BARCINONEN. 349

nedicti XIV et Instructio huius S. Congr. Cum moneat Glossa, exposcunt tot, et plures adhuc, in casu nostro re- periuntur. Quid ergo nos impedire valebit, ut tamquam cer- titudine morali certam de non consummatione matrimonii rati inter coniuges istos propositionem amplectamur ?

Praeterea, ait Consultor, matrimonium hoc consummari non potuisse constat ex impotentia viri ; qui etsi centies consummationem attentasset, nunquam ad effectum consum- mationis venire valuit.

Viri impotentiam evincunt 1. testes rumoris vel potius famae impotentiae Friderici, 2. adminicula, quibus talis ru- mor aut fama fulcitur ac roboratur ; 3. testimonia patris ac sponsae Friderici de huius impotentia; 4. attestationes iu- diciales medicorum, quos Fridericus consuluit ; 5. confes- siones ipsius ^Friderici, vel extra vel intra iudicium factae: 6. declarationes a peritis, scilicet, tribus medicis et duobus chirurgis in iudicio probatae, post factam inspectionem cor- poris Friderici.

Impotentiam vero ad matrimonii consummationem nullo modo tribui posse mulieri, ait Consultor , et probationes huius thesis ita clarae, ita evidentes ac demonstrativae ap- parent primo intuitu, ut putemus, fas esse nobis eas nunc praeterire.

Haec tamen tria iudicamus esse notanda : 1. Tres ob- stetrices in hanc definitivam sententiam, post inspectionem corporis sponsae, mirabili concordia convenisse : « angustia ingressus vaginae, aiunt ipsae, eadem est ac aliarum vir- ginum , et non est obstaculum ad consummationem matri- monii ».

2. Depositiones testium septimae manus, quos Frideri- cus in sui favorem induxit, nihil contra potentiam sponsae concludunt, cum omnes testimonio ipsius Friderici unice nitantur.

3. Nullius etiam est roboris argumentum deductum ex secunda ex chartulis a Doctore Iosepho Corominas subscri- ptis , tum quia in dicta chartula vera impotentia sponsae