383. De sancto Olavo.

1. Rex Olavus gloriosus,

Sanctus martyr Domini,

Agonista pretiosus
Dat honorem numini,

Spe constanti copiosus
Offertur certamini.

2. Lumen vitae dat paganis,

Sulcat agros cordium,
Seminatur vitae panis

In sulcis gentilium,
Exstirpatis cunctis vanis

Spes crescit fidelium.
3. Omne malum aquilonis

Aufertur de medio,
Gentem durae regionis

Mollit praedicatio,
Trinum laudat in personis

Gentilis confessio.
4. Christi fidem confitentes

In fonte baptismatis,
Late credunt Christo gentes

Dono sancti pneumatis,
Quos confortat rex credentes

Novitate dogmatis.

5. Tu confirmes spem tuorum

Fidei constantia,
Vim feramus tormentorum

Pari patientia,
Ut speremus angelorum

Sempiterna gaudia.
6. Tardi quidem ad credendum

Nova jura fidei
Christum negant confitendum

Suntque corde saxei,
Sic conspirant ad perdendum

Plantatorem fidei.

7. Multitudo adunatur

Et bellum indicitur,
Iniquitas dominatur,

In regem erigitur,
Leo fortis victimatur,

Et justus conteritur.
8. Christiani mox caeduntur,

Rex truncatur gladio,
Quorum animae creduntur

Clariores radio,
Sede sacra disponuntur

Victores in stadio.

9. Caecus lapsus casu bono,

Aqua tangit pupillam,

Visum capit aquae dono,

Visus perdit maculam,

Christum laudat dulci sono

Lucis videns faculam.

10, Lingua cuidam amputatur
Et mutus efficitur,

Opem sancti deprecatur,
Martyr prece flectitur,

Usus linguae reformatur,
Adolescens loquitur.

11. Sacerdotis detruncati

Membris truncus vehitur

Regis aram ad beati
Et ibidem ponitur,

Restauratur sanitati
Et sospes regreditur.

12. Sit laus, honor patri Deo

Dilectaque filio,
Sancto flamini cum eo

Et ejus imperio,
Super martyris trophaeo

Laetetur haec concio.