P H A R E N . 305

lationes in oratorio publico colligi solitae, debentur capel- lano eius ; ita tamen ut ratio reddatur Episcopo et con- vertantur in usum et cultum divinum ipsius cum Episcopi approbatione ». - Auscul. 23 August. 1733.

Tunc municipium putans ex hoc decreto suis iuribus prae- iudicium factum fuisse, conques tum est per oblatum memo- riale Apostolico Nuntio in Austria Hungaria, qui videns in cassum cedere omnia consilia ad concordiam obtinendam inita, rem totam per tramitem Pontificiae Secretariae Status ad S. C. Congregationem cognoscendam transmisit. Quapropter proposita fuit quaestio sub hac dubitandi formula : 1. An su- stineatur Episcopale decretum quoad utramque partem in casu. Et 2. Quatenus affirmative quomodo intelligi debeat locutio ad ora conveniente in casu.

Disceptatio Synoptica

D E F E N S I O P A R O C H I . Parochus Civitatisveteris negat exem- ptionem dictae ecclesiae coemeterii a parochiali iurisdictione ; nam, ipse ait, etiamsi auctoritati municipali vere ius con- stet patronatus, tamen ei non competeret ius sacras functio- nes moderandi in dicta ecclesia, quum iura et officia patroni tantum sit iuxta illud tritum : Patrono debetur honor, onus utilitasque, praesentet, praesit, defendat, alatur egenus, vt non amplius.

Sed ille prosequitur, contendens, nullimode oratorium esse iuris patronatus. Siquidem hoc ius grati animi ergo a sacris canonibus introductum fuit pro fidelibus, qui de ec- clesia suis donationibus optime fuissent meriti. Sed libera- litas nulla est quando quis suo proprio muneri, uti in casu, satis facit ; re enim vera, auctoritas municipalis coemeterium erigens nihil aliud gessit quam edictis imperialibus saepe saepius promulgatis obtemperare. Quare ei ullimode competit hoc ius ; nam « Patronum faciunt dos, aedificatio, fundus » ; quae requisita, iuxta parochum, non concurrunt neque ob ec- clesiam in coemeterio aedificatam. Non habetur dos, quia

Acta, Tom. XXIX. rase. CCCXLI. 20