QUAESTIO I. Utrum in divinis sit missio.

Circa primum, quod missio sit in divinis, ostenditur;

1. Primo per scripturam veteris Testamenti, Sapientiae nono Mitte illam decadis, et loquitur de Sapientia, quae est Dei Filios.

2. Item, per scripturam novi Testamenti, ad Galatas quarto ; At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum. Et post ; Quoniam estis filii Dei, misit Deus Spiritum Filii sui in corda vestra.

3. Item, hoc ostenditur per testimonium Veritatis, Ioannis decimo sexto ; Cum autem abiero, mittam vobis Spiritum veritatis.

4. Item, ratione videtur istud idem; quia mittere non est aliud quam ex se aliquem producere in alium, sicut sol radium mittit in aera; sed Spiritus sanctus a Patre et Filio procedit in creaturam; ergo ab eis mittitur.

5. Item, quandocumque datur aliquid alicui ut absenti, convenienter dicitur milli; sed tota Trinitas est absens peccatoribus quantum ad gratiam inhabitantem; ergo quandocumque datur Spiritus sanctus quantum ad gratiam inhabitantem, non incongrue dicitur mitti; si ergo dari est in divinis hoc modo, ut dictum est , ergo et missio.

Contra; 1. Ubicumque est missio, ibi est separatio; unde Hieronymus super Ezechielem ; "Quod coniunctum est et in uno corpore copulatum mitti non potest, sed quod extra est"; unde non mittitur manus, sed iaculum. Sed in divinis est omnimoda indivisio et nulla separatio; ergo etc

2. Item, ubicumque est missio, ibi est missi ad mittentem subiectio; quod patet; dominus enim mittit servum, et non servus dominum. Sed in divinis est omnimoda aequalitas et nulla subiectio; ergo ibi non est missio.

3. Item, ubicumque est missio, ibi est mutatio, quia non dicitur aliquid mitti, ubi est; sed in divinis nulla omnino cadit mutatio; ergo etc

4. Item, missio, passive dicta, in quantum talis est opus ministerii ; sed in nobilissima natura . in quantum talis non cadit ministerium; ergo etc

CONCLUSIO.

Missio est in divinis; tamen a triplici respectu missionis ad principium, ad terminum, ad

missum removenda est omnis imperfectio, qualis inest missioni in creaturis. Respondeo; Dicendum, quod missio est in divinis, sicut ostendunt praedictae auctoritates et rationes; et transfertur a creaturis ad Deum.

Secundum autem quod missio in his inferioribus consideratur, habet respectum ad tria, scilicet ad principium et ad terminum et ad missum.

Ad principium sive ad mittentem sub triplici habitudine comparari contingit; ut ad dantem esse, et sic mittitur radius a sole; ut ad dantem virtutem, et sic mittitur iaculum a proiectore; ut ad dantem iurisdictionem sive auctoritatem, et sic mittitur nuntius a praetore . Secundum omnem hanc comparationem est in divinis missio; quia Spiritus mittitur a Patre et Filio tanquam habens esse et virtutem et auctoritatem in operando ab eis; et ideo missio secundum hunc respectum est completissime in divinis. Non enim est ponere, quod una persona recipiat auctoritatem, nisi a quo recipit virtutem, nec virtutem, nisi a quo recipit esse.

Similiter ad terminum sub triplici habitudine comparatur. Mittitur enim aliquid alicubi , ubi videlicet quietatur, ut lapis mittitur deorsum; mittitur etiam alicui, ut a quo habeatur, sicut aliquis mittit alicui donum; mittitur etiam ut ad aliquid, quod scilicet operetur. Secundum hanc triplicem comparationem est missio in divinis. Mittitur enim Filius vel Spiritus sanctus ut alicubi ad inhabitandum, ut alicui ad possidendum ut donum, ut ad aliquid, scilicet ad effectum conferendum . Et ideo missio per comparationem ad terminum reperitur completissime in divinis, multo magis quam in creaturis.

Si autem loquimur de missione in comparatione ad missum, sic in his inferioribus ponit triplicem conditionem imperfectionis, scilicet separationem, subiectionem et mutationem; quae quidem non sunt in divinis. Est tamen aliquid perfectionis ibi istis correspondens; et ratio huius patet sic.

In istis inferioribus separatur missus a mittente propter distantiam termini a mittente ; ut patet, cum mitto aliquem Romam; quia Roma distat a me, si ille debet esse Romae, oportet quod separetur a me. In divinis vero, quia Deus mittens est ubique, nulla est distantia, et ideo nulla est separatio; loco tamen huius est missi a mittente egressio , sive emanatio.

1. Et sic patet responsio ad illud quod obiicitur de conditione separationis.

Similiter in his inferioribus est in misso subiectio propter differentiam mittentis ad missum. Quia enim missus recipit a mittente vel esse, vel virtutem, vel operationem, et est separatus ab eo in substantia

quia substantia omnino eadem non participatur a pluribus

necesse est, quod aliam virtutem recipiat ab eo et aliam iurisdictionem illa inferiorem. Sed in divinis non est substantialis differentia, et ideo omnia sunt aequalis nobilitatis in mittente et misso. Sed tamen loco huius est subauctoritatis emanatio .

2. Et sic patet secunda obiectio.

Similiter in his inferioribus est in misso mutatio propter distantiam missi a termino. Quia enim non est in termino, ad quem mittitur, ideo oportet quod mutet locum, et ita quod sit in eo mutatio. Quia vero in divinis missus nulli loco abest, non oportet, quod personaliter accedat; et ideo non est ibi mutatio. Sed tamen loco eius est alicuius effectus de novo productio.

3. Et sic patet tertia obiectio. Quamvis enim in divinis non sit separatio, subiectio et mutatio, tamen loco horum est emanatio , subauctoritatis origo et novi effectus productio.

4. Ad illud quod ultimo obiicitur, quod pertinet ad ministerium; dicendum, quod hoc verum est, ubi missio dicit subiectionem; sed hoc non est in divina natura, sed in creaturis.