350 BARCINONEN.

non asseritur, imo potius excludi videtur, tum etiam quia nec fuit a principio processus praesentata, quod certe indi- care videtur diffidentiam ab sponso ex tali instrumento con- ceptam, nec a suo auctore fuit recognita et confirmata, etsi ad hanc recognitionem et confirmationem peragendam du- plici fuerit ipse citatione ad iudicium vocatus, ut constat ex processu.

Cum vero haec duo argumenta sint unica et exclusiva fundamenta accusationis impotentiae factae a viro contra sponsam suam , evidentissime apparet ipsum a sua accusa- tione et actione cadere.

Ex dictis, ideo apparet dispensationem peti posse super matrimonio rato et non consummato : concurrunt enim in casu: 1. maxima probabilitas, certitudo moralis potius, de viri impotentia, ut ex supra expositis constat ; 2. salus et forsan ipsa corporis vita uxoris , prout ex processu etiam est manifestum; 3. animae salus amborum coniugum et praecipue sponsae, quae ob insatiabilem viri libidinem et intemperantiam continuo et proximo peccandi periculo ma- neret exposita. 4. et ultimo pax coniugum , suarum fami- liarum tranquillitas et scandali publici remotio, quae omnia per unionis maritalis continuationem in pessum irent.

A N I M A D V E R S I O N E S D E F E N S O R I S M A T R I M O N I I E X O F F I C I O . ¡Fri- dericus barcinonensis, conditione architectus, cum in quinto supra vigesimum aetatis anno versaretur, Dolorosam, quae histrioniam facit, annos viginti sex vel 28 iam tum, natam, vertente anno 1886, mensis februarii die 6 , in matritensi sancti Martini ecclesia parochiali per verba de praesenti sibi deponsavit.

Expletis nuptiis, vir uxorem traduxit domum: ubi con- iuges una simul ad sex circiter menses cohabitarunt ; quibus transactis Dolorosa, suadente matre, salutavit maritales lares, opere imperfectum proclamans matrimonium, virumque tra- ducens in inutile lignum.

Quam rem certam exploratamque habent lectissimi con- sultores theologus et canonista. Sed negotium facessere vi-