410 FOROLIVIEN. ET BRICTINORIEN.

mense Decembri 1889 se subiecit. Iamvero huiusmodi facta quae mature et tempore non suspecto e venerunt, clare osten- dunt utrique coniugi statim, et cum nondum de dissolu- tione cogitaverant, persuasum fuisse post brevissimam co- habitationem et paucos conatus consummationis eorum ma- trimonium rati confinia non excessisse. Cum igitur nulla alia causa assignari possit discessus mulieris et aversionis animi, concludendum videtur illam verum dixisse cum de- posuit: unicam causam, quod a viro discessi, fuisse, quia cum eo explere matrimonium nequivi.

Quibus sic stantibus, ad secundum dubium sub censura EE . P P . putarem esse respondendum: Consulendum SSmo pro dispensatione super matrimonio rato et non consum- mato, vetito viro transitu ad alias nuptias, inconsulta S. C.

A N I M A D V E R S I O N E S D E F E N S O R I S M A T R I M O N I I E X O F F I C I O . -

Labente anno 1889 die 13 novembris Assumpta 32 ae- tatis annum agens et Antonius 40 aetatis annum egressus, mutuo amore compulsi, iugati sunt. Sed Assumpta postea- quam sex dies cum Antonio mensam et talamum commu- nes habuerat, discessit, virum proclamans palestrae coniugali ineptum.

Non tamen illico Assumpta ad Ecclesiam recursum ha- buit, sed, quatuor elapsis ferme annis idest die 8 Iunii 1893, postquam cum alio viro pseudo-matrimonium civile contra- xerat prolemque susceperat. Quae res argumento est, As- sumptam haud sibi persuasum habere se causam bonam fovere.

Idque eo magis timeo, quia medicus Andreas Pradella, qui Assumptae corpus recognovit statim ac illa a viro di- vertit, quaerenti sapientissime iudici : « An certus si mulie- rem corruptam, vel virginem mansisse? » respondere specioso sub praetextu detrectat.

Huc accedit, ut Antonius non sat sibi cohaereat. Quam- vis enim ingenuitate mirabili in se modo omnem culpam transferat, ab initio tamen, ait, ex mulieris causa accidisse ut matrimonium non perficeretur.