FOROLIVIEN. ET BRICTINORIEN. 407

ipsi medici cognitores recurrunt ad argumenta moralia et praecipue innituntur confessioni de propria impotentia ab Antonio emissa, atque ita innuunt potius ex coniecturis quam ex physicis signis iudicium suum efformasse.

Addendum insuper est, Antonium, postquam uxor ab eo divertit, ad medicum Biagini, qui deinde alter fuit ex co- gnitoribus a Curia deputatis, se contulisse ad privatam cor- poris inspectionem subeundam. Hic autem medicus, datis litteris ad parochum loci Casticciano, mense Decembri 1889, scribebat: Antonium nullam exhibere anormalitatem in suis generationis organis; et ideo si copulam perficere nequivit, id tribuendum videtur repulsioni, qua mulier patitur erga eundem virum, perlongo statui eius castitatis eiusque par- vae intelligentiae. Hisce stantibus , nil mirum si copula carnalis haud perfecta duabus noctibus, quibus aggressa fuit. Iamvero ex huiusmodi verbis non modo confirmationem ob- tinent ea quae paulo ante de coniecturali iudicio peritorum exposui, sed ipsa eorum conclusio exauctorari videtur. Ne autem fidem dénegem doctori Biagini cum iuratus secunda vice una cum alio perito, die 25 Februarii 1894, Antonii corpus exploravit, in eoque plura impotentiae physica signa deprehendit, necesse est ut admittam a Decembri 1889 ad Februarium 1894 conditionem genitalium viri explorati in deterius versam fuisse, ita ut impotentiae indicia praesetu- lerint, quae prius non apparebant. At si res ita se habeat, qua ratione tenendum erit eius impotentiam esse anteceden- tem? Praeterea dato etiam et non concesso probari posse, impotentiam fuisse antecedentem, cum nulla opportuno tem- pore adhibita fuerint medicamenta, quomodo in probatis erit tunc fuisse irreparabilem ? Concludendum igitur praecipuum impotentiae argumentum in confessione coniugum consiste- re, quae tamen non sufficit in casu ad matrimonii nullita- tem declarandam, praesertim quia bis tantum aut ter ina- lami experimentum coniuges fecerunt. Unde putarem in casu existere quidem impotentiae viri praesumptionem, sed pro- bationem plenam et iudicialem, quam in re tanti momenti