359

Σκυθρωπάσαι. στυγνάσαι. πλεονασμῷ τοῦ ρ· σκυθωπάσαι γάρ ἐστι, παρὰ τὸ Σκυθικοὺς εχειν ωπας. †Σκύλλεισ. παρασπᾷς. ἐνοχλεῖς. Σκληρύνει. σκληρὸν καὶ ἀπειθῆ ειναι συγχωρεῖ. καὶ ὁ ̓Απόστολος· αρα ουν ον αν θέλει, ἐλεεῖ, ον δὲ θέλει, σκληρύνει· ἐλεεῖ δὲ τὸν αξιον ἐλέους καὶ τοῦ ἐλεεῖσθαι. Σκοπεύσω. θεωρήσω. sigma.1659 Τὸ Σ μετὰ τοῦ Μ. ( ̓Αρσενικόν.) Σμερδαλέοσ. καταπληκτικός. Σμέρδις, Σμέρδιος, καὶ Σμερδίησ. ὀνόματα κύρια. Σμίνδαροσ. κύριον. καὶ Σμινδαρίδης. πατρωνυμικόν. †Σμίνθουροι. τὰς οὐρὰς σείοντες.† Σμῶδιξ. υφαιμος πληγὴ, η μώλωψ. παρὰ τὸ σμῶξαι, τὸ πατάξαι κατὰ Ιωνας. η ἀπὸ τοῦ σμῶ, σμώσω, παράγωγον σμώζω, σμῶδιξ. (Θηλυκόν.) Σμερδνή. καταπληκτική. Σμῆλοσ. νῆσος. Σμίλα. ἡ δίκελλα. καὶ τὸ σμιλάριον. Σμίλαξ. φυτὸν ἀκανθῶδες, η ἡ λεγομένη περιπλοκάς. Σμινύη. ἐργαλεῖον γεωργικόν. Σμύρνα. πόλις. καὶ Σμύρνηθεν, ἀπὸ Σμύρνης. Σμύρνα. φυτόν. Σμύραινα. ἰχθύς. Σμώνη. ἡ τοῦ ἀνέμου πληγή. ἀπὸ τοῦ σμῶ ῥήματος τοῦ σημαίνοντος τὸ πλήσσω. τὸ σμῶ, μέγα. ὡς τὸ ζῶ, ζώνη. (Οὐδέτερον.) Σμῆνοσ. τὸ τῶν μελισσῶν πλῆθος. η τὸ μελισσόβοτον. η τὸ πλῆγμα. ἀπὸ τοῦ σμῶ τοῦ σημαίνοντος τὸ πλήσσω. sigma.1660 Σμῆγμα. τὸ καθάρισμα. †σαπώνιον.† μίγμα δὲ, ι. ( ̔Ρῆμα.) Σμαραγεῖν. ἠχεῖν. τινὲς ἐπὶ τοῦ λάμπειν τιθέασι. καὶ σμάραγδος ὁ λαμπρὸς λίθος. παρὰ τὸ μαίρω, τὸ λάμπω, μάραγδος καὶ σμάραγδος. οιον· -σμαραγεῖ δέ τε λειμών. Σμήχω. τὸ καθαίρω. σμύχω δὲ, τὸ καίω, ψιλόν. Σμιλεύω. τέμνω. Σμῶ. τὸ καθαίρω. καὶ σμῶ, τὸ πλήσσω. Σμῶξαι. τὸ πατάξαι κατὰ Ιωνας. ( ̓Επίῤῥημα.) Σμερδαλέωσ. καταπληκτικῶς· φοβερῶς. Σμύρνηθεν. ἀπὸ Σμύρνης. Τὸ Σ μετὰ τοῦ Ο. ( ̓Αρσενικόν.) Σοαιμίσ. κύριον. Σόεμος δὲ, ψιλόν. Σοβαρόσ. αὐθάδης. Σόθρυσ. ορος. Σοιβίδας καὶ Σοιμίδασ. κύρια. Σολήν. ποταμός. καὶ κλίνεται Σολῆνος. σωλὴν δὲ, τὸ σωληνάριον, μέγα. Σόλοσ. ὁ δίσκος. παρὰ τὸ σῶ, τὸ ὁρμῶ καὶ κινῶ. ἀπὸ γὰρ τοῦ σῶ, τὸ σείω, ὁ μέλλων σώσω, καὶ ῥῆμα ονομα κατὰ συστολὴν τοῦ ˉω σὸς, καὶ πλεονασμῷ τοῦ ˉλ σόλος. sigma.1661 Σολοικισμόσ. ὁ τοῦ σώου λόγου αἰκισμός. διαφέρει δὲ ὁ βαρβαρισμὸς τοῦ σολοικισμοῦ, οτι ὁ βαρβαρισμὸς ἐν λέξει γίνεται, ὁ δὲ σολοικισμὸς ἐν λόγῳ· τὸ γὰρ περὶ μίαν λέξιν ἁμαρτάνειν βαρβαρισμός ἐστι, τὸ δὲ περὶ πλείονας σολοικισμός. Σουβί. τόπος. Σοφονίασ. κύριον. Σοφιστήσ. κυρίως ὁ σοφιζόμενος καὶ προϊστάμενος τῆς διατριβῆς. Ομηρος· οφρ' ευ γινώσκοις ἠμὲν θεὸν ἠὲ σοφιστήν. Σουσίασ. ὁ ιππος κατὰ Σύρους. Σοφόσ. παρὰ τὸ σέβω. τὸν γὰρ σοφὸν πάντες σεβόμεθα. η παρὰ τὸ σῶα φάσκειν, κατὰ τροπὴν τοῦ ˉω εἰς ˉο. (Θηλυκόν.) †Σοβαραί. λαμπραί.† Σοβάσ. ἡ πόρνη. ἀπὸ τοῦ σοβῶ, τὸ κινῶ. Σόβηρα. πόλις. Σογδιανὴ καὶ Σουγδινή. χώρα. Σολία. πόλις κατὰ τὴν Κύπρον. σωλεία δὲ, ἡ τοῦ οικου, μέγα καὶ δίφθογγον. Σοποευτῖτις θεά. ἡ εφορος τῆς μανίας. Σοφηνή. πόλις. Σοφία. γνῶσις θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων. τὸ θεωρεῖν λόγους σωμάτων καὶ ἀσωμάsigma.1662 των. η νοῦς καὶ ἐπιστήμη τῶν τιμιωτάτων τῇ φύσει. (Οὐδέτερον.) Σομφῶδεσ. βουνῶδες, η χαῦνον. Σομόρ. μέτρον γῆς. Σόμορα. τόπος. Σολοίκια. τὰ ἐνδύματα. *Σολοίμνιζε. πόλις ἐν τῇ ̓Ασίᾳ ὑπὸ τὴν μητρόπολιν Εφεσον διακειμένη.* Σουδάριον. λεπτόν τι σκέπασμα ἐκ λίνου συνυφασμένον. Σοῦσα. τὰ λείρια παρὰ Φοίνιξι. καὶ σοῦσον τὸ κρίνον κατὰ Φρύγας. σουσίαν δὲ τὸν ιππον λέγουσιν οἱ Σύροι. Σούσινον μύρον. τὸ κρίνον. η ουτως· σούσινον μύρον, ο ἐστι κρίνον. ( ̔Ρῆμα.) Σοβῶ. τὸ κινῶ καὶ μαίνομαι. Σολοικίζειν. οὐ μόνον τὸ κατὰ φωνὴν καὶ λόγον χωρικεύεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἐνδυμάτων, οταν τις χωρικῶς ἐνδιδύσκηται, η ἀτάκτως ἐσθίῃ, η ἀκόσμως περιπατῇ, ως φησι Ζήνων. Σοφίζεσθαι. καταψεύδεσθαι. Σοφιστομανοῦσιν. ηγουν ἐκ περισσοῦ σπουδάζουσι καὶ ἐπιθυμοῦσιν εχειν οἱ σοφισταὶ καὶ διδάσκαλοι εὐφυεῖς μαθητὰς καὶ πολλούς. sigma.1663 Τὸ Σ μετὰ τοῦ Π. ( ̓Αρσενικόν.) Σπάδων. ὁ εὐνοῦχος. παρὰ τὸ σπᾶσθαί τι μέρος αὐτοῦ. καὶ σπαδωνισμὸς ὁ εὐνουχισμός. †Σπεκιῶσοσ. ονομα κύριον.† Σπερμολόγοσ. ὁ τὰ σπέρματα συλλέγων. Σπεκουλάτωρ. ὁ δήμιος. Σπερχειόσ. ονομα ποταμοῦ. Σπένδισ.