359. De sancto Maximo.
Ad Laudes.

1. Stella fulgens matutina,
Lux salubris animae,

Ne claudamur sub ruina
Caecitatis intimae,

Illustrare nos festina
Luce Christi, Maxime.

2. Per te sumat rex coelestis
preces, quas effundimus,

Ut sit procul culpae pestis,
Nobis esto proximus,

Dignitate, fama, gestis
Magnus, major, maximus.

3. Vir, cujus vis olim stravit
Daemonum molimina,

Virum nuper demonstravit
In virtutis pagina,

Latens cujus occupavit
Guttur plumbi lamina.

4. Cum tu potens sis patronus,

Erubescat haesitans,
Quod sis quoque tutor bonus

Tuos pie visitans,
Quem quadrigae pressit onus,

Probat lingua palpitans.
5. Ad honorem tibi cedit

Et tuis ad meritum
Status, ad quem puer redit

Post ruinae strepitum,
Quem fidelis coetus credit

Exhalasse spiritum.

6. Genitori genitoque

Sit laus, honor, gloria,

Procedenti ab utroque
Adjuncta memoria,

Per quem clero populoque
Vitae dantur praemia.

Ad Laudes.

1. Christe, mundi pro salute

pontifex et hostia,
Crucis ara morte tua

nostra delens crimina,
Hujus festa sacerdotis

recolentes visita.
2. Tu corona confessorum,

tu palma certantium,
Per quem pater hic triumphum

adeptus perpetuum
Gloriatur beatorum

in sorte pontificum.

3. Ergo tuis adsistentes

festis, praesul Maxime,
Sempiterno nos commenda

semper regi gloriae,
Cujus fulges claritate

ut sol in meridie.
4. Sit aeterno patri Deo

laudum jubilatio
Filioque coaetemo

ejus unigenito,
Spiritui quoque sancto

amborum paraclito.