404 ADIACEN.

possunt in iure quo gaudent ab immemorabili quaestuandi, ceu docet idem De Luca in Annot. ad Sacr. Conc. Trid. disc. 18 n. 4; in Misceli, eccl. disc. 31 et 32; de Regul. disc. 28 et seqq. Haec de iure quaestuandi confraternita- tum; nunc de aliis collectoribus eleemosynarum.

Praeprimis parochus s. Mariae adnotare curat, ipsum et paroeciam, utpote tales, nunquam eleemosynas collegisse in paroecia s. Ioannis post decretum Episcopi Sebastiani, si excipias illas tantum collectas in conventione permissas , quae modo publico fiunt cum interventu etiam sacerdotum s. Mariae. Haec autem sine fraude fieri, nec abusus unquam irrepsisse dicit; imo rationabilem hunc morem tradit tum oh paupertatem paroeciae s. Mariae, quae initio huius saeculi cathedralis etiam erat et principalis ecclesia totius civitatis; tum ob magnam venerationem fidelium erga hanc antiquis- simam ecclesiam.

In genere ulterius animadvertit hunc morem colligendi eleemosynas pro charitatis et piis operibus, absque ulla spe- ciali permissione, communem esse in adiacensi Dioecesi.

Iamvero cum pro piorum locorum necessitatibus prohi- bitum non sit eleemosynas colligere, ceu docet Fagnanus in Cap. Cum ex eo de Poenit. et remiss. n. 31, ubi hoc decisum fuisse dicit a S. O. C. iure imeritoque concludi posse videtur nullimode talibus collectoribus s. Mariae pro- hibitum esse colligere eleemosynas, etiam extra propriam paroeciam. Collectoribus enim quibus a iure quaestuatio in- terdicitur, ii sunt, qui de domo in domum, de arca in ar- cam cursitantes, vino se ingurgitant et scandalum fidelibus omnibus modis praebent, ceu exemplum adest in Ariminen. Iuris quaestuandi 25 Februarii 1826 a S. C. C. decisa: nihil autem horum in themate locum habet.

Neque permissionem Ordinarii in casu requiri patet, ex eo quod huiusmodi quaestuationes sine strepitu, privato modo a privatis fiant, et receptus sit hic mos in tota dioe- cesi; Pissavinus De Curatis Cap. 2 num. 29.

Quod vero ad secundum dubium attinet recolendum est