BRUNDÜSINA 301

Praeterea, ipse ait, non ex mera liberalitate capituli ab anno 1884 quosdam habuisse redditus canonicales, sed vi canonicae institutionis in praebendam, quam a competente auctoritate Ecclesiastica recepit, quamque collationem Ca- pitulum probavit ; unde sibi invocare valet quod a Capitu- laribus statutis decernitur in titulo « Dei Beneficiati » sci- licet: « Di conseguenza la precedenza viene regolata, non secondo l'anzianità dell'ordine, ma secondo l'anzianità della loro ammissione e possesso alla loro porzione e participa- zione capitolare ».

Neque deest argumentum praxis vigentis, vi cuius tres viri Capitulares supra duodenarium numerum in Capitulum cooptati, praecedentiam, non respectu ad Bullas a civili auctoritate recognitas obtinuerunt, sed respectu ad institu- tionem canonicam, et ita uti seniores habiti, dignitates in Capitulo consecuti sunt.

Quae praxis viget etiam quoad emissionem fidei et iu- ramentum praestandum, quae non iterantur quando quis antea in Capitulum admissus, postea numerum praebenda- rum a Gubernio Civili servatarum ingreditur. Et hoc iure meritoque; siquidem in dicta Cathedrali non habentur ca- nonicatus distincti, praeter quatuor dignitates et praeben- dam Theologalem. Ceteri namque canonicatus, neque vi fru- ctuum praebendalium, neque vi tituli, neque nominis utpote alicuius sancti, aut pii fundatoris, sed numero distinguun- tur et a possessore solent denominari; quippe in aequalem mensuram massae communi et oneribus participant. De hac constitutione praebendarum canonicalium amplissime Epi- scopus testatus est referens, omnes pertinere ad ordinem presbyteralem. Ergo in casu non esse applicandum videtur decretum a S. Rit . C. sub die 18 Augusti anni 1792 edi- tum, quo sancivit: « Canonicus dimittens canonicatum, ut alium in eadem Ecclesia obtineat, priorem amittit praece- dentiam, ultimoque sedere debet in loco ».

Postulata vero Episcopi quod spectat, res nonnullum facessit negotium si admittatur officium Poenitentiariae,