382

πλεονασμῷ τοῦ γ ὑγρὸς καὶ ὑγρόν. upsilon.1762 Τὸ Υ μετὰ τοῦ ∆. ( ̓Αρσενικόν.) ̔Υδάσπης, καὶ Υδασπις, καὶ ̔Υδάρνισ. ποταμοί. ̔Υδαρεύσ. τοπικόν. Υδεροσ. νόσος. † Υδησ. συνετός.† ̔Υδίμαχοσ. κύριον. ̔Υδόσ. ὁ ἀνεψιός. ̔Υδρηλόσ. τόπος. ̔Υδροπότησ. ὁ πίνων υδωρ. Υδρωψ. νόσος. ἀφ' ου καὶ ὑδρωπικός. (Θηλυκόν.) † Υδη. φήμη. ᾠδή.† Υδρα. θηρίον, ἐννέα κεφαλὰς εχουσα, ην ἐφόνευσεν ̔Ηρακλῆς. Υδρη. πόλις. ̔Υδρεία. ἡ υδρευσις. ὑδρία δὲ, τὸ ἀγγεῖον, ˉι. κυρίως δὲ ὑδρία τὸ εἰς υδωρ ευθετον ἀγγεῖον. ̔Υδριάδεσ. νύμφαι. ̔Υδρογοργόνη. ̔Υδροῤῥόη. ̔Υδατίδεσ. σταγόνες. τοῦ Ψελλοῦ· αἱ συνθῆκαι φύδερα, σταγόνες δ' ὑδατίδες. (Οὐδέτερον.) ̔Υδαρέσ. ἁπαλὸν, ὑδατῶδες. upsilon.1763 Υδασ. τὸ υδωρ. Υδει. τῷ υδατι. Υδνον. .... ̔Υδρίον. τὸ ἀγγεῖον. ὑδρεῖον δὲ, ἐν ῳ ὑδρεύονται, δίφθογγον. Υδωρ. εν τῶν τεσσάρων στοιχείων ἐστὶ, ποίημα θεοῦ κάλλιστον. εστι δὲ ὑγρόν τε καὶ ψυχρὸν, βαρύ τε καὶ κατωφερὲς καὶ εὐδιάχυτον. τοῦτο δὲ μνημονεύει ἡ θεία γραφὴ, λέγουσα· καὶ σκότος ην ἐπάνω τῆς ἀβύσσου, καὶ πνεῦμα θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ υδατος. αβυσσος γὰρ οὐδὲν ετερον η υδωρ πολὺ, ου τὸ τέλος ἀκατάληπτον ἀνθρώποις. ἐτυμολογεῖται δὲ ἀπὸ τοῦ υω, τὸ βρέχω, υωρ καὶ πλεονασμῷ τοῦ δ υδωρ. ( ̔Ρῆμα.) Υδειν. ὑμνεῖν. †τρέχειν. λέγειν.† Τὸ Υ μετὰ τοῦ Ε. ( ̓Αρσενικόν.) † ̔Υετός ἐστι ψεκάδων αθροισμα.† ̔Υετόσ. ομβρος. καὶ ὑέτιον υδωρ. καὶ ὑετίζω. καὶ υεν ἀντὶ τοῦ εβρεχεν. upsilon.1764 (Οὐδέτερον.) Υεια. χοίρων κρέα. τὰ υεια κρέα καὶ τοὺς λέβητας. Τὸ Υ μετὰ τοῦ Η. ( ̓Αρσενικόν.) ̔Υηνεύσ. ὁ σκαιὸς, ὁ φλύαρος, ὁ ἀμαθής. καὶ ὑηνία. ουτω Καλλίας. † ̔Υηνία. ἡ συγγένεια. καὶ ἡ σκαιότης.† Τὸ Υ μετὰ τοῦ Θ. ( ̓Αρσενικόν.) Υθλοσ. ἡ φλυαρία. †ἡ μωρία.† ὑθλῶ, φλυαρῶ. Τὸ Υ μετὰ τοῦ Ι. ( ̓Αρσενικόν.) ̔Υϊδοῦσ. ὁ ἀνεψιός. η τοῦ υἱοῦ υἱός. Υἱόσ. υἱὸς κυρίως ἐστὶ δευτερότης ὑποστάσεως ἐν ταυτότητι φύσεως· η αυξησις προσώπων ὁμογενής· η πρόοδος φύσεως εἰς συγγένειαν γνωριζομένη. υἱὸς δὲ κυρίως ειρηται, ὡς αν ειποις οιος· οιος γὰρ ὁ πατὴρ τὴν οὐσίαν, τοιοῦτος καὶ ὁ μονογενὴς υἱός· ειτε ἐξ ἀκτίστου ακτιupsilon.1765 στος, ειτε ἐκ θνητοῦ θνητός. κατὰ δύο δὲ τρόπους ειρηται πάλιν ἐπὶ θεοῦ ἡ υἱότης, φύσει καὶ χάριτι. φύσει υἱὸς ὁ θεὸς λόγος, κατὰ πάντα ὁμοούσιος ων τῷ πατρί· χάριτι δὲ καὶ οἱ δίκαιοι. ̔Υόσ. ανευ τοῦ ˉι οἱ ̓Αττικοί. λέγω δὲ, ὁπότε ἐν μιᾷ συλλαβῇ φωνήεντι ὑποτέτακται, ἐξαιρεῖ ολως, οιον μύα, ὑὸς, εἰρηκῦα, πεποιηκῦα, κλαίειν καὶ τὰ ομοια. ὁπηνίκα δ' ἐν συλλαβῶν διαζεύξει φωνήεντι επεται, γράφεται μὲν, οὐ συνεκφωνεῖται δέ. κάδμη δ' ἀνὴρ η δακῶ παῖδα. Υἱωνόσ. ὁ τοῦ υἱοῦ υἱὸς, η ὁ ἀνεψιός. καὶ υἱωνή. ( ̔Ρῆμα.) Υἱώσασ. υἱοποιήσας. Τὸ Υ μετὰ τοῦ Λ. ( ̓Αρσενικόν.) ̔Υλακομόρων. κακοπαθούντων τῇ ὑλακῇ. η ὑλακτικῶν. μόρος γὰρ ἡ κακοπάθεια. ̔Υλλάγρισ· Υλλας· Υλλαγνις, ̔Υλλα γνιδος. ὀνόματα κύρια. ̔Υλαῖοσ. κύριον. καὶ τόπος. † Υλλοσ. ποταμὸς Λυδίας.† ̔Υλοτόμοσ. ὁ τὴν υλην καὶ ορος κόπτων. ̔Υλωρόσ. ὁ τῆς υλης φύλαξ. (Θηλυκόν.) ̔Υλακή. ἡ τῶν κυνῶν κραυγή. Υλη. πρᾶγμα ὑποκείμενον, ἐξ ου τι ἀποτελεῖται, upsilon.1766 καὶ εἰς ο ἀναλύεται. η υλη τὸ ορος καὶ τὸ δάσος. παρὰ τὸ υεσθαι. τουτέστιν ἡ δι' ὑγροῦ αὐξανομένη. ̔Υλικὴ δυάσ. πᾶν τὸ ὁρώμενον, ἐξ υλης καὶ ειδους εχον τὴν σύστασιν, ὡς ἐγὼ, ἐξ υλης μὲν τῆς σαρκὸς, ειδους δὲ τῆς ἀνθρωπείας μορφῆς. καὶ τόδε τὸ πρᾶγμα ἐξ υλης τοῦ ξύλου, ειδους δὲ θύρας η σκαμνίου η τινὸς αλλου. ὑλικὴν δὲ δυάδα ὁ θεολόγος ἐκάλεσε τὸν θυμὸν καὶ τὴν ἐπιθυμίαν, βουλόμενος τῷ λογικῷ ὑποτάττειν αὐτά. ̔Υλοκοῖτισ. ἡ ἐν υλῃ κοιμωμένη. (Οὐδέτερον.) ̔Υλῆεν ορος καὶ ὑλόεις τόπος, ὁ ἐν υλῃ. ( ̔Ρῆμα.) † ̔Υλάζεσθαι. αὐλίζεσθαι.† † ̔Υλιᾶσθαι. κινεῖσθαι.† Τὸ Υ μετὰ τοῦ Μ. ( ̓Αρσενικόν.) ̔Υμεδαπῶν. ἐγχωρίων. ̔Υμήν. τὸ δέρμα. καὶ κλίνεται ὑμένος. ὑφὴν τὶς ἐστὶν ἀπὸ τοῦ ὑφασμοῦ. ειναι ὑμένα λεπτότατον. ̔Υμηττόσ. ορος τῆς ̓Αττικῆς ὑψηλόν. ορος κείμενον ἐν μέσῳ δύο βουνῶν ὁμοίων. καὶ πρὸς αὐτὰ φάναι· ὑμᾶς ἡττῶ. οθεν καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ γινόμενον μέλι ̔Υμήττιον λέγεται, ευχρηστον πάνυ πρὸς ἰατρείαν καθεστηκός. upsilon.1767 Υμνοσ. δοξολογία μετ' ἐκπλήξεως ἐπὶ τῇ θεωρίᾳ