Lectio 6

Glossa. Postquam evangelista commemoravit ea quae ad illusionem christi pertinent, nunc narrare incipit processum crucifixionis ipsius: unde dicitur et postquam illuserunt ei, exuerunt eum chlamyde, et induerunt eum vestimentis suis, et duxerunt eum ut crucifigerent. Augustinus de cons. Evang.. Hoc autem in fine factum esse intelligitur, cum iam duceretur ad crucifigendum; postquam scilicet Pilatus tradidit eum Iudaeis. Hieronymus.

Notandum autem, quod quando flagellatur iesus et conspuitur, non habet propria vestimenta, sed ea quae propter peccata nostra sumpserat; cum autem crucifigitur et illusionis pompa praeterierit, tunc pristinas vestes recipit, et proprium assumit ornatum; statimque elementa turbantur, et creatori dat testimonium creatura.

Origenes in Matth.. Et de chlamyde quidem scriptum est, quoniam denuo expoliaverunt eum; dei corona autem spinea nihil tale evangelistae scripserunt; ut iam non sint spinae nostrae antiquae, postquam semel eas a nobis abstulit iesus super venerabile caput suum.

Chrysostomus in serm. De passione.

Non autem voluit dominus pati sub tecto, non in templo Iudaico, ne putares pro illa tantum plebe oblatum: et ideo foras civitatem, foras muros, ut scias sacrificium esse commune quod totius terrae est oblatio, quod communis est purificatio; et hoc signatur cum dicitur exeuntes invenerunt hominem Cyrenaeum nomine simonem: hunc angariaverunt ut tolleret crucem eius. Hieronymus. Ne quis autem putet huic loco evangelistae ioannis historiam esse contrariam: ille enim dicit, exeuntem dominum de praetorio portasse crucem suam; matthaeus autem refert, quod invenerunt hominem Cyrenaeum, cui imposuerunt crucem iesu. Sed hoc intelligendum est quod egrediens de praetorio iesus, ipse portaverit crucem suam; postea obviam habuerunt simonem, cui portandam crucem imposuerunt. Origenes in Matth.. Aut egressi quidem angariaverunt simonem; appropinquantes autem ad locum in quo eum fuerant suspensuri, imposuerunt crucem et ipsi, ut ipse eam portaret. Non fortuito autem angariatus est simon; sed secundum dispositionem dei ductus est ad hoc ut evangelica Scriptura dignus inveniretur, et ministerio crucis christi. Non solum autem salvatorem conveniebat accipere crucem suam, sed et nos conveniebat eam portare, salutarem nobis angariam adimplentes; nec tamen sic profecisset nobis eam accipere, sicut cum ipse eam accepit. Hieronymus.

Mystice christum suscipiunt nationes, et peregrinus obediens portat ignominiam salvatoris. Hilarius in Matth..

Indignum enim Iudaeis erat christi crucem ferre, quia fidei gentium erat in reliquum et crucem accipere et compati.

Remigius. Iste enim simon non erat hierosolymita, sed peregrinus et advena, scilicet Cyrenaeus: Cyrene enim civitas est Lybiae. Interpretatur autem simon obediens, Cyrenaeus heres; unde pulchre per eum designatur populus gentium, qui peregrinus erat testamentorum dei, sed credendo factus est civis sanctorum, et domesticus et heres dei. Gregorius in evang. Et Moralium. Vel aliter. Per simonem, qui crucem dominicam in angariam portat, designantur abstinentes et arrogantes: quia per abstinentiam quidem carnem afficiunt, sed fructum abstinentiae interius non requirunt; unde idem simon crucem portat, sed non moritur, quia abstinentes et arrogantes per abstinentiam quidem corpus afficiunt, sed per desiderium gloriae mundo vivunt.

Sequitur et venerunt in locum qui dicitur golgotha, quod est calvariae locus. Rabanus.

Golgotha enim syrum nomen est, et interpretatur calvaria. Hieronymus.

Audivi quemdam exposuisse calvariae locum, in quo sepultus est Adam; et ideo sic appellatum, quia ibi antiqui hominis sit conditum caput. Favorabilis interpretatio et mulcens aurem populi, nec tamen vera.

Extra urbem enim et foris portam loca sunt in quibus truncantur capita damnatorum, et calvariae, idest decollatorum, sumpsere nomen. Propterea autem ibi crucifixus est iesus, ut ubi prius erat area damnatorum, ibi erigerentur vexilla martyrii. Adam vero sepultum iuxta Ebron et Arbee, in iesu filii Nave volumine legimus. Hilarius in Matth.. Locus autem crucis talis est, ut positus in medio terrae, ad capessendam dei cognitionem universis gentibus esset aequalis.

Sequitur et dederunt ei vinum bibere cum felle mixtum. Augustinus de cons.

Evang.. Hoc marcus ita narrat: et dabant ei bibere myrrhatum vinum. Fel quippe pro amaritudine matthaeus posuit: myrrhatum enim vinum amarissimum est: quamquam fieri possit ut fel et myrrha vinum amarissimum redderent.

Hieronymus. Amara vitis amarum vinum facit; quo potant dominum iesum, ut impleatur quod scriptum est: dederunt in cibum meum fel. Et deus loquitur ad ierusalem: ego te plantavi vineam veram; quomodo facta es in amaritudinem vitis alienae? et cum gustasset, noluit bibere. Augustinus de cons. Evang.. Quod autem marcus ait: et non accepit, intelligitur: non accepit ut biberet; gustavit autem, sicut matthaeus testis est; et quod idem matthaeus ait noluit bibere; hoc marcus dixit: non accepit. Tacuit etiam, quod gustavit; quod autem cum gustasset noluit bibere, hoc indicat, quod gustaverit quidem pro nobis mortis amaritudinem, sed tertia die resurrexit. Hilarius in Matth..

Vel ideo oblatum vinum felle admixtum bibere recusavit: non enim aeternae gloriae incorruptioni peccatorum amaritudo miscetur.