327. De sancto Magno.

Ad Vesperas.

1. Hymnis praedulcibus Magni praeconia
Cordeque vocibus pangamus inclita,
Ejus mirifica prodentes opera
Jugi digna memoria.
2. Hic ex prosapia magna progenitus
In pueritia vixit divinitus,
Post hoc est fruitus horum sceleribus,
In gente nequam alitus.
3. Ut Paulus Domino Magnus convertitur,
Christum ex animo totus consequitur,
Ardere creditur, sed non exuritur
Rubus, dum florens cernitur.
4. Sic in cubiculo sponsus cum virgine
Insigni titulo praecontinentiae
Vixit a Venere divino munere
Annis decem continue.
5. De templo trahitur Magnus dominico,
Repletus patitur ex sacrificio,
Migrat de proelio rubens martyrio
Castoque candens lilio.

6. Hujus ut passio nostrorum criminum
Fiat ablutio, poscamus Dominum,
Ut nobis gaudium post hoc exsilium
Largiatur perpetuum.

7. Honor, laudatio per mundi climata
Uni sit Domino trinoque gloria,
In trina machina qui regit omnia
Per cuncta semper saecula.