Albert the Great, Commentarii In Psalmos

Dicit ergo : Sic miserearis propter miseriae et paenae acerbitatem, et etiam " quoniam defecit in dolore vita mea, " vita aliquorum membrorum meorum perfectorum tormenta persecutionum sustinentium. Cassiodorus : " Deficere, " est paulatim minus facere, et ad finem "perdendo aliquas valetudinis minutias "pervenire. " Sensus ergo est: Vita mea in dolore defecit, id est, ad finem paula- tim deficiendo pervenit prae dolore. Doior enim ducit ad mortem sicut jucunditas ad vitam. Eccli. xxx, 23: Jucunditas cordis, haec est vita hominis. Et xxxviii, 19: A tristitia festinat mors.

"Et anni mei, " vita in longum protracta. Non est enim unius diei, vel septimanae, vel mensis, nec unius anni, sed plurium. Sed contra, Job, XIV, 5: Breves dies hominis sunt. Responsio. Longi, meo judicio, propter miseriam, etsi breves secundum veritatem.

" In gemitibus, " supple, defecerunt, Job, iii, 24: Antequam comedam suspira, et quasi mundantes aquae, sic rugitus meus. Psal. xxxvii, 9 et 10 : Rugiebam a gemitu cordis mei. Et statim : Et gemitus meus a te non est absconditus. Loquitur Christus, et hoc dicit de membris. Hinc possumus experiri si sumus de membris Christi et Ecclesiae, si sumus " in gemitu. " si pon, membra ejus non sumus : hic enim Ecclesia columba dicitur. Hinc Apostoli columbae appellantur. Isa. lx, 8: Qui sunt isti, qui ut nubes volant, et quasi columbae ad fenestras suas ? Nubes pluunt et columbae gemunt: et eis praecipitur, Matth. X, 16, ut sint simplices sicut columbae. Qui, inquam, dicit Paulus ad Galat. v, 24: Qui sunt Christi, carnem sitam crucifixerunt cum vitiis, et concupiscentiis. Ezechiel. IX, 4 : Signa Thau super frontes virorum gementium, et dolentium.

" Infirmata est. " Hic est secundum, in quo postquam tetigit mala compassionis ad adversarios, hic tangit mala passionis. Primo, quae sustinuit interius in propria carne. Secundo, quae sustinuit interius in suorum occasione amissionis, ibi, "Super omnes inimicos meas. " In ge sustinebat duo. Virtutis infirmationem primo. Secundo, ossium conturbationem. Primum fuit in vulnerum infli- ctione : secundam in membrorum extensione.

Ait ergo : Sic tribulatus sum ex compassione, et etiam " virtus mea infirmata est in paupertate ", quando exutus vestibus meis multipliciter vulneratus sum. Thren. I,14 : Infirmata est virtus mea. Nec mirum certe si virtus infirmata fuit, multum enim laboravit, et refectione caruit, quae reparat virtutem. Eccli. XXXI, 4 : Laboravit pauper in diminutione victus, et in fine inops fit. Debebatur ad minus panis ei pro labore. In eodem, xxxiii, 25 : Panis et disciplina est opus servo. Sed pro pane dederunt ei durissimum lignum. Jerem. XI, 19: Mittamus lignum in panem ejus. Caruit et consolatione, quae aliquando multum bene reparat virtutem. Seneca ad Lucilium : " Nihil aeque aegrum reficit ac adjuvat, " quemadmodum amicorum affectus. " Psal. XXVI, 10 : Pater meus et mater mea dereliquerunt me.

" Et ossa mea conturbata sunt, " propter extensionem in cruce. Psal. XXI, 17 : Foderunt manus meas et pedes meos, propter primum: et dinumeraverunt, id est, dinumerabilia fecerunt, omnia ossa mea, propter secundum. Sic loquitur Ecclesia secundum Augustinum. Tunc virtus ejus appellantur Martyres. Chrysologus super Matthaeum : " Virtus " uniuscujusque provinciae sunt sapientes " ejus. " Haec virtus, sancti scilicet Martyres, infirmata est in paupertate, vel egestate duplici. Sanitatis, qua carebant afflicti, Eccli. xxx 16: Non est census supra censum salutis corporis. Et ipsius mortis quam desiderabant propter prolongationem tribulationis, Job, III, 21 et 22 : Exspectant mortem, et non venit, gaudentque vehementer cum invenerint sepulcrum. Et propter hoc " ossa, " id est, multi fortes in Ecclesia, " conturbata sunt " horrore et terrore, et compassione. Secundum Cassiodorum, loquitur genus humanum exprimens miseriam in quam cecidit propter culpam. ((Infirmata est virtus mea, " naturalis, quia vulnerata,

"in paupertate, " quando gratuita sunt amissa. Et denudatum est, Luc. x, 30 et seq.: Homo quidam descendebat ab Jerusalem in Iericho, et incidit in latrones. " Et ossa mea conturbata sunt, " id est, ipsa virtus corporis debilitata est. Matth.

" Super omnes inimicos. " Hic secundum, in quo narrat mala quae sustinuit, in suis. Primum, quia ipsum contempserunt. Secundum, quia horruerunt, ibi, " Et timor. " Tertio quod secutum est, quia dereliquerunt, ibi, " Qui videbant me. "

In prima duo. Primo, quod contemptibilis inimicis. Secundo, quod plus proximis, quod multum aggravat, ibi, " Vicinis. "

Secundum hoc ergo sic potest legi littera : Haec mala in me sustinui, dicit Christus, et etiam " super inimicos meos, " idest, coram inimicis meis " factus sum opprobrium, " coram scilicet Gentibus, quando coronam spineam imposuerunt capiti ejus. Joan. XIX, 2 : Et milites plectentes coronam de spinis, imposuerunt capiti ejus. Thren. ut, 59 : Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me.

" Vicinis. " Repete : Et factus sum opprobrium"vicinis meis valde. " Quasi diceret : Plus etiam quam inimicis, scilicet Judaeis, de quibus natus sum. Ad Hebr. VII, 14: Manifestum est, quod ex Juda natus est: sed ii deriserunt. Matth. xxvii, 41 : Principes sacerdotum illudentes cum Scribis et senioribus dicebant : Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere. Psal. lxviii, 8 : Propter te sustinui opprobrium : operuit confusio faciem meam. Et paulo post, v. 9 : Extraneus factus sum fratribus meis. Vel sic : " Factus sum opprobrium vicinis meis super omnes inimicos meos, "id est, plusquam omnes inimici mei, id est, peccatores et mali. Et hoc verum : contempto enim Christo Barabbam petierunt, qui

Dei erat inimicus . Et super inimicos, latrones simul cum eo crucifixos : multo enim plura vitupcria intulerunt Christo, quam illis. Chrysostomus super Matthaeum : " In latronibus nihil tale operati " sunt, sed in Christo omnia ausi sunt, " et medium eorum crucifixerunt, ut " opinioni eorum communicaret. "

" Et timor, " horroris scilicet, " nolis meis, "Apostolis. Petrus enim ex timore negavit, et horrore, quo non poterat credere ipsum Deum . Et Petrus bene de notis : interpretatur enim agnoscens. Job, XIX, 13 : Fratres mei longe sunt a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. Vicini enim Dei sunt clerici : sed isti sunt qui super omnes homines Deum opprobrio habent, et abjectioni. Jerem. XI, 15 : Quid est, quod dilectus meus in domo mea fecit scelera multa ? Non potest fieri majus vituperium homini, quam in ejus hospitio. Psal. xl, 10 : Qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem. Bernardus super illud Isa. xxxviii, 17 : In pace amaritudo mea amarissima : " Amara in morte " Martyrum, amarior in conflictu haere-" ticorum, haec amarissima in moribus " domesticorum. "

" Et timor notis meis, " bonis scilicet, quos Deus agnoscit et approbat. II ad Tim. II, 19 : Cognovit Dominus qui sunt ejus: hi enim timent a talibus accipere sacramenta Dei. Malach. II, 11: Contaminavit Judas sanctificationem Domini, quam dilexit, hoc est, contaminatam aestimari fecit.

" Qui videbant me, foras. " Ecce tertium. Quasi diceret : Sic despexerunt, horruerunt, et " qui videbant me, foras, " id est, secundum carnem, crucem et purum hominem " fugerunt. " Tales erant illi qui dicebant Christo, Joan. x, 33 : Tu homo cum sis, facis teipsum Deum. Non enim videbant nisi quod humanum erat in Christo. Sed Isaias limpidius videbat, in cap. xlv, 15 : Vere tu es Deus absconditus secundum carnem. Eliam et id quod foris erat, tantum videbant Apostoli, quando omnes, relictoeo, fugerunt . Adhuc hoc idem potest dicere Christus, et Ecclesia tota simul. " Qui videbant me, " id est, mei habebant notitiam, sed non habentes spem et oculum ad aeterna, sicut illi de quibus Sapient. iii, 4 : Si coram hominibus tormenta passi sunt, spes illorum immortalitate plena est, hi " foras fugerunt a me. " In hac vita sunt quaedam exteriora bona et visibilia. Ad Galat. IV, 9 : Cum cognoveritis Deum, imo cogniti sitis a Deo: quomodo convertimini iterum ad infirma egena et elementa ? Vel vox religionis quae veraciter potest dicere, " qui videbant me, foras, " quantum ad asperitatem ciborum, " fugerunt a me, " quia non viderunt abundantiam interiorem consolationum. Bernardus : " Multi vident nostras cruces, " qui non vident nostras unctiones. "

" Oblivioni datus sum. " Hic secundum, in quo narrat quae sustinuit mortuus : et dicuntur duo. Primo, enumerat mala. Secundo, causam et motivum ad illa, ibi, " Quoniam audivi. "

Et in prima duo. Primo, mortui oblivio. Secundo, despcratiode resurrectione, ibi, " Et factus sum. " Quidam enim mortuum oblivioni statim tradiderunt, non curantes : quidam putaverunt penitus periisse.