306 P H A R E N .

haec coemeterialis ecclesia per fidelium oblationes suis sum- ptibus consulit; non aedificatio, quia expensis et laboribus civium fuit aedificata; non fundus, quia a munificentia ali- cuius peculiaris familiae donatus. Municipium autem quid- quid impendit aut in dies adhuc exsolvit, retrahit ex redi- tibus coemeterii ipsius, cuius usus civibus, non una ratione gratuitus non est. Ergo concludit parochus Scarpa auctori- tati municipali nullum ius patronatus competere super ec- clesiam coemeterii, eo magis quum dictum coemeterium sit exclusive catholicum et hinc accessorium ecclesiae paro- chialis ecclesiae. Re quidem vera coemeterium, iuxta cano- nes, habendum est veluti necessario adnexum ecclesiae pa- rochiali eiusque pertinentiam, adeo ut S. C. C. non semel edixerit in coemeteriis communibus, hodierno more, ab ec- clesia seiunctis transferri pmnia iura a canonibus tributa singulis parochis in sua coemeteria et iuridice non censeri ab ecclesia seiuncta.

In themate vero applicatio huius principii parocho iam videtur rata et certa ob consuetudinem usque ad annum 1886 non interruptam, quare parochus in dicta ecclesia pacifice sua iura exercere valuit, municipio consentiente.

Neque ullum facessunt negotium decisiones SS. CC. al- latae praecipue vi decreti Urbis et Orbis anni 1703 quo con- fraternitatum iura determinantur et adversus parochos de- finiuntur ; quia modo agitur de ecclesia quocumque rectore destituta, quae proinde necessario, etiam hoc nomine, subest parochiali iurisdictioni (1).

Dein descendens ad alteram decreti partem, advertit quod administratio bonorum ecclesiasticorum, tametsi in meris eleemosynis consistant, sive iure consuetudinario, sive iure scripto locali, sive iure civili imperii Austri-Hungarici, per- tinet ad parochum vel ad rectorem ecclesiarum, in quarum administrationem consilium fabricae ipsius parochialis eccle- siae nullam auctoritatem habet. Revera in statutis dioece-

(1) Decretum Urbis et Orbis anni 1703 habes Vol. I, 591 et Vol. XXII , 474

in nota.