.v Sacra Congregatio pro Institutione Catholica 359

e) Virginem Mariam, Matrem Christi, in opere redemptionis pecu-

liari modo sociam, secundum Ecclesiae sensum, ardenti amore prosequatur;

/) libenter sacrae traditionis documenta et opera Patrum Sancto-

rumque exempla consulturus adeat;

g) sciat seipsum, scilicet conscientiam suam eiusque rationes recto

sinceroque animo scrutari et discernere.

Quae omnia tunc modo sacerdos servabit, si alumnus in Seminario

piis exercitiis, venerando usu commendatis et Ordinatione Seminarii

sancitis, fideliter incubuerit et eorum momentum et vim recte intellexe-

rit. Quod si necessitas detur unum vel alterum horum exercitiorum no-

vis exigentiis accommodandi, provideatur ut essentiales fines huic pio

exercitio inhaerentes semper firmi in animo perstent, atque ut alio apto

modo attingi queant. 1 2 8

55. Cum conversio animi quotidiana ad sequelam Christi et spiritum

evangelicum prorsus requiratur, virtus poenitentiae futuris sacerdotibus

inculcanda est etiam per poenitentiales actus communes sive ad propriam

sui formationem sive aliorum educationem. Studium vitae crucifixae et

cordis purificationem ex amore Christi constanter assequi contendant.

Ad hoc igitur auxilium gratiae necessariae ferventer requirant, et impri-

mis ad Poenitentiae sacramentum, in quo cuiusque labor quodammodo

consecratur, frequenter accedere assuescant; atque ideo unusquisque

suum habeat directorem spiritualem, cui humiliter et confidenter conscien-

tiam suam aperiat, ut in via Domini tutius dirigatur. 1 2 9

1 2 8 Cf. Conc. Vat. II, Decr. de institutione sacerdotali Optatam totius, n. 8; Const.

de S. Liturgia Sacrosanctum Concilium, nn. 12, 13; Decr. de accom. renov. vitae reli-

giosae Perfectae caritatis, n. 6.

Quoad potiora haec spiritualis vitae media, cf. Ioannes XXIII , Litt. Encycl. Sacer-

dotii Nostri primordia, 1 aug. 1959: A. A. S. 51 (1959), p. 560: «Iamvero hanc assiduam

cum Deo coniunctionem efficiunt maxime ac tuentur varia sacerdotalis pietatis exercitia,

quorum plura, quae gravioris sunt momenti Ecclesia sapientissimis normis praescripsit,

uti sunt praesertim sacra cotidie habenda meditatio, piae ad divina Tabernacula salu-

tationes, Marialis Rosarii recitatio, diligens sui ipsius recognitio (C. I. C, can. 125). Ad

horarias preces quod attinet, sacerdotes gravi officio erga Ecclesiam suscepto eas recitare

tenentur (ibid., can. 135). Ex eo fortasse quod aliqua ex hisce normis neglecta est, saepe

ratio est petenda, cur ecclesiastici viri rerum externarum vortice abripiantur, pede-

temptim sacro careant afflatu, ac tandem, pro dolor, terrenae huius vitae illecebris

allecti, gravi in discrimine versentur, eum iam sint quovis spirituali praesidio destituti ». 1 2 9 Pius XII , Litt. Encycl. Mystici Corporis, 29 iun. 1943: A. A..S. 35 (1943), p. 235;

Adhort. Apost. Menti Nostrae, 23 sept. 1950: A. A. S. 42 (1950), p. 674; Ioannes XXIII ,

Litt. Encycl. Saeerdotii Nostri primordia, 1. c, pp. 574-575; Paulus VI , Const. Apost.

Paenitemini, 17 nov. 1966: A. A. S. 58 (1966), pp. 177 ss.