Lectio 11

Glossa. Postquam evangelista retulerat ordinem dominicae passionis et mortem, nunc agit de eius sepultura, dicens cum sero autem factum esset, venit quidam homo dives ab Arimathaea nomine ioseph, qui et ipse discipulus erat iesu.

Remigius. Arimathaea ipsa est et Ramatha civitas helcanae et Samuelis, quae sita est in regione chanaitica, iuxta diospolim.

Iste autem ioseph, secundum saeculi statum, magnae fuit dignitatis; sed multo maioris meriti apud deum fuisse laudatur, siquidem iustus fuisse describitur. Decebat quippe eum talem existere qui corpus sepeliret, quatenus per iustitiam meritorum dignus esset tali officio. Hieronymus.

Dives autem refertur non de iactantia scriptoris, quod virum nobilem atque ditissimum referat iesu fuisse discipulum; sed ut ostendat causam quare a Pilato corpus christi potuerit impetrare.

Sequitur hic accessit ad Pilatum, et petiit corpus iesu: pauperes enim et ignoti non essent ausi ad Pilatum praesidem Romanae potestatis accedere et crucifixi corpus impetrare. In alio autem evangelio ioseph iste bulites appellatur, idest consiliarius; et de ipso quidem putant primum Psalmum fuisse compositum: beatus vir qui non abiit in consilio impiorum. Chrysostomus in Matth.. Inspice autem huius viri fortitudinem: in mortis enim periculum se tradidit, inimicitias ad omnes assumens, propter benevolentiam christi; et non solum audet corpus christi petere, sed et sepelire; unde sequitur et accepit et involvit illud in sindone munda.

Hieronymus. Ex simplici sepultura domini, ambitio divitum condemnatur, qui nec in tumulis quidem possunt carere divitiis.

Possumus autem iuxta intelligentiam spiritualem et hoc sentire, quod corpus domini non auro, non gemmis, non serico, sed linteamine puro obvolvendum sit; quamquam et hoc significet, quod ille in sindone munda involvit iesum qui pura mente eum susceperit. Remigius. Vel aliter. Quia sindon lineus pannus est; linum autem ex terra procreatur, et cum magno labore ad candorem perducitur; designatur quia corpus illius, quod ex terra, idest ex virgine, sumptum est, per laborem passionis pervenit ad candorem immortalitatis. Rabanus.

Hinc etiam ecclesiae mos obtinuit ut sacrificium altaris non in serico neque in panno tincto, sed in Lino terreno celebretur, ut a beato Papa silvestro legimus esse statutum.

Sequitur et posuit illud in monumento suo novo, quod exciderat in petra. Augustinus in serm. 2 de sabbato sancto.

Ideo autem salvator in aliena sepultura ponitur, quia pro aliorum moriebatur salute.

Ut quid ergo in propria sepultura qui in se mortem propriam non habebat? ut quid illi tumulus in terris, cuius sedes manebat in caelis? ut quid illi sepultura propria, qui tridui tantum temporis spatio in sepulcro non tam mortuus iacuit, quam velut in lectulo conquievit? sepulcrum autem mortis est habitaculum necessarium: ergo non erat mortis habitaculum christo, quia vita est; nec opus habebat semper vivens habitaculo defunctorum. Hieronymus. In novo autem ponitur monumento, ne post resurrectionem, ceteris corporibus remanentibus, surrexisse alius fingeretur. Potest autem et novum sepulcrum, mariae virginalem uterum demonstrare. In monumento autem exciso in petra conditus est, ne si ex multis lapidibus aedificatus fuisset, suffossis tumuli fundamentis, ablatus furto diceretur. Augustinus in serm. 2 de sabbato sancto. Si etiam sepulcrum fuisset in terra, dicere poterant: suffoderunt terram, et furati sunt eum. Si fuisset lapis parvulus superpositus, dicere poterant: dormientibus nobis tulerunt eum; unde sequitur et advolvit saxum magnum ad Ostium monumenti, et abiit. Hieronymus.

Saxum enim magnum appositum ostendit, non absque auxilio plurimorum sepulcrum potuisse reserari.

Hilarius in Matth.. Mystice autem ioseph apostolorum habet speciem.

Hic in munda sindone corpus involvit, et quidem in hoc eodem linteo reperimus de caelo ad Petrum universorum animantium genera submissa: ex quo intelligitur sub lintei illius nomine consepeliri christo ecclesiam. Domini ergo corpus infertur in vacuam et novam requiem lapidis excisi, quia per apostolorum doctrinam in pectus duritiae gentilis quodam doctrinae opere excisum christus infertur, rude scilicet ac novum, et nullo antea ingressu timoris dei pervium. Et quia nihil praeter eum oporteat in pectora nostra penetrare, lapis Ostio advolvitur: ut quia nullus antea in nos divinae cognitionis auctor fuerat illatus, nullus absque eo postea inferatur.

Origenes in Matth.. Non autem fortuito scriptum est, quoniam involvit corpus in sindone munda, et posuit in monumento novo, et quod advolvit lapidem magnum: quoniam omnia quae sunt circa corpus iesu, munda sunt et nova, et omnia magna valde. Remigius. Postquam autem corpus domini sepultum est, ceteris ad propria remeantibus, solae mulieres, quae eum arctius amaverunt, perseveraverunt, et diligenti cura notaverunt locum in quo corpus domini poneretur; quatenus congruo tempore munus suae devotionis ei offerrent; et ideo sequitur erant autem ibi maria Magdalene et altera maria sedentes contra sepulcrum.

Origenes in Matth.. Mater autem filiorum zebedaei non scribitur sedere contra sepulcrum: forsitan enim usque ad crucem pervenire potuit. Istae autem, quasi maiores in caritate, neque his quae postea gesta sunt defuerunt. Hieronymus.

Vel ceteris relinquentibus dominum, mulieres in officio perseverant, expectantes quod promiserat iesus; et ideo meruerunt primae videre resurrectionem, quia qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. Remigius.

Quod usque hodie sanctae mulieres, idest humiles animae sanctorum, in hoc saeculo faciunt, et pia curiositate attendunt quemadmodum passio christi completa sit.