dubiis in dicta quae- stione respondit: « Si idem thesaurarius ultra, menses uno anno a servitio ecclesiae absens fuerit, dimidia parte fru- ctuum canonicatus pro illo anno privandum esse. - Et ad- ditur: Pro secundo anno si eadem negligentia usus fue- rit, omnibus fructibus privari debere. > Ubi praesertim illa verba « si eadem negligentia usus fuerit, > nempe, iuxta contextum antecedentem, < si ultra tres menses uno anno absens fuerit, » mentem S. C. Congregationis pate- facere atque apprime determinare videntur.

Praeterea certum est non paucos DD. aut aperte subscri-