590 EPISTOLA ENCYCLICA

est causae, cur catholicos homines inire coetus ad meliora plebi paranda, aliaque similiter instituta invehere Nos nunquam hor- tati sumus, quin pariter moneremus, ut haec religione auspice fierent eaque adiutrice et comite.

Videtur autem propensae huic catholicorum in proletarios voluntati eo maior tribuenda laus, quod in eodem campo e x - plicatur, in quo constanter feliciterque, benigno afflatu Ecc le - siae, actuosa caritatis certavit industria, accommodate ad tem- pora. Cuius quidem mutuae caritatis lege, legem iustitiae quasi perficiente, non sua solum iubemur cuique tribuere ac iure suo agentes non prohibere; verum etiam gratifican invicem, non verbo, neque lingua, sed opere et veritate (1); memores- quae Christus peramanter ad suos habuit: Mandatum novum do vobis: ut diligatis invicem, sicut clilexi vos ut et vos dili- gcdis invicem. In hoc eognoseent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem ( 2 ) . Tale gratificandi stu- dium, quamquam esse primum oportet de animorum bono non caduco sollicitum, praetermittere tamen haudquaquam debet quae usui sunt et adiumento vitae. Qua in re illud est memo- ratu dignum, Christum, sciscitantibus Basptistae discipulis : Tu es qui venturus es, an alium expectamus? demandati sibi in- ter homines muneris arguisse causam ex hoc caritatis capite, Isaiae excitatà sententia: Caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evan- gelizantur ( 3 ) . Idemque de supremo iudicio ac de praemiis poe- nisque decernendis eloquens, professus est se singulari qua- dam respecturum ratione, qualem homines caritatem alter al- teri adhibuissent. In quo Christi sermone id quidem admira- tione non vacat, quemadmodum ille, partibus misericordiae so- lantis animos tacite omissis, externae tantum commemorant officia, atque ea tamquam sibimetipsi impensa : Esurivi, et de- distis mihi manducare ; sitivi, et dedistis mihi bibere; hospes eram, et collegistis me; nudus, et cooperuistis me; infirmus^ et visitastis me; in carcere eram, et venistis ad me ( 4 ) .

Ad haec documenta caritatis utraque ex parte, et animae et corporis bono, probandae, addidit Christus de se exempla,.

(1) I loann. III, 18.

(2) loann. XIII, 34-35.

(5) Matth. XI, 5.

(4) Ib. X X V , 55-36.