330 POTENTINA

tio, potiusquam ab Episcopo, facta sit a Capitulo. Ut igi- tur, instat procurator, hoc inveteratum ius, seu consuetudo, aggregandi in Capitulo ad nihilum redigi valeat, necesse foret demonstrare per desuetudinem prorsus defecisse, ut- pote quia Episcopus, tempore a lege praefinito, libere et privative hoc ius exercuit. Attamen cum in facto sit ab anno 1819 usque in praesentiarum, nullam ab Episcopo ag- gregationem factam fuisse, deducit orator contrariam et vetustissimam consuetudinem favore Capituli remansisse et adhuc remanere. Verum autem profecto mirandum, si post annum 1869 novae aggregationes non recensentur; namque vel elanguescenti religionis spiritui, vel redituum exiguitati vel tandem deplorabili Seminarii conditioni tribuendum est.

Quoad secundum dubium refert orator nihil magis ex- ploratum in facto esse, quam omnes qui in Capituli clerum cooptati fuere et cooptantur Ecclesiae Cathedrali inservire teneantur per tempus a consuetudine praefinitum, idest per novem aut saltem sex annos, antequam ad plenam redi- tuum participationem admittantur.

Et hoc probatur per particulam excerptam ab antiquis- simo Summario in causa, quae, anteacto saeculo, locum ha- buit inter ipsos Canonicos eiusdem Ecclesiae cor. S. Con- gregatione Episcoporum et Regularium.

Quod confirmatur ex variis attestationibus in illo iudi- cio formiter praestitis a quibusdam Canonicis eiusdem Ec- clesiae Cathedralis. Et revera, inter alios, interrogatus ca- nonicus Nicolò Benincasa a Vicario Capitulari Delegato Apostolico, quomodo admittantur ad participandum de fru- ctibus Mensae Capitularis, tam Dignitates, Canonici, quam Presbyteri participantes? Respondit: per antiquam consue- tudinem, presbyteri ut integra parte fruantur, novem per annos inservire debent Ecclesiae.

Ex sententia tamen in hoc iudicio prolata die 5 Iu- lii 1720, resultat tempus servitii Ecclesiae praestandi, an- tequam ad participationem Massae Capitularis, ut dicitur Cartae et Partis, recognitum vel limitatum fuisse ad sex