P H A R E N . 507

sanis sub cap. De administratione ecclesiarum et oratorio- rum, articulo XXX legis concordatae pro imperio Austro- Hungarico innixis, bona ecclesiae seu oratorii ita definiuntur: « Il complesso dei beni destinati al mantenimento del luogo sacro e dell'esercizio del culto divino » et in cap. IV haec leguntur: « Il parroco o il cappellano della chiesa ammi- nistra immediatamente le facoltà delle singole chiese in unione a tre comunisti ».

Hisce dispositionibus consonant, instat parochus, etiam Decreta legis civilis circa administrationem bonorum eccle- siasticorum, quo nomine veniunt quaecumque eleemosynae etiam exigui valoris, quia tenuitas quantitatis neque mutat, neque immutare potest illius naturam et indolem.

Unde, observat parochus, ut municipium suam intentio- nem sustentaret et aliquo iure fulciret, debuit naturam il- larum eleemosynarum immutare et quod mere religiosum erat civile dicere. Sed hoc falsum est, ipse subiungit, quia loci et temporis adiuncta, quibus eleemosynae colliguntur tribuunt eisdem naturam et intentionem oblationum eccle- siasticarum. Postremo vero reponit, quod si Episcopus in- dulsit, administrationem illarum eleemosynarum haberi penes auctoritatem comunalem usquedum ipsa iis legitime uteba- tur, nihil vetat quominus auctoritas ipsa sibi revocet hoc ius, quum sit manifestum, administratores abuti privilegio illis ex benevolentia concesso.

Denique quoad secundum dubium, ait, nullo argumento fulciri propositam quaestionem. Nam statuere qualis sit hora conveniens pro aliqua functione ad auctoritatem civilem non pertinere, sed ad ecclesiasticam, eo vel magis quum ex re- ceptis moribus statuta iam sit, nimirum, ut in casu nostro, hora octava, quam consuetudinem apud Christifideles firmam et ratam ne parochus quidem, pro suo arbitrio, immutare potest.

Episcopus vero in suis litteris commendationis vehe- menter instat ut repellatur a S. C. C. instantia municipii, quippe nullo iure innixa, sed ob aemulationes iam in paro-