MILETEN. 335

consonare refert Tardieu, cuius etiam auctoris argumenta fusius in summario reproducit.

Nec novam esse hanc obiectionem subdit, quippe S. Con- gregatio nihilominus aliquando dispensationem consuluit in quibusdam controversiis, ubi huiusmodi laesiones et rimulae opponebantur, veluti in Ianuen. Dispensationis matrimonii rati et non consummati 9 Iunii et 22 Sept. 1866* nec non recentius in P r aten. 29 Maii 1869 * quarum causarum spe- cies, et physicorum inibi adductas rationes patronus expedit.

Ceterum putat in calculo esse habendas rationes et de- cidendi motiva, quae protulit Venetiarum appellationis tr i- bunal, quibus perpendisse enarrat statum virginitatis Rosae comparative cum impotentia viri, non vero in abstracto.

Quae decidendi motiva omnino congruere putat orator cum theoriis in hac S. Congregatione sancitis. Sane vero apud canonistas quando agitur de impotentia, ex generali regula censendam esse dicit semper perpetuam et praece- dentem : Engel Lib. IV* decret, tit. 35* n. 9. Reinffenstuel cit. lib. tit. 15* n. 29: praesertim si mulier statim in no- vitate coniugii conquesta fuerit. Mascardus De probat, con- clus. 1229* Quas doctrinas universali criterio complectitur Ursaya part. 1* disc. 12, n. 248* ubi sic, quando matrimo- nium consequi nequit finem suum, concludit: « in dubio potius contra matrimonium respondendum est, ne inducta in favorem retorqueantur in odium contra omnes iuris regulas, de quibus Sánchez De matrim, lib. 7* disp. 103 * n. 1. In dubio favendum esse valori matrimonii procedit quando matrimonium potest suum consequi finem, nimirum bonum prolis, aut fornicationis vitationem, ubi coniux est impotens, sed utroque fine frustratur. »

Et quoad perpetuitatem refert, eumdem auctorem, plu- rimis cumulatis auctoritatibus, ostendere validissimam in- trare iuris praesumptionem, quod eadem inhabilitas quae ei inhaesit de tempore praeterito, inhaereat nunc de praesenti et magis augebitur in futuro iuxta vulgatum adagium: « qui non est hodie, cras minus aptus erit. >