381. De sancto Olavo.
Ad Nocturnum.

1. Procul pulso jam torpore

Consurgamus ocius,
Regis hujus in honore

Psallamus devotius,
Ut dignetur nobis fore

Clemens et propitius.
2. Adhuc vivens veneranda

Quae gessit miracula,
Praesens digne memoranda

Recolit diecula,
Plebs fidelis haec laudanda

Conclamat per saecula.
3. Luce solis contingebat

Rex volutans varia,
Lignum caedens nec habebat

Diem in memoria,
Quidam adstans, cras dicebat

Est secunda feria.
4. Se fuisse non praevisum

Rex instanter gemuit,
Perurendum mox decisum

Palmae superposuit,
Post exstinctum flammac nisum

Illaesus apparuit.

5. Largum iter naviganti

Rupes scissa praebuit,
Hostis vires viri tanti

Metuens obstupuit,
Qua virtute tam praestanti

Scindi petra potuit.
6. Nocte diem praecedente,

Qua vis saevit hostica,
Audit martyr alloquente

Se voce dominica:
Veni, care, jam repente

Percepturus coelica.
7. Hoc audito se rex laetus

Offerebat proelio,
Impugnantis partis coetus

Corde coit impio,
Justus cadit, fit completus

Labor et promissio.
8. Summo detur creatori

Laus et jubilatio,
Honor, virtus redemptori,

Patris soli filio.
Ab utroque laus amori,

Cujus est promissio.